a kiedyś byłam szowinistką...

Tak, szowinistką. Uważałam że kobieta powinna robić obiady, zajmować się domem, praniem, prasowaniem, dziećmi. ... tak mówiłam zanim wyszłam za mąż. Nie miałam żadnego wyobrażenia o życiu we dwoje, chciałam stworzyć jakąś taką... modelową rodzinę. I klops. Coś we mnie zaczęło się buntować przeciw codziennemu i w POJEDYNKĘ robieniu obiadków, myciu naczyń, odkurzaniu, praniu, prasowaniu, wycieraniu kurzy. Nagle zamarzyłam sobie partnerstwa - czyli- na zmianę gotujemy,albo: ja gotuje, On zmywa, albo - ja piorę i wywieszam, On zdejmuje i układa pranie. Itd itd... Gdy próbuję to wyegzekwować, słyszę "przecież sama mowilaś że to rola kobiety". No i wpadłam. Sama sobie to zrobiłam i nie umiem powiedzieć że nagle mi się to nie podoba. Nie chcę też żeby pomyślał że sobie nie daję rady i jestem jakąś "wybrakowaną" kobietą, która przed ślubem się reklamowała że zrobi wszystko z uśmiechem na ustach, a teraz jest niezadowolona i chce wyręczania jej w obowiązkach.

To Ty bylas taka... meska szowinistka :D

Po prostu zmienilas zdanie. Powiedz o tym swojemu mezowi. Zmiany sa jednak strsogenne i trzeba przygotowac sie na walke. topicow o zmianie zachowania bylo juz kilka. Po prostu rozmowa, potem wychowywanie az dojdziesz do zadowalajacego Ciebie rezultatu przy dopuszczalnym poziomie kosztow.

orka na ugorze

3i2YisdXMCwSXM0vzApmW4w4