o mnie...

Kim jestem? Czy jestem istotą myślącą? Czy wykażę się jakąkolwiek dozą kreatywności czy potrafię tylko powielać czyjeś pomysły. Czy zdobędę sie kiedykolwiek na odwagę, czy będę żyć, w zgodzie z moim ja idealnym, niczego więcej nie próbując osiągnąć. Ha. Pytania godne największych mózgów na tym świecie, a, paradoksalnie, tylko ja mogę na nie odpowiedzieć...a może tu wcale nie ma paradoksu... Po czym rozpoznać czyjąś genialność? Skąd i jak jakikolwiek pisarz dowiedział się, a może raczej zrozumiał, że pisanie to właśnie ta droga, jego droga, najważniejsza, dająca spełnienie... A skąd ja mam wiedzieć, że w wieku osiemnsatu lat wybrałam prawidłowo... Kierunek studiów. Kierunek życia. Czy ktokolwiek w tak młodym wieku ma pojęcie co chce w życiu robić??? Ja nie miałam. Ba! Do dzisiaj nie mam pojęcia, która pasja jest tą, której chce poświęcić wszystko... Gdyby było ich mniej! Jakże proste byłyby wybory...

ale o co ci konkretnie kaman?

smutek istnienia uzewnętrzniam...

tia...osiemnastolatka z problemami egzystencjalnymi. kochana, skopiuj sobie ten tekst i przeczytaj za kilka lat, albo sie setnie usmiejesz, albo spalisz ze wstydu :D

zajebiscieeee:) smacznego :)

bliżej mi do trzydziestki niż do osiemnastki, kochana...

:D

podszywczom mówie nie... nawet jeśli temat nie wzbudza tu szczególnego zainteresowania... (jakis taki inny, kurde)

Faktycznie.. jakiś taki inny.. :o :P