WIECIE ZE OD PÓŁ ROKU ROKU ...

przezywam rozstanie z facetem z ktorym spotykalam sie 2 miesiace ... Powiedzcie ze jestem nienormalna.:o

Ja od 3 lat, staż był niewiele dłuższy od Twojego. I kto jest nienormalny? No kto???

Chyba obie jestesmy :o A czemu sie rozstaliscie ? I ile masz lat ?

:o

a on jest przystojny i wysoki no bo wy nie lecicie na wygląd;-) jesteście świente

Mam 22 lata. Czemu sie rozstaliśmy? To złożone. On twierdził, że nie pogodził się jeszcze z przeszłością. Ja szukałam ciepła i traktowania na serio, chciałam być doceniona jako człowiek. On raczej nie traktował tego powaznie. Do tego doszło zderzenie dwóch silnych, dominujących charakterów... No i koniec. i kropka.

Stańczyk - yyyyyy, ale o czym mówisz??? :O

To jestesmy w tym samym wieku. Macie jakis kontakt ze soba ?

Jestes teraz kims ? Czy cale 3 lata sama ?

naprawde jesteście nienormalne

Mamy czasami kontakt mailowy, choć już od pewnego czasu jest całkowita cisza. On jest teraz zagranicą, bo wrócił do domu, do siebie.Ja przez całe 3 lata jestem sama. I z jednej strony mam juz tego tak bardzo dość, że czasami to uczucie aż boli w środku. A z drugiej strony, ja nie wiem...no chyba nie potrafię nikogo poznać.

My tez wlasciwie nie mamy kontaktu ze soba. 3 lat to naprawde bardzo dlugo :(

A Wy dlaczego się rozstaliście?

Bo on stwierdzil, ze ten zwiazek to chyba nie to czego szukal. Chociaz w sumie nie wiem jaki byl ten prawdziwy powod. Dlugo sie wczesniej znaliscie ?

"Wcześniej" to znaczy przed czym? Zanim zaczęliśmy sie spotykać? Nie, to była znajomość dość szybko i zaskakująco zawiązana, taki spontan. I poszło za ciosem. :)

Rozumiem. My znalismy ok.8 miesiecy, bylam bardzo w nim zakochana, az wreszcie zaczelismy byc ze soba. Ja mam caly czas nadzieje ze wrocimy do siebie :o

A co jest najdziwniejsze, to że z upływem czasu te jego cechy, które mi w nim przeszkadzały, zaczynam postrzegać jako jego zalety. W ogóle on z czasem jawi mi się jako coraz bliższy ideału Chociaż wtedy wiele mnie w nim drażniło (i vice versa myśle podobnie), często sie sprzeczaliśmy. Było dość burzliwie, ale... jeju, tęsknię.

Z biegiem czasu zaczynasz idealizowac! Ja caly czas pamietam o jego wadach, tylko z ta roznica ze ja je naprawde akceptowalam :o

8 misięcy? To kawałek czasu, może dlatego tak mocno cały czas Cię trzyma. Przypuszczam, że uczucie takie, jakbyś dostała wreszcie coś cennego, na co długo i niecierpliwie czekałaś, ale wymsknęło Ci się to z rąk i roztrzaskało na drobne kawałeczki.

Dokladnie, jest tak jak piszesz. Czekalam na niego, dostalam, a potem wymsknal sie.

Chociaz czuje sie jak wariatka z tymi swoimi uczuciami :o Czytam o ludziach ktorzy sie rozstaja po latach, to maja prawo do cierpien a ja ? My? Nie sadzisz ze to chore ?

A wiesz, że ja już chyba straciłam nadzieje, że poznam kiedyś kogoś, z kim się "dopasujemy" wzajemnie. Ja nie wiem nawet jak to wytłumaczyć, ale zawsze jest jakaś bariera, ktorą nie wiadomo jak pokonać. I wychodzi na to, że ja (choc to brzmi cokolwiek idiotycznie) nie umiem nikogo poznać w sensie relacji damsko-męskich.

i nigdy nie miałem dziewczyny :-)

Ja czuje sie tak jak Ty. Poznalam nawet kogos, ale wciaz mam w sercu bylego i nie umiem a moze nie chce sie w to angazowac. Obawiam sie ze moglabym skrzywdzic niewinnego faceta, a nie chce tego robic.

A ten Twoj ex ma kogos ?

Wiesz co, ja myślę, że my tęsknimy nie tak do końca za tymi akurat facetami, bardziej za uczuciem bycia pożądaną, atrakcyjną, takie dowartościowanie kobiety, a do tego doszedł jeszcze fakt, że to akurat fajny facet był... No i dlatego teraz za tym tęsknimy. Myślę, że gdyby spotkać znowu kogos, przy którym czułabyś się podobnie, to on przysłoniłby tamtego. Słowem - nie tęsknisz za człowiekiem, tylko za tym, jak Ci przy nim było, jak się z nim czułaś etc. To taka moja teoria.

Z tego, co wiem, on jest sam. Ale to dość skomplikowany przypadek :) , wiem, że ma problem sam ze sobą. Moze to też przyczyniło się do tego, że nam nie wyszło...

Tylko on mi sie tak podobal, pod wszystkimi wzgledami, wyglad, charakter, sposob bycia, jeszcze przy zadnym facecie nie czulam takich emocji. Mozliwe ze poznam kogos kiedys takiego kto obudzi te emocje, ale poki co nic z tego nie wychodzi. Na wszystkich patrze przez pryzmat exa.

Moj tez skomplikowany, bo on tak naprawde nie wiedzial czego chce, po rozstaniu jeszcze dawal mi do zrozumienia ze nadal cos czuje, ale mimo to zrezygnowal z bycia ze mna. Ja do dzis tego nie rozumiem.

To i tak dobrze, że patrzysz. ;) Wszyscy mówią o tym, że na każdego przyjdzie czas, że w końcu trafi swój na swego. Ale skąd oni to kurna wiedzą??? No skąd??? Ja się boję, że mnie to nie spotka. Nigdy.