osobowość która rzutuje na moje zycie

Mam 25lat,mnóstwo marzeń ale też...ciagły opór przed ich realizowaniem,epizod nerwicy w przeszłosci i osobowosć(cytuje pania psycholog)"chwiejna emocjonalnie,w sytuacji stresu unikajacą lub analna". Moja osobowosć hamuje wszystkie moje działania w zyciu,zrobiłam juz duzy krok-uswiadomiłam sobie ten problem,wiem co z czego wynika...ale co z tego!stoje w miejscu,wiem,ze jeżeli nie zminie mej osobowości to mam małe szanse na bycie szcześliwą:( Prosze kompetentne osoby o wypowiedż:czy mam szanse zmienic ten typ osobowości,a jak nie...to jak mam z nim zyc?!

czesc rozumiem Cię przechodziłam depresje, nerwicę, załamanie nerwowe, jestem nieśmiała, boje sie wielu rzeczy ale od kilku miesięcy wzięłam byka za rogi mam 23 lata walcze z lękim sama aktualnie jest coraz lepiej coraz bardziej kocham zycie nie wiem co mam ci jeszcze napisać jakby co to pytaj pozdrawiam

nie wglebiaj sie tak w to, nie mysl o tym jaki typ osobowosci wymyslila Ci pani psycholog pamietaj, ze to Ty sterujesz swoim zyciem i od Twojego podejscia wszystko zalezy. zastanawiam sie, czy wyrazam sie jasno i pewnie nie (tak moja cecha) ale chodzi mi o to, zebys nie przymowala, nie zakladala z gory jakie konsekwencje zwiazane sa z Twoim typem osobowosci. Pomysl czego chcesz, co Ci w zyciu przeszkadza i sprobuj dzialac i to zmieniac. Sama jestem dda i niby to ma mi zycie uprzykrzac- a ja sie po prostu nie daje. Nie dalam sie nerwicy lekowej, nie dam sie i innym chorobom. Nie dam sie nawet swojej osobowosci bo staram sie miec na nia wplyw- to ja decyduje jaka jestem i walcze ze swoimi slabosciami. Wniosek jest wiec taki- tak, mozesz zmienic swoja osobowosc! Powodzenia

Tez jestem dda.. i wiele wiele przeszlam :) Bzium ma racje. Wszystko bedzie dobrze.

czemu "też dda" ??

Serbia -> to bylo a propos mojego postu :)

Dziewczyny,ale czy to wogóle mozliwe BY ZMIENIĆ OSOBOWOŚĆ kształtowana przez wiele,wiele lat,utrwalona przez złe nawyki. Ja mam cheć do działania,wiem co"we mnie siedzi" i mam ochote"wziaść życie za rogi"ale..brak mi konsekwencji,wszystko widze negatywnie,chce zmienic zycie,ale jak przyjdzie co do czego nie robie nic(mysle,że to wynika z lęku przed porazka) cholera...jestem od krok od zmian..ale stje w miejscu:(((Help

nie mam siły na nic, stoję w miejscu, a najczęściej się cofam... Mam dziś wszystkiego serdecznie dosyć:(

analna????

osobowość analna ??

uwaga, cytuje za słownikiem ;) analny «mający związek z odbytem»

Osobowość analna - zgodnie z psychoanalityczną koncepcją rozwoju psychoseksualnego powstaje w wyniku fiksacji podczas fazy analnej, czyli w drugim i trzecim roku życia dziecka. Charakterystyczne cechy osobowości analnej skupiają się wokół uporu, uporządkowania, czystoości. W zależności od przebiegu fazy analnej cechami osobowości, które mogą się rozwinąć w tej fazie są: Upór - niechęć do zmieniania swoich postaw i przekonań, do ustępowania. Skłonność do oponowania i przeżywania sytuacji jako wymuszających uległość, na co reaguje się oporem (zobacz także: reaktancja (psychologia). Uległość - poczucie zniewolenia i trudności w samodzielnym decydowaniu Skąpstwo lub rozrzutność Impulsywność lub nieumiejętność spontanicznego działania Skłonność do gromadzenia, kolekcjonowania przedmiotów, nawet jeśli są niepotrzebne lub przeszkadzają. Zamiłowanie do porządku lub nieumiejętność porządkowania otoczenia Kontrola - skłonność do kontrolowania lub bycia kontrolowanym przez innych Sadyzm i/lub masochizm społeczny i seksualny Bierna agresja i skłonność do robienia na przekór Wytrwałość w dążeniu do celów Produktywność i w sensie produktywności - twórczość. Zobacz też: charakter masochistyczny Źródło: \"http://pl.wikipedia.org/wiki/Osobowo%C5%9B%C4%87_analna\"

mam wiekszość cech osobowści analnej(ukszałtowanej w dzieciństwie,zakorzenionej w podświadomosc)i co teraz?!co dalej?!walczyc z samym sobą(bez pomocy psychologa?)?czy moze przywyknać do swych"przywar"?!!!??? w głowie mam wielki znak zapytania"co robic?""czy warto?"mnóstwo nadzieji i checi i tyle samo zwątpienia".....pieprzone mechanizmy,czuje sie taka bezradna:(((((((((((((((((((((

Lady K. musisz przestać zastanaiwac sie o tym co mówi ci psychologi WZIAC SIE W GARSC!!! naprawde, słuchaj jakby co to pisz na mpje gg 1579354

A ja Ci poradze tak: - po pierwsze staraj sie nie myslec za duzo o sobie, skup sie na tym co robisz, co Cie otacza, co lubisz itp - pozwoli Ci to nabrac dystansu i oderwac sie od rozkładania swej osobowosci na częsci pierwsze, co uwazam za niebezpieczne, wg mnie rodzi to wiecej problemów niz ich rozwiązuje - po drugie rzuc sie w wir zycia, podejmuj sie trudnych i ambitnych zadan, to da Ci poczucie ze potrafisz sobie poradzic i zaczniesz sobie bardziej ufac - po trzecie staraj sie przebywac z ludzmi, poznawac nowych, dostrzegac w starych znajomych nowe cechy, przebywanie z ludzmi szlifuje charakter, uczy opanowania i rozmawiania o problemach, a takze pozwala na nieskupianie sie na sobie Ja tez mialam sporo problemow i kiedys bardzo zamykalam sie w sobie. Pomoglo mi zrobienie czegos zupelnie dzikiego, wyjazd z dala od domu, radzenie sobie z trudnymi problemami. Oczywiscie trzeba czasu, ale osobowosc da sie zmienic, kazdy sie zmienia, dojrzewa, weryfikuje swe spojrzenie na swiat, to dlugi i bolesny proces, ale uswiadamiasz sobie, ze stajesz sie innym czlowiekiem

Serbia!Nawet nie wiesz jak bardzo pragnę za jakis czasu napisać do Ciebie.."udało sie,było warto,nie ma rzeczy niemozliwych,jestem szcęśliwa"... Tez odnoszę wrazenie,ze"zbyt wile"analizuje...i zamiast działac,skupiam sie na przygtowaniach do "wielkiego dnia"(to też zachowanie wynika z odwlekania leku o ryzyku!)...ale bez tego trudno zdefiniować problem... "wilki dzień"czeka...trzymajcie za mnie kciuki,bo nie będzie łatwo..!

Nie oczekuj zmiany z dnia na dzień, przyjmij metodę małych kroków. Wyznaczaj sobie drobne cele i realizuj je konsekwentnie.