Kocham

swoją rodzinę. Moją wiecznie mającą swoje zdanie i racje! mamę, sprawiedliwą aż do bólu bo przecież 'jak Kuba Bogu tak Bóg Kubie". Mojego tatusia wiecznie stającego po mojej stronie, brata który płaci wszystkie moje rachunki ale nie rozmawia ze mną bo na nic nie ma czasu. mojego drugiego brata pakującego się z jednego mega problemu w jeszcze większy(jego wszyscy lubią jest mega smpatyczny-poprostu czasami podejmuje złe decyzje). Mam szczęście w życiu!!!!!

Twój krzyk jest nie zauważalny jest ani w domu, ani na forum. Jasno wynika, że mówisz zagadkowo i nikomu tu nie chce sie wnikać w taką sprawę. bo jak pewnie większość twierdzi : problemy nalezy rozwiązywać samodzielnie. I mają rację, czasami jednak trzeba wziąć skądś początek. Powiem tak, porozmawiaj w domu, ale nie tak jak tu napisałaś, bo kota można zagłaśkać na śmierć, a burza oczyszcza atmosferę. żrób tę burzę w swoim domu, tylko nie przesadź.