Nigdy nie poznalam swojego ojca!

Witam, czy jest tu moze ktos, kto nigdy nie znal swojego ojca? Nie zycze tego nikomu...

Gdybym go znala moje zycie wygladaloby teraz inaczej...

Ty nie poznałaś swojego ojca a twoje dziecko swojego.

tez nie zna swojego,nie pamieta go.Jego matka skutecznie go izolowała,roziedli sie jak był mały,a później nie zgadzała sie na wydanie paszportu.

Czyzby...?

to do: cztery razy po dwa razy bez sensu!!

do campa Twój mieszka w Polsce?Jeżeli tak to mozesz go zlokalizowac;)

-- bez sensu!! jak siedzenie na kafeterii w piątkowy wieczór

chce sie po prostu podzielic z kims doswiadczeniami z (jesli tak to mozna nazwac) nie posiadania ojca

He's dead...

pijaka cholernego!

a najgorsze jest to, ze nigdy go nie poznalam, a on nie chcial poznac mnie (podobno) :(

daj sobie spokój z wymianą doświadczeń, po tygodniu roboty powinno sie odreagować stres w miłym towarzystwie , a nie wypisywać swoje żale do zycia

skoro on nie chcial poznac ciebie, to nie jest wart twojego smutku!

Campaa, mogło być gorzej. Jeśli miałby był do du.py ojcem, to może lepiej, że go nie znasz.

do campa Skad wiesz,ze nie chciał?Matka mojego faceta tez tak twierdziła.Dopiero od babci dowiedziałam sie,ze było inaczej,po prostu go izolowała. A meżczyźni juz tacy są,ze jezeli nie mają kontaktu to zapominają o swoich dzieciach.

pewnie masz racje, ale czasami czlowiek potrzebuje sie wyzalic, nieprawda?

do campaa Jasne ,ponarzekac zawsze można:) Jezeli bardzo Ci zależy to spotkaj sie z nim i porozmawiaj.Ja jestem zwolenniczką wyjasniania kazdej niewyjasnionej sytuacji;). Zawsze lepiej sie ewentualnie rozczarowac,ale wiedziec na czym sie stoi

Nigdy sie z nim nie spotkam,on nie zyje!

-- Ja jestem zwolenniczką wyjasniania kazdej niewyjasnionej sytuacji. Hahahahahahaha - jakie to zgrabne wyjaśnienie zachowania "lubie mielić ozorem na każdy temat" :D

ja nie znam, i nie chcę znać. :o

Katie nigdy go nie poznalas?

przykre Cos na pocieszenie.Mój żyje ,ale jest beznadziejny,a o dzieciństwie z nim wolałabym zapomniec.

Wychowanie się u boku ojca to nie zawsze jest szczęście. Czasami rzeczywiście lepiej go nie znać, szczególnie jeśli jest to rodzina patologiczna. Ludzie są naprawde różni a to że w filmach lubią nieraz przedstawiać obraz idealnego ojca kochającego córkę i sielankę rodzinną to inna sprawa. Każdy ma takie życie jakie mu wypadło i trzeba z tym żyć lub próbować zmienić to co jest możliwe do zmienienia, a jesli rzeczywistości nie można zmienić to trzeba próbować zmienić myślenie.

zgadzam sie trzeba zyc dalej, lecz czasami nachodza mnie takie chwile jak dzis, ze musze sie wygadac...

Mój ojciec to własnie nie patologia w dosłownym znaczeniu!!! To wykształcony człowiek na stanowisku,a dzieciństwo zamienił nam w piekło.Na zewnątrz elokwencja i elegancja,w domu prostak i szaleniec

Nie chce tu z siebie robic niewiadomo jakiej cierpietnicy...wiem, ze ludzie maja gorsze problemy

>Moj facet przykro mi...

do campaa Dzięki.Nie mieszkam juz z nim-na szczęście:)