bez nadzieji

Przez mój wiek 38 lat pomimo, ze podobno bardzo mlodo wygladam i chyba ogolnie jestem niebrzydka, nigdy juz nie uloze sobie zycia, pewnie czeka mnie los co najwyzej jakiejs kochanki. A do takich przemyslen sklonily mnie slowa mojej mamy, ze jesli dziewczyna nie znajdzie meza do okolo 30-tki, to juz pozniej nikt jej nie chce. Kazdy rozsadny facet nawet jesli sie mna zauroczy, to zrezygnuje ze mnie z powodu dzieci, bo pomysli, ze nie zdaze mu ich urodzic, albo jak juz, to nie wiadomo czy zdrowe i tutaj faktycznie slowa mamy sie jakby utwierdzily w mojej glowie. Tylko to brzmi jak wyrok :(

a mamy slucha tylko?

Nie jest do końca tak,jak piszesz...Możesz być jeszcze bardzo szczęśliwa...a dzieci zawsze można adoptować,gdyby coś nie wyszło. Zyczę szczęscia :)

A co byś zrobiła zostając w podobnym wieku z trójką dzieci po dwóch nieudanych związkach..? Mąż zdradzał a facet z którym myślałam,że będę już do końca okazał się nieodpowiedzialnym draniem...?

miej nadzieję! Bez nadziei - trudno żyć. Takze bez partnera co czasem wystuka... a jak tam u Ciebie z seksem?

tak nadzieja nadzieją, a zycie życiem, ale fakt bez nadzieji jest ciezko. Niby ciagle kogos poznaje, ale od jakis wlasnie 2 lat zwiazki moje trwaja po pol roku i nudze sie takiemu. Ostatni, ktory zamilkl kilka dni temu, a do ostatniej chwili tez mnie tak podobno bardzo kochal, tak naprawde wykorzystal mnie i zniknal. Zalogowal sie na randkach i napisal, ze do szczescia brakuje mu kobiety, ktora go pokocha !, a ja ? ach szkoda slow, ja juz nawet nie placze, bo juz chyba wylalam wszystkie lzy.