dziwne zachowanie mojego męża-jest jakieś wytlumaczenie?

mój mąż ma dziwne okresy, tzn jakiś czas np ok 2-3 m-cy jest normalnie,i nagle dostaje zupełnego zobojętnienia, po pracy przychodzi ,je, i od razu śpi, tak śpi do wieczora wstaje je i idzie spać czasem jak uśnie po południu wstaje naastępnego dnia rano żeby iść do pracy, i tak wkółko. problem w tym że są dzieci i jak odchodzi opiekunka to on ma się nimi zajmować, na szczęście one nie są maleńkie /5 i 6 lat/ więc do mojego powrotu -godzinka , dwie, świetnie sobie radzą, a on twierdzi że nie śpi tylko leży i ma pełną kontrolę nad nimi. ale to nieprawda-jak wchodzę chrapie i śpi bardzo głęboko, wogóle nie wie że już jestem w domu, nawet jak ktoś do niego przyjdzie w jakiejś ważnej sprawie to wogóle nie budzi się nie mówiąc o wstaniu, telefon albo wyłacza, albo nie odbiera, jak już odbierze, to pożniej nawet nie wie z kim rozmawia i co mówił to trwa tydzień do dwóch i znowu kilkumiesięczna przerwa, nie pomagają rozmowy tłumaczenia że chodzi przede wszystkim o dobro dzieci, nic w tym czasie do niego nie dociera, najczęściej tak się dzieje po jakiejś drobnej sprzeczce między nami, albo kiedy wstaje na ranna zmianę do pracy-jestem wyrozumiała wiem że wstaje wcześnie, pracuje i jest zmęczony ale wszystko ma swoje granice, ja także wcześnie wstaje ,wracam jeszcze pózniej nie mówiąc o wszystkich obowiązkach domowych. co robić?

może jest chory?

jakbym mieszkała z taką czepialską, też uciekałabym w sen

ale to wygląda na początki depresji:o rozmawiaj dużo z nim /tylko nie z pretensjami/ dzisiaj to się farmakologicznie już leczy

może mieć racje :O czy twój mąż nie ma jakiś prolblemów, zmartwień? może początek depresji? a może ma zły poziom cukru??

Tez myśle że to depresja.Spróbuj z nim porozmawiać,tak na spokojnie usiądźcie i zapytaj co się dzieje.Jeżeli nie bedzie chciał porozmawiać(bo to może być trudne żeby go do zwierzeń namówić),to może podsuń mu jakieś artykuły w gazecie o depresji.Może Ci się nie uda za pierwszym razem go "otworzyć",pewnie bedziesz musiała przebić się przez jego "skorupkę"w której się zamyka,ale próbuj.Badź dla niego bardzo wyrozumiała i miej wiele cierpliwości a napewno dacie radę ten problem pokonać razem.W leczeniu depresji najważniejsze jest otoczenie i wsparcie dla chorego. Życze Wam powodzenia z całego serducha:D