Brakuje mi miejsca w życiu...

Mam u boku mężczyznę, mam swoich własnych pare groszy, mam mame wprawdzie nie mieszkam już z nią ale mam...Jednak czegoś mi brak, coś dusi mnie w środku, czuję się samotna i niezrozumiana...nawet nie samotna, poprostu sama odcinam się od tego co ziemskie. Robie rzeczy, których nie rozumie, np ostatnio wykrzyczałam, mężczyźnie, którego mocno kocham, że nie chcę z nim być...ot tak bez powodu, potem cierpiałam bo wcale tego nie chciałam, brak mi harmoni, sama odżucam to co może dać mi szczęście, dokąd ja zmierzam...do grobu?

może to brak zainteresowań, pasji, która by Cię pochłonęła, dawała satysfakcję? Życie to nie tylko racjonalne wyliczanie tego, co mamy i porównywanie rzeczowe. To emocje, a nad nimi nie można zapanować, można jednak nadać im kierunek, znaleźć dla nich śmietnik, który te negatywne przemieli i porzerobi.

Zrób se dzieciaka

hej a moze brakuje ci chwili spokoju ze soba? sprobuj na trochepoprzebywac sama np pojsc na spacer sama ze soba tylko (no ewentualnie z psem) pomyslec spokojnie, pooddychac, nie spieszyc sie przez chwile, odpoczac, ale bardziej myslami, wiesz to moze byc tak, ze czasem zyjemy za szybko i zbyt latwo dajemy sie jakims glupim impulsom, ktore nie koniecznie musza pochodzic od nas samych oh spedz troche czas usama ze soba, a wtedy moze zobaczysz czego ci brakuje, albo zobaczysz ze jednak nie brakuje ci niczego :) pozdrawiam