Straciłam przyjaciela...

Straciłam przyjaciela przez głupi czas i nieuchronne dorastanie. Tak mocno się starałam ,aby temu zapobiec. Widocznie tak już jest, że wszystko musi się skończyć. Kiedyś nierozłączne, a teraz tak obce i tak dalekie. Boli mnie to, że ona już mnie nie potrzebuje. Moi znajomi byli jej znajomymi łączyło nas tak wiele, a dzieliło prawie nic. Wszystko wiedziała nawet nie musiałam jej mówić, że coś jest nie tak. Teraz nie łączy nas nic oprócz wspomnień, eh jak kiedyś było pięknie.. nie mówie że obecnie jest źle, po prostu jest inaczej.

tyle że nie ze swojej winy

ja też nie ze swojej winy. poprostu ona wszystko zniszczyła. bez najmniejszych oporów

trzeba iść dalej

stracilas chyba przyjaciolke a nie przyjaciela, pomyśl kobieto!

nie da sie tego odbudowac?

napisałam ogolnie, przyjaciel. przyjaciel to nie musi byc facet, moze byc kobitea, nawet kot! naprawić? ja już nie mam siły naprawiac.