nawiedzony obraz

Ktoś sobie jaja robi.

szkoda czasu:(

ja wole juz nie wchodzic tam.Od tygodnia spie z mama

Coś Ty?:O

nie masz nawet co probowac:P u mnie nie dziala:P

serio mowie.Nakrecilam sie na maxa

ciagle sie boje ze stoi za mna ten upior z bartonmansion

Ale czym? Tym obrazem? Ja tam w to nie wierzę, niby się tak nakręcamy, ale myślałam że to żarty....

ooo na ta str nie wchodze. bo sie boje:P nie ma bata

i obrazem i tym filmikiem

Którym filmikiem? Z Teresą?

az mi sie wierzyc nie chce- pokaze - moze jutro komus te obrazy. Watpie aby wzbudzaly strach. moga sie nie podobac co najwyzej. Sprawdze jak to jest.

i widzę jakiegoś dziwnego chłopca z nienaturalnie wysokim czołem o jakimś mrocznym spojrzeniu steranego życiem człowieka. Jest w tych oczach coś złego, wręcz straszącego. Ta lalka ma takie dziwne oczy jakby chciała kogoś zabić z zimną krwią. No i te wyciągnięte z ciemności ręce za szybą. Troche to to nieprzyjemne w odbiorze. Raczej nie chciałabym mieć czegoś takiego w sypialni na ścianie i gapić sie na to co wieczór przed zaśnięciem, bo coś w tym z horroru jest. Pamiętam był taki horror Laleczka Hucky czy coś takiego :P Nie cierpiałam tego głupiego chorego filmu.

wstawac i pisac bo mi sie nudzi:D

hej chciałabym miło zacząć dzień...... wystraszcie mnie!!! :-)

Cze.Dawno mnie u Was nie bylo.Troche poczytalam i poogladalam zaleglosci ale na wiecej nie mam ochoty.Juz jestem posrana.W tym tygodniu jestem zupelnie sama w domu wiec bede unikac tego typu dyskusji choc przyznam ze chetnie bym z Wami poklikala.Moze jak mi cykor minie.A moze wezne przyklad z Natii i nie bede otwierac linkow.Lubie takie tematy ale nie lubie sie bac.Fajnie ze topik nie padl.POZDRO

Siemaneczko:) Jak tam się spało?

Lekkie koszmary miałam :O

Ja nic a nic. Spałam jak dzidziuś. :D A szkoda. Dzisiaj o 00.00 idę z koleżanką pod pałac w poszukiwaniu duchów. Ona nic nie wie, że rzekomo tam straszy, ale ciii:-p

Niektórzy twierdza że obrazy sa nawiedzone przez ducha namalowanego na nim chłopca sieroty. Osoby które dowiaduja się o klatwie, czym prędzej sprzedaja lub pozbywaja się obrazu. Pewien mężczyzna opowiada jak jego dziadek , który żył a Davenport (USA) w latach 80-siatych posiadał kopię obrazu płaczacego chłopca. Mężczyzna ten jako dziecko odwiedzał często swego dziadka, a dom w którym przebywał był zawsze bezpieczny i przytulny, za wyjatkiem obrazu, który przyprawiał go o dreszcze. Wciaż wydawało mu się że chłopiec z obrazu obserwuje go, gdziekolwiek by się nie poruszył. w roku 1983, dziadek mężczyzny wyjechał z miasta na jakis czas a gdy wrócił zobaczył że jego dom spłonał doszczętnie. Zniszczeniu uległo wszystko, poza albumem ze zdjęciami wnuka i obrazem płaczacego chłopca. Mężczyzna słyszał wiele razy tę historię z ust swojego dziadka, lecz nigdy w nia nie wierzył, sadził bowiem że dziadek go nabiera i chce nastraszyć. Jednak gdy usłyszał tę historię z ust innych ludzi, którzy doswiadczyli podobnych zdarzeń a ich domy spłonęły zaczał się poważnie zastanawiać nad autentycznoscia tej historii.. Jakis czas potem dowiedział się że dziadek sprzedał obraz płaczacego chłopca na wyprzedaży staroci. Ciekawe kto teraz jest włascicielem przeklętego obrazu.....

a jak Trzeba jakoś na życie zarabiać :-p

?

za co? :-p

:-(

żartowałam :-p.. Chociaż fajny zarobek z tego by był.

czy wygladem?;-)

ekhm..proszę sobie nie żartować. Ja wyglądam jak anioł o zmierzchu :D Strasze tylko słowami..

:-)

Siedemnastoletnia Clarita Villaneuva miała tragiczne życie. Nie pamięta ojca. Nie wie czy umarł, czy opuścił jej matkę. Historia, którą chcę przedstawić, zmieniła \"duchowy\" klimat na Filipinach, gdy w następstwie uwolnienia Clarity przyjęło Chrystusa jako swojego Zbawiciela 150.000 ludzi. Jej matka była spirytystką i profesjonalną wróżbitką. Dziewczyna dorastała, oglądając seanse prowadzone przez matkę, komunikującą się z demonami, które wmawiały jej, że są duchami zmarłych. Wychowana została na jasnowidza, przepowiadającego przyszłość swoim klientom. Kiedy Clarita miała około dwunastu lat, straciła matkę. Stała się dzieckiem ulicy, wkrótce prostytutką w stolicy Filipin, Manili. Lokalne wszetecznice były jej nauczycielkami. W takiej atmosferze wzrastała do siedemnastego roku życia, będąc stałym bywalcem barów i tawern Manili. Pewnej nocy o godzinie 2.00 na jednej z dolnych ulic Manili popełniła błąd, oferując swe usługi policjantowi w cywilnym ubraniu i została umieszczona w więzieniu Bilibid. Dwa dni po uwięzieniu dziewczyny, wydarzyło się najdziwniejsze zjawisko w trzywiekowej historii więzienia Bilibid. Młoda prostytutka zaczęła być ciężko bita przez niewidzialne istoty. Wydawało się, że były one dwie -jedna z nich wielka niczym potwór, druga znacznie mniejsza. Czy istniały one w innym wymiarze? Dlaczego męczyły tę dziewczynę? Zatapiały swoje kły i zęby głęboko, pozostawiając krwawiące rany. Równocześnie atakowały szyję, plecy, nogi i ramiona. Na całym ciele było pełno siniaków od uderzeń, tworzyły się krwiste plamy. Siedemnastoletnia więźniarka przeraźliwie krzyczała i mdlała z bólu. Strażnicy oraz lekarze przybiegali słysząc jej krzyki. Inne współwięźniarki wskazały na wijącą się z bólu, okrutnie cierpiącą dziewczynę. Zabrano ją do więziennego szpitala na obserwację i leczenie. Wszyscy lekarze zgodnie stwierdzili, że nie widzieli czegoś podobnego nigdy dotąd. Te dziwne ataki zaczęły pojawiać się każdego dnia ku zaskoczeniu wszystkich obserwatorów. Dr Mariano B. Lara, więzienny lekarz zezwalał wielu osobom na oglądanie tego niecodziennego zjawiska. Lekarze z Filipin, Chin, Ameryki, profesorowie uniwersytetów i inni fachowcy zostali wezwani, by zbadać sytuację. Reporterzy wielu gazet i stacji radiowych przybyli, by przyjrzeć się bliżej wydarzeniom i pisać artykuły na ten temat. Nawet karykaturzyści zaczęli rysować istoty na podstawie opisu Clarity, kiedy tortury powtarzały się każdego dnia. Oto jedno ze sprawozdań, zaczerpnięte z \"Daily Mirror\": \"Miejscowa więźniarka wprawiła w zakłopotanie policję i lekarzy medycyny, opowiadając o dwu diabelskich postaciach, bijących ją ostatniej nocy. Sierżant Guilermo Abad ze szczegółami opisywał, jak dziewczyna była bita około dwudziestu razy i z każdą chwilą, kiedy ktoś zadawał jej rany, przeraźliwie krzyczała. Clarita odpowiadała na pytania zgromadzonych tłumnie obserwatorów bez siły, ale sensownie. Nagle na jej twarzy odbiło się przerażenie i cierpienie, jakby stanęła właśnie naprzeciw swoich gnębicieli. Wkrótce skończyła zawzięcie się bronić, słaba i półprzytomna wpadła w ramiona, podtrzymujących ją osób. Po odzyskaniu sił, powiedziała, że jeden z nich był potężny, z kręconymi włosami na głowie, piersiach i ramionach, że miał wielkie, przenikliwe oczy i dwa kły. Jego głos wydawał głębokie echo. Okryty był czymś czarnym. Ostatnio Clarita otrzymała ciosy na kolanach. Pierwszy raz zdarzyło się, że została uderzona w niższą część ciała. Inne rany pojawiały się na szyi, ramionach, rękach. Obserwatorzy uparcie twierdzą, że byli przy niej, kiedy to się działo.\"