boję się śmierci...

ostatnio ogarnia mnie jalis lęk przed smiercią... moja kochana babcia jest teraz w szpitalu, cięśka operacia itp... a ja nie wyobrazam sobie tego ze moze jej nie byc. ona zawsze była, była niezniszczalna, a teraz... juz od dawna mam sny o śmierci. we snie przezylam juz chyba wszystkie mozliwe rodzaje mojej smierci... to jest strasznie męczące...

a ja mam odwrotnie ..Boje sie życie ..Bardzo chce umrzec ,ale jestem tchorzem i nie popelnie samobojstwa..

a czego tu sie bac, myslisz ze Twoja babcia tez uwazala sie za smiertelna? nie, bo naturalna koleja rzeczy jest umrzec. to jest naturalne tak jak jedzenie i spanie

ojej a nie mozesz po prostu pogodzic sie z zyciem, ze jest jak jest, ludziom ciezko dogodzic- gdy umieraja to chca zyc, a gdy zyja to chca umrzec. dziekuj Bogu za to co masz teraz, nawet jak zycie boli

ty sie boisz smierci ,a ja zycia ..Jestesmy przeciwienstwami..

ja sie nie boje ani jednego ani drugiego..no moze sa chwile zwatpienia, ale to mija. trzeba sie godzic ze swoim losem, bo inaczej bedziemy jeczec do smierci, a gdy bedziemy umierac to juz nikt nie bedzie chcial sluchac i nikogo przy nas nie bedzie

moja babcia mowi ze tam po drugiej stronie bedzie dobrze... ale ja nie potrafie tak poprostu patrzec jak odchodzi.. ona byla , jest spoiwem naszej calej rodziny, kazde swieta spedzane razem tylko dzieki niej. nie wyobrazam sobie jak bedzie gdy jej zabraknie, choc wiem ze to naturalna kolej rzeczy .. ale teraz tak bardzo sie meczy to jest okrutne

ale to bardzo dobrze ze doceniasz babcie..mow jej o tym ze ja kochasz, jaka byla dla Ciebie wazna, badz przy niej teraz bo na pewno Cie potrzebuje. nie pozostaje Ci nic innego jak uwierzyc w to co babcia mowi- ze tam bedzie jej dobrze. a ze smiercia trzeba sie pogodzic, trzeba doceniac bliskich poki sa, bo jak ich zabraknie nic nie ebdzie juz takie jak przedtem

najgorsze jest to ze jest ona w innym miescie w szpitalu i nie mozna z nia za dlugo przebywac, tylko wejśc i wyjść