Jakie macie zdanie na temat rodzin wielodzietnych

co ich sklonilo do posiadania tylu dzieci?

że zadajesz takie pytania???

nie wiem , co ich skloniło , ale zauwazyłam , że pierwsze, instynktowne wrazenie jest raczej niepozytywne - myślę sobie "króliki"

króliki... taki stereotyp. ale silnie utrwalony w naszym społeczeństwie, zwłaszcza ze wielodzietne rodziny (jeszcze zalezy co przez to rozumiemy - tzn ile dzieci?) to z reguły raczej ubogie i nie dające sobie rady jednostki społeczne...

może nie skłoniło,często przecież to przypadek ,zupełnie nie planowane.Najgorzej tylko jak biedę klepią.Nas jest czwórka.Mam 2 braci i siostrę.Jesteśmy już dorośli każdy ma swoją rodzinę,ale cieszę się że "tyle"nas było,mimo ze kiedyś nie było za różowo

rodziny lekarskiej albo prawnika ktory ma 6 synow i 3 corki, rodziny wielodzietne, ktore widuje w okolicy gdzie mieszkam to jakies patologie - ojciec podpity i nieogolony, matka szarpie dzieciaka, obok jeszcze dwojka drepta, ona opcha wozek, brzuch jej sterczy w kolejnej ciazy... ogolnie smutny widok i pewnie dlatego wielodzietnosc kojarze z patologia chociaz na pewno sa rodziny, ktore swiadomie zdecydowaly sie miec wiele dzieci i dobrze sobie radza-ja takich nie znam

przyklasnac. Jak zla, to co innego. Jesli zyja na koszt wlasny , a nie podatnikow to niech sie ciesza, bo rodzina to fajna sprawa.

czemu w dzisiejszych czasach wielodzietne rodziny uważane są z góry za patologię? czemu chęć posiadania dużej rodziny, wielu bliskich jest taka zadziwiająca? bo przestajemy ze sobą rozmawiać, spędzamy kupę czasu przy kompach i nie chce nam się dbać i troszczyć się o więcej niż 1-2 osoby :O jesteśmy leniami skazanymi w przyszłości na opiekę przytułków dla starców a nie kochających dzieci

Mnie dosłownie obrzydzają. Jeśli nie mają warunków - kojarzą mi się z ciemnymi, płodzącymi się w brudzie i smrodzie, bez myślenia o dzieciach. Jeśli mają warunki na liczne potomstwo - to uważam że są bardzo ograniczeni i płodzenie się, tworzenie całych miotów traktowanych nieindywidualnie dzieci, z deficytami miłości, to ich główne perspektywy życiowe (tam gdzie inni mają rozwijanie swoich i dzieci zainteresowań, oglądanie świata, realizowanie jakichś pasji).

Gdybylm byla bogata chcialabym miec czworke dzieci.

we Francji arystokracja to rodziny wielodzietne, u nas niestety malo kto moze sobie na cos takiego pozwolic.

moim zdaniem, jezeli rodzice sa odpowiedzialni i potrafia dzieciom zapewnic odpowiednie warunki i finansowe i psychiczne do odpowiedniego rozwoju to niech maja tyle, ile BEDA W STANIE w dobrych warunkach wychowac. Jezeli sa to dzieci plodzone po pijaku to nie mam zrozumienia dla takich rodzicow.

że często mają biednie ale wesoło:)

no ale niestety u nas często wielodzietność=patologia i bieda

wielodzietna rodzina ("sztuk" ile)??

Ja wolę jedynakowi zafundować wyjazd do Meksyku niż rodzeństwo. Gdyby mi się trafiła dwójka, ciągle mogłabym planować wyjazdy dla nich (choć już mniej śmiało), poznawanie wielu kultur i cudów przyrody. Ale już kolejne dzieci okradałyby poprzednie z wielu dóbr, jak i z mojej uwagi, i sił dla nich. Wielodzietność dla mnie jest związana z brakiem wyobraźni i wzorców życiowych. W praktyce to patologia.

wielodzietna wedlug mnie zaczyna sie od 4 w gore, bo 3 to w naszym pokoleniu (20 kilka lat) byl standard ale w sumie kwestia umowna

chciałam dodać tylko że nie byłam płodzona w brudzie i smrodzie bardzo kocham swoje rodzeństwo ...

jedynak w przyszlosci bardziej bylby zadowolony z rodzenstwa niz z meksyku :(

mi też pojęcie rodziny wielodzietnej kojarzy się z czworgiem i powyżej (trzecie może się jeszcze trafić jako wypadek przy pracy, czwarte już wskazuje na powtarzające się, kardynalne błędy w planowaniu rodziny i bezmyślność a nawet egoizm rodziców)

nie popieram patologii ale nie wiem czy jedynak nie wolaby miec brata do zabawy w indian, gry w pilke itd kazdego dnia roku od wycieczki do Meksyku na 2 tygodnie :-O rozumiem, ze nie kazdego stac na 2 dzieci ale wychowywanie jedynaka i przeznaczanie dla niego wszystkiegoto moim zdaniem prosta droga do stworzenia bezwzglednego egoisty

to zależy jaką osobowość ma dziecko i jakie potrzeby poza tym ja tam wiem swoje, na podstawie konkretnych przykładów

skandynawskich jest teraz moda na rodziny wielodzietne

\"Ja wolę jedynakowi zafundować wyjazd do Meksyku niż rodzeństwo.\" Bez przesady. Zapytaj doroslych jedynakow co by woleli :\\

w tym bliźniaczki:) i świetnie sobie daję rade ,mimo,ze samotnie:) już mi sie buźka śmieje na samą mysl,kiedy za ileś tam lat tak liczna rodzinka przybędzie do mnie na Święta:)tzn. moje dzieci i wnuki:):)

znam osobe,która twierdziła,ze kocha i szanuje rodziców za to,że nie dali jej rodzeństwa.. problem jest tylko jeden- wszyscy uważają ją za patologię, bo niestety pieniążkami, wyjazdami, chorobliwą nadopiekuńczością, chuchaniem,dmuchaniem na nią jak na jajko zrobili z niej dziwaka. może jakby miała rodzeństwo, to wiedziałaby czym jest koleżeństwo, przyjażź, pomoc innym, empatia, dzielenie sie, moze by wiedziala,że inni ludzie tez mają wartość i że świat w taki sam sposób należy do każdego, nie tylko do niej.

więc może nie należy uogólniać?Każdy przypadek może być inny.Jedynacy pewnie też bywają złymi ludźmi -taki konkretny przykład też znam ,i co??Mam o wszystkich jedynakach mieć złe zdanie??

ja jestem takim trzecim i ostatnim dzieckiem po odchowanej dwojce (7 i 9 lat starsi), na pewno nie bylam do konca zaplanowana ale chciana :-), rodzice cala trojke wychowali, wyksztalcili, pokazali nam kawal swiata (ja chyba widzialam najwiecej bo bracia wtedy studiowali i nie jezdzili z rodzicami co roku w inna czesc swiata), nie wydaje mi sie zeby posiadania wiecej niz 1 dziecka oznaczalo dla rodziny nedze i zycie w ciemnocie, brudzie i smrodzie