Co zrobić z tym facetem??

Związałam sie z nim po rozwodzie. Z początku nie przeszkadzało mi to że jest niższy , że nie ma stopnia magistra tak jak ja..że nie lubi czytać kasiążek, nie zna żadnego języka obcego..itp..Na początku związku duuużo rozmawialiśmy, spędzalismy razem duuzo czasu..ale to jakos z czasem sie zmieniło.. zauwazyłam że on ma humory..tak jak baba.. coś się powie lub zrobi i od razu foch! Rano nawet sie do mnie nie uśmiecha, nawet nie całuje na dzień dobry, zdako przytula i mówi miłe słowa. kiedy zwracam mu uwagę na to mówi "zdaje ci się" albo "nie wymyslaj bo wszystko jest ok". Cały dzień chodzi jak struty, kiedy wraca z pracy i otwieram mu drzwi nawet na mnie nie patrzy..ale w nocy!! oho ho!! Domaga się sexu strasznie i zupełnie nie rozumie dlaczego nie mam ochoty.zaraz kiedy odwracam sie plecami obraża się albo głosno mówi że go już nie kocham i nie pragnę i że bardzo się zmieniłam i że coś tam... sam nie widzi swoich błędów.. kiedy mówię mu żeby sobie poszedł z mojego życia, albo stawiam sprawę jasno i mówię żebyśmy zrobili sobie przerwę on od razu zaczyna się łasić, miłe słowa i gesty jak magiczną różdzką strzelić.. kiedy ja odwzajemniam te gesty i słowa.. znowu się robi obrażalski i zarzuca te swoje fochy.. jest jaka.ś rada czy e tam? wywalić go z życia? czy próbować coś naprawiać?

i do tego jest młodszy ode mnie o 2 lata... wydaje mi sie czasem ze on jest taaki niedojrzały...

żebyś lepiej wzięła do ręki SłOWNIK ORTOGRAFICZNY zamiast wymyślać takie androny

błagam cię... napisz, że to prowokacja...:O

niestety takie historie pisze życie.. ortografię znam ale mam okropną klawiaturę a piszę szybko. jedno o czym myślę to to że po nieudanym małżeństwie z niedowartościowanym kobieciarzem popełniłam koszmarny mezalians... a najgorzej że moja córka się do niego przywiązała...

boshhh, jak dobrze, że jestem zakonnicą

dochodzę do wniosku że jestem czarną owcą w rodzinie.. zawsze wpakuję się w jakiś koszmarny związek z najmniej odpowiednim facetem... to jak on sie zachowuje ..wszystko.. że nieudolnie szuka pracy..i ze jest taki niedorosły.. wpływa na to ze zaczynam myśleć co by nie wystawić jego rzeczy za drzwi.. nie łączy mnie z nim żadna obraczka.. i co śmieszniejsze.. na pierwszym miejscu stoją u niego kumple, piwko i dobra zabawa.. to chyba nie tego oczekuje kobieta z dzieckiem po rozwodzie.. nie dostaję od niego żadnego wsparcia.. kiedy on czuje że mam doła, albo konkretne zmartwienie ucieka do siebie do domu... albo kiedy mówię mu o tym co złego mnie spotkało.. on kwituje wszystko jednym słowem " poradzisz sobie" .. i to jest wsparcie?? całe moje życie to stek szybkich decyzji..dlatego ewentualne rozstanie z nim wolę starannie przemyśleć.. bardzo chiałąbym aby to była prowokacja.

gdyby nie moja córka też pewnie bym nią została :)

czy możesz sobie poradzić finansowo bez niego?

myślę ze powinnam... co prawda on zarabia znacznie mniej niz ja ale dokłąda sie do czynszu.. to ja ciągnę ten cały wózek.. pomagają mi dodatkowo rodzice.. najgorsza jest myśl.. że po raz kolejny popełniłam taki wielki błąd..wybierając nieodpowiedniego faceta.. a moze to próbować naprawić? wiem że zmienić dorosłego faceta..albo niedorosłego jest baardzo trudno..

nie dręcz się myślami, że po raz kolejny popełniłaś błąd... nie mam pojęcia, czy jest sens próbować go zmienić, wątpię aby sie to powiodło... czy Ty go kochasz???

zasadnicze pytanie... na początk uwydawało mi sie ze on jest wart tego uczucia..ale kiedy zaczełąm się otiwerać na niego..on zaczał sie tak bez sensu zachowywać ..mam ogromne wątpliwości..czy on jest wart miłosci.. on cały czas powtarza ze kocha i ojej jaka to ja jestem wspaniała.. mam wrazenie ze to nie jest facet na całe życie.. i jakoś się staram nie angażować.. obecnie nie mozna nazwać tego miłościa z mojej strony..

a czy Ty okazujesz mu czułość? może jesteś zbyt szorstka i on ma problemy z otwarciem się przed Tobą... faceci potrzebują czułości tak samo jak kobiety...

jestem zawsze miła..to ja dbam o dobrą atmosferę w domu.. przytulanie..miłe gesty.. kolacje itp. a tu nic..

jeśli dajesz z siebie wiele, a mimo to on zachowuje się tak jak piszesz, to bardzo nieciekawie... tylko, że najważniejsze jest to, czy Ty jeszcze go kochasz... jeśli tak, staraj się coś zmienić, jeżeli nie... sama wiesz...

no własnie.... teraz wyjechałąm od niego na tydzień..przemyślę sobie to wszystko...

myślę, że to najlepsze rozwiązanie, przemyśl sobie wszystko na spokojnie... powodzenia dziecko:);)