BRAK TEMATU

Zabawne, że przypominam sobie o tym, że piszę tu czasem, tylko wtedy, gdy mam zły nastrój. Wszystko idzie nie po mojej myśli, do dupy z takim życiem. Nic mi nie wychodzi, wszystko mnie tylko denerwuje, wszyscy działają mi na nerwy, już sama nie wiem czy cokolwiek ma sens. Po co mam się starać jak i tak mi nic się nie uda, a jak już zrobię coś, to i tak nikt tego nie docenia? To wszystko wymyka się spod kontroli. mam wrażenie, że ludzie nie biorą mnie na serio. Że to wszystko jest takie udawane, nierealne i z chwile ktoś wyskoczy i powie „koniec zabawy”. Może to powinno się skończyć już teraz, zanim ktoś zdejmie mi te klapki z oczu? Wiem, naciągane moje pseudo-problemy, inni mają gorzej. Tak, ale czy to znaczy że moje depresyjne położenie jest błogosławieństwem w tym okropnym świecie? Jasne, powinnam się cieszyć że mam tylko takie problemy, super, tylko ze nie potrafię, bo jestem tak beznadziejna, że widzę tylko ich ogrom, każdy by widział i tylko to dostrzegał, bo skoro jestem tu gdzie jestem to moje problemy są dla mnie duże i nie można, nie zgadzam się, na bagatelizowanie ich. Ale głupia jestem, no nie mogę, nawet swoich myśli wyrazić nie potrafię. Cudooownie. Dobranoc