Niezapraszam-Pisze się razem czy osobno?

Jak w temacie wyżej :-D

nie z czasownikami pisze się osobno

nie z czasownikami piszemy osobno, wiec nie zapraszam, tak jak nie kupuję, nie tańczę etc.

tak jak google nie gryza :)

drogie dziecko, oddzielnie- zapraszać to wszak czasownik, a jak mówią poloniści skończeni: nie z czasownikami piszemy oddzielnie Partykułę nie jako zaprzeczenie piszemy rozdzielnie: z osobowymi formami czasownika oraz z bezokolicznikiem, np. nie lubię, nie musisz, nie ma, nie chcemy, nie żałujcie, nie są, nie dotknąłem, nie pragnęłam, nie dbałeś, nie zdążyłeś, nie zdjął, nie wzięła, nie krzyczy, nie świeciło, nie móc, nie tłumić, nie upokorzać, nie dostrzegać. WYJĄTKI: Czasowniki utworzone od rzeczowników z przedrostkowym nie, np. niepokoić (od: niepokój), niewolić (od: niewola), a także czasowniki niedomagać, niedowidzieć, nienawidzić. z osobowymi formami czasownika użytymi w funkcji bezosobowej, np. nie należy (ukrywać), nie powinno się (namawiać), nie wypadałoby (postąpić inaczej), nie godzi się (rzucać oszczerstw), nie należało (zabierać głosu), nie podróżowało się (długo); z wyrazami użytymi w znaczeniu czasownikowym, np. nie brak (tupetu, nie można (narzekać), nie trzeba (namawiać), nie wiadomo (jak postąpić), nie warto (zaczynać), nie wolno (palić), a także z użytymi w funkcji orzeczenia wyrazami: nie wstyd (nie wstyd ci?), nie strach (nie strach na to patrzeć?), nie żal (nie żal wam wyjeżdżać?), nie szkoda (nie szkoda wam czasu?), nie sposób (wszystkiego zapamiętać), z wyjątkiem wyrazu niepodobna (niepodobna tego zrozumieć); z imiesłowami przysłówkowymi współczesnymi (zakończonymi na -ąc) i uprzednimi (zakończonymi na -łszy, -wszy), np. nie myśląc, nie przewidując, nie wyszedłszy, nie przyrzekłszy, nie zamknąwszy, nie wstąpiwszy; z bezosobowymi formami czasowników na -no, -to, np. nie widziano, nie zaprzestano, nie podjęto, nie zachęcano, nie zdjęto, nie nakryto, nie wykryto; z zaimkami, np. nie ja, nie ty, nie mój, nie nasz, nie one, nie taki, nie swój, nie to, nie każdy, nie wasza, nie twoja, nie tamten; Do nielicznych wyjątków należą zaimki: nieco, niecoś, nieswój (niezdrów), niejaki (pewien, jakiś), niejako, niektóry, poniektóry. z liczebnikami, np. nie raz, nie dwa, nie tysiąc, nie piąty, nie siódma, nie dziewiętnasta, nie troje, nie dwanaścioro, nie kilka, nie kilkoro; Do wyjątków należą liczebniki: niejeden (wielu; ten i ów), niewiele, niewielu. z przymiotnikami i przysłówkami w stopniu wyższym i najwyższym, np. nie krótsza, nie ciekawszy, nie najwłaściwsza, nie najzabawniejsza, nie najsprytniejszy, nie częściej, nie łatwiej, nie dokładniej, nie trudniej, nie najlepiej, nie najpewniej, nie najgrzeczniej; z przysłówkami nie pochodzącymi od przymiotników, np. nie tylko, nie bardzo, nie zawsze, nie tutaj, nie całkiem, nie zaraz, nie jutro, nie dosyć; Do wyjątków należą przysłówki: niebawem, nieraz, niezbyt. z rzeczownikami, przymiotnikami i przysłówkami, jeśli wyraża przeciwstawienie, np. nie porażki, lecz sukcesy (zmieniły jego życie), poprawny, a nie błędny (zapis jest poprawny, a nie błędny), nie długo, lecz bardzo krótko (trwała jego nadzieja).