martwia mnie moje uczucia wobec matki

czuję do niej tak ogromną niechęć i wrogość, ze nie macie pojęcia

Może napisz coś wiecej.

miala ciezkie zycie z ojcem a gdy los się odmienil, to jak mnie ćwiczyla tak ćwiczy-teraz juz mniej, bo 2 razy zalamalam się tak, ze nie bylam w stanie pokazać się ludziom na oczy. Kiedy bylam na chodzie pracowalam jak wół za grosze, bo do niedawna się uczylam ...i jej ciagle jest malo, wszystko krytykuje, kazda moja decyzję albo zamiar zanim jeszcze dadzą efekt. Jak mam sobie cos kupic to mam takie poczucie winy, ze kupiony kiedys za 100zł plaszcz wisial 2 tygodnie zanim oderwalam metkę.

martwi mnie to, ze przez jej awantury otworzylam się przed ludzmi, ktorzy mieli mnie gdzies i probowali wykorzystać. A teksty"nie szczekaj mordą" albo "ty w morde je..." byly do niedawna na porzadku dziennym. no i ona ma prawo do wszytskiego...na święta nie chcialabym jej widzieć.

jest kompletnie odczlowieczona. A ja nie mam sily się nią zajmowac, ona nie ma jeszcze 60lat.

rozumiem Cie przechodziłam, a raczej jeszcze to przechodze. Jestem juz dorosla kobieta i terapia mnie uodpornila, pokazala droge wyjscia z takiej sytuacji, ale jak slysze slowa mamy (która tez nie ulozyla sobie zycia jak chciala i ma zle zdanie o wszystkich mezczyznach) twierdzi, ba probuje wymusic na mnie, zebym sie z nikim nie zwiazala, uwaza, ze zadnej kolezanki miec nie powinnam, bo kazda jest falszywa, a jesli jakas posiadam, to ironizuje na moj temat, jaka to nie jestem naiwna.

naprawde ci współczuje , rozumiem co to za uczucie

moniko, ja tez trafilam na terapię. Żal mi, ze z braku zrozumienia w domu tyle osób po mnie pojechało, ale jej to chyba sprawia satysfkację ("mowilam ci, zebys morde trzymala na klodkę i nie opowiadala głupot, ale ty mialas potrzebe wymiany myśli"). A Ty mieszkasz juz bez matki czy z nią?

wiem jak to boli, tez jestem dorosła kobietą mam 25 lat..... moja mama jest szczesliwa w małzeństwie z tatą, ale na mnie lubiła sie wyżywać - to mało powiedziane. rękoczyny zdarzały sie jak byłam młodsza, nie choidzi o bicie, ale o upakarzajacy policzek od czasu do czasu. oczywiscie tez kazdy facet zły, mój najgorszy na świecie. na moje zareczyny zareagowała histerycznym śmiechem i tekstem "kawał roku"..:O:( juz nie mieszkam z rodzicami i kazdego dnia dziekuję Bogu za spokój, bo miec toksyczna matkę to osobista tragedia.

mialam podobie--->jej matka ją podobno zawsze olewała a ona gdy zawalily mi sie sprawy w zyciu tez to olała.Zero otuchy, zero pocieszenia - niestety u obcych tez go nie dostalam. Zawsze vylam skryta, a jak się odslonilam to nie przd tym, przed kim powinnam. Dzięki, ze ze mną piszecie. Glupio mi, ze zabieram czas, ale ona uwaza mnie za idiotkę...ech

to niech mysli co chce! ile masz lat? nie daj sobie prania mózgu robic! to błąd! to toksyczna osoba, postaraj sie usamodzielnic. masz chłopaka? miałas kiedys?

nie spotkalam faceta, który bylby wobec mnie fair..no chyba, ze liczyc tego, zktroym nie zaiskrzylo. Mam27lat i mam tego dość;(

masz 27 lat? a czmu nie mieszkasz sama? wyprowadź sie,. uciekaj od mamy bo cię wykończy psychicznie!

ja wlasnie sie przeprowadzam, ale to wyjscie z domu tez sie ciagnie juz miesiacami, ale mam nadzieje, ze juz nowy rok zaczne u siebie. Ja tak bardzo uwierzylam, ze jestem gorsza od innych i ze nic mi sie nie nalezy, ze popadlam w nerwice, odizolowalam sie od ludzi, ale po terapii ponad rocznej pomalu malymi kroczkami wychodze na prosta, to jednak jeszcze dluga droga. Przede wszystkim terapia nauczyla mnie dystansu, nawet jak slysze zle slowa pod moim adresem, to mimo, ze bola, to jednak nie robia juz takiego spustoszenia we mnie. Ostatnio moja mam stwierdzila, ze dobrzy ludzie mieszkaja ze swoimi rodzicami, a nie sie od nich wyprowadzaja. Kiedys to by sie stalo moim wyrzutem sumienia, poczuciem winy, a teraz no coz, wiem, ze to jej niecalkiem zdrowe myslenie, musze przegryść i isc dalej prezed siebie, bo nic zlego mamie nie robie, chcac sobie ulozyc jakos zycie, przezyc je poprostu po swojemu, bo mam je tylko jedno jak kazdy. A odwage do ujawnienia planow o wlasnym mieszkaniu poodjelam wlasnie w czasie tarapii, wczesniej nie dalam rady. Taka bylam zaszczuta. Oj moglabym pisac jeszcze wiele, bo tyle stracilam przez to niskie poczucie wartosci, ktore moja mama we mnie skutecznie wypracowala. Mimo tego wszystkiego ja nie mysle jak ona i kocham ja, ale nie pozwole zeby wchodzila w moje zycie jak do tej pory.

straszna osoba, takie kobiety nie powinny miec dzieci. Nie wiem jaka jesteś osoba, ale może spróbuj jej dopiec tak, że pójdzie jej w pięty, powiedz jej, że nie dziwisz się, że twój ojciec ją zostawił bo jest złą osobą ... To nia wstrząsnie, uderzysz w jej czuły punkt i poczuje respekt, może pomysli ... Powiedz jej, że nikt nie ma prawa ranic drugiej osoby, a jeżeli to robi to musi się liczyc z tym, że ta osoba tez bedzie postępować podobnie ... Pozdrawiam PS Dobrze by było gdybys zaczęła mieszkac oddzielnie, najlepiej w innej miejscowości i zyc na wlasny rachunek, a ja wtedy mozesz odwiedzić co najwyżej 2x w roku, bo inaczej ona bedzie ciebie niszczyć systematycznie ...

brawo Monika! ja o moim związku usłyszałam i o moim narzeczonym straszne rzeczy.... cyt "gdzie on znajdzie drugą taką głupią dziwke co bedzie mu dawac d**** za darmo" "nacieszy sie tobą i znajdzie młodszą" "woli byc z tobą niż na dziwki chodzic i im płacić" :( tez bym mogła długo pisać. dobrze ze mam juz do tego dystans chociaz wspomnienia bardzo bolą czy cchę tego czy nie

no ja nie bylam nigdy w dluzszym zwiazku, ale gdy startowal do mnie facet, ktory powiedzial przy niej ze"powinnaś miec chlopa co by cię w morde co dzień lał, to mnie nie doceniasz" - to niestety moja mama nie stanęła od razu murem za mną gdy ja probowalam go pogonić. Facet byl moim zonatym kolegą z 2 dzieci:/ i takie rzeczy wygadywal.

hmmm a jak twoje zycie wyglada? pracujesz? studiujesz? masz kase?

cos jest chyba wspolnego w tym, ze niektore matki takie wlasnie sa, a mianowicie ich wlasne dziecinstwo jak same byly traktowane. Moja mama w srod siostr czula sie gorzej traktowana znowu przez moja babcie i teraz jak ma dwoje wnucząt - chlopca i dziewczynke, to widze jak faworyzuje wnuczka, a jak wmawia swojej wnuczce ze jest zla dziewczynką, ze jest taka sama jak jej matka (bo nie akceptuje żony mojego brata) i to wszystko jak traktuje nasz mała niunie bo 8-letnia, boli mnie podwójnie i bronie ja jak potrafie, zeby nie skonczylo dziecko tak jak ja.

smutne, ale prawdziwe.. smutny jest brak akceptacji ze strony mamy, brak akceptacji życia jakim próbuje sie zyć.... kazdy był lepszy niż ja, ach, u mnie obyło sie bez terapii, pomógł mi mój kochany mężczyzna, który oczywiscie w oczach rodziców jest dnem i zerem. A facet jest po studiach, pracuje, szanuje swoich rodziców, nie ma nałogów, uczciwy... a oni tylko ze on nie ma za duzo pieniędzy....:O ech:O

miałam podobnie --->szukam pracy i probuję wyjść z dlugow, w ktore wpadlam pierwszy raz w zyciu. Dotąd mi wmawial jak się do niczego nie nadaję, az zawalilam co się dało - za duzo wzielam sobie na glowę i nie dałam rady.

pracuj, spłac długi i postaraj sie usamodzielnic, a na słowa mamy nie reaguj, wyłącz się, albo postaraj sie bronic, ale nie poddaj sie, nie pozwól wmówic ze jestes gorsza, 3mam kciuki

dzięki

dokladnie jakbym czytala o sobie

przeprowadzka bardzo pomaga, kazdego dnia docenia sie spokój i komfort psychiczny

wiecie, chodze juz jak zapuszczony kloszard - nawet na fryzjera boję się wydać, chociaz dobre ostrzyzenie poprawia mi wygląd o 200%...ech..lecę do obowiązków...buziaczki, dzięki za pogadanie, zajrze jeszcze monika29_* --->[kwiat} miałam podobnie -->

dziekuje, trzymaj sie i wpadnij jeszcze ja dodalam sobie teamt do ulubionych, w przenośni oczywiscie ulubionych ;)

miewam takie chwile, ze nie jestem w stanie nic zrobić. A wiem, ze muszę się zmusić i wychodzic za swoimi sprawami, bo się stoczę tak jak mi juz powiedziala, ze"skończę na dworcu i będę robic najgorsze rzeczy za talerz zupy". Zajrzę tu potem.

up