Zakonczyc czy brnac w to dalej...a nuz cos beda z tego dzieci?

Moje zycie od zawsze bylo jakies takie "zmieszane nie wstrzasniete". Niby wszystko ok ale nigdy nie czulam sie w pelni szczesliwa. I 1,5 roku temu poznalam chlopaka. Starszy ode mnie 2 lata, mysle starszy to dojrzaly (blad!). Jakos tak wyszlo ze zaczelismy sie spotykac i po tygodniu zostalismy para:) Dzis mam 20 lat i zastanawiam sie czy tego nie zostawic. Bo niby kocham ale czuje jakis niedosyt. Jestesmy razem 1,5 roku ale nie sypiamy ze soba bo ja mimo iz planowalismy to juz pol roku temu odwlekam wymyslajac rozne powody. Boje sie konsekwencji bo jesli bym wpadla to musialabym zostac z tym facetem juz na zawsze a ja zwyczajnie (albo nie zwyczajnie) nie chce! Wiem ze ON jest zakochany we mnie po uszy. Mowi mi to kazdego dnia gdy dzwoni bo ja studiuje w innym miescie wiec widujemy sie tylko w weekendy. I gdy jestem z nim to wszystko niby ok, jest mi dobrze, a gdy wracam do szkoly i o nim mysle to jakos mi tak obojetne co robi, czy teskni, czy go zobacze... Wiem ze to nie jest normalne w zwiazku dlatego pytam was: CO MAM Z TYM ZROBIC? Boje sie jego reakcji co do zerwania. Kiedys probowalam zaproponowac mu przerwe w zwiazku ale on stwierdzi ze nie wyobraza sobie zycia beze mnie :( Help!!!!

mysle ze sama w swqoim poscie odpowiedzialas sobie na pytanie, ale w twoim przypadku lepsza bedzie narazie przerwa zeby przemyslec to wszystko, sprawdzic czy zatęsknisz niz calkowite zerwanie, a on no niestety :( nic na sile :(

Tylko jak ja mam to zrobic skoro on mi mowi, ze mnie kocha jak nikogo na swiecie, ze jestem dla niego wazniejsza od powietrza, ze chce miec ze mna dzieci i byc ze mna do konca zycia... Boje sie go zostawic, poprostu sie boje:(

Tylko jak ja mam to zrobic skoro on mi mowi, ze mnie kocha jak nikogo na swiecie, ze jestem dla niego wazniejsza od powietrza, ze chce miec ze mna dzieci i byc ze mna do konca zycia --- chciałabym takie coś usłyszec albo w Gali przeczytac ze ze swoja Bell tak chce, ze mną:)

zdecyduj sie na przerwe, takie zostawienie czasowi dużo może pomóc,choć w twoim przypadku i tak dajecie sobie czas.Moim zdaniem miłosć jest wtedy gdy nie widzisz godzine a już tęsknisz.Jesteś jeszcze mloda nie trac czasu, zranisz go ale lepiej teraz niż ma żyć złudzeniami.

Na dzien dzisiejszy to zaluje tyko tego ze nie zerwalam z nim rok temu kiedy juz przeczowalam ze to nie to. Ale wtedy myslalam ze dam sobie i nam jeszcze czas ze moze jednak poczuje wielkie bicie serca... A moze to ze m,na cos jest nie tak?? Bo zdarzaja sie dni kiedy sama przed soba wiem ze GO kocham i czuje ze mi zalezy. Tylko ze czest tak jest wtedy gdy spedzimy mily wieczor we dwoje...mily czyli z pieszczotami ktore daja mi satysfakcje. Ostatnio zauwazylam ze wszystko jest ok do czasu az spotkam sie z kolezankami ktore o swoich facetach mowia z takim uwielbieniem ze az milo patrzec. A ja? Juz ich nie chce oszukiwac. Wystarczy ze sama przed soba udaje ze to milosc. Dzis znow dzwonil. Poklocilismy sie. Zapytal co mi jest, a potem : i co teraz? Chcialam mu odrazu powiedziec ze KONIEC, ale ugryzlam sie w jezyk. Nie wiem co robic. Z nim zle ale z mysla ze mam mu to powiedziec jeszcze gorzej:(

Przeżywam coś podobnego tylko od strony tego faceta. Szkoda tylko że ona jest młodsza od Ciebie, ma 18 lat, ja 24. Zadecydowała o rozstaniu. Boli mnie to okropnie.

Do taki jeden: A jak dlugo byliscie razem? I czy mowila Ci ze cie kocha? A co z seksem? Byl czy nie?