czy nowofunland nadaje się na stróża????

czy pies tej rasy bedzie dobrym stróżem?

amstaf to tak! albo zwykły kundel

wątpie.. kup sobie lepiej owczarka ten to budzi resperkt ;) :D

Poczytaj skopiowane ze stronki o tych psiakach Pochodzenie nowofundlanda jest nadal nie wyjaśnione. Osnute mgiełką tajemnicy i brakiem jakichkolwiek namacalnych i jednoznacznych dowodów. Pies ten prawdopodobnie należy do nielicznej grupy psów miejscowych kontynentu północno – amerykańskiego. Do Nowej Fundlandii przybył on prawdopodobnie z końcem XVII wieku, lecz wśród kynologów nie ma zgodności co do bezpośrednich przodków nowofundlanda. W rozległej literaturze kynologicznej spotkać możemy teorie, iż zwierzęta te pochodzą od: labladora, pociągowych psów skandynawskich, leonbergera, bernardyna, górskiego psa pirenejskiego, kuwasza, mastifa tybetańskiego i portugalskiego psa wodnego. Oczywiście, żaden z autorów nie wymienia wszystkich ras równocześnie, lecz zostały one zebrane w całość, aby przedstawić tę zadziwiającą różnorodność teorii i ras lub ówcześnie typów, które mogły przyczynić się do powstania tego pięknego i dumnego psa. Nowofundland jest psem łagodnym i wyrozumiałym. Kochającym i opiekuńczym w stosunku do swojej rodziny i właścicieli. Nie oznacza to jednak, że ten majestatyczny, radosny i przedsiębiorczy o wrodzonej delikatności i łagodności pies nie stanie na wysokości zadania gdy ktoś lub cos zagrozi bezpieczeństwu jego rodziny. Jego zrównoważony charakter i duża inteligencja predysponują go do roli wspaniałego psa rodzinnego. Za ważne uważam również, poruszenie tematu dotyczącego obrośniętego już legendą zamiłowania do wody nowofundlanda. Nie można jednoznacznie stwierdzić, że wszyscy przedstawiciele tego gatunku uwielbiają wodę i są miłośnikami pływania. Oczywiście zdarza się, że w każdej populacji znajdą się egzemplarze odbiegające od ustalonego standardu psychicznego lub fizycznego. Jednak większość nowofundlandów lubi wodę i przebywanie w jeziorze lub w rzece sprawia im przyjemność, ale podkreślam większość. Jeżeli więc dany pies nie przejawia nadmiernej chęci skorzystania z kąpieli nie powinniśmy za wszelką cenę próbować go namówić. Niektóre kluby rasy, tak jak na przykład Newfounlad Culb of Amerika organizuje testy ratownictwa, aby podtrzymać tradycję i naturalne umiejętności psa. Polegają one na odszukiwaniu i aportowaniu przedmiotów, przeciąganiu liny, holowaniu łodzi i wyciąganiu tonących na brzeg. źródło Wzorzec: Nowofunland (Wzorzec FCI nr 50 z 29.10.1996) K r ó t k i r y s h i s t o r y c z n y Rasa pochodzi z Nowej Fundlandii, powstała w wyniku skrzyżowania rodzimych psów z dużym, czarnym psem do polowań na niedźwiedzie, który pojawił się wraz z Wikingami po 1100 roku. Wraz z osiedleniem się europejskich rybaków na wyspie do odświeżenia i ukształtowania się rasy przyczyniło się wiele nowych ras psów, ale najważniejsze cechy charakterystyczne pozostały niezmienione. Po rozpoczęciu kolonizacji wyspy w roku 1610 Nowofundland był już w pełni utrwaloną rasą zarówno pod względem morfologicznym jak i swych cech charakteru. Pozwoliło mu to dobrze znosić skrajnie surowe warunki klimatyczne i przeciwności morza przy wyciąganiu ciężkich ładunków na ląd, a także w pełnieniu roli psa aportującego z wody i ratowniczego. W y g l ą d o g ó l n y Nowofundland jest masywnym psem, o mocnym tułowiu, dobrej muskulaturze i dobrej koordynacji ruchowej. I s t o t n e p r o p o r c j e Długość tułowia, mierzona od stawu barkowego do guza kulszowego, jest większa niż wysokość w kłębie. Tułów zwarty. U suk tułów może być nieco dłuższy i mniej masywny niż u psów. Głębokość klatki piersiowej jest nieco większa niż odległość od klatki piersiowej do podłoża. U s p o s o b i e n i e Wyraz nowofunianda odzwierciedla jego życzliwość i łagodność. Majestatyczny, radosny i przedsiębiorczy, znany jest ze swej wrodzonej delikatności i łagodnego usposobienia. G ł o w a Masywna. Głowa suki taka sama w ogólnym zarysie jak psa, ale nieco lżejsza. MÓZGOCZASZKA: Czaszka: Szeroka, lekko wysklepiona kość ciemieniowa, bardzo mocno rozwinięta kość potyliczna. Stop: Zaznaczony, ale nigdy ostro. TRZEWIOCZASZKA: Nos: Duży, dobrze pigmentowany, o dobrze rozwiniętych nozdrzach. Czarny u psów czarnych i biało-czarnych, brązowy u psów brązowych. Kufa: Wyraźnie graniasta, głęboka i umiarkowanie krótka, pokryta krótkim, delikatnym włosem, pozbawiona zmarszczek. Kąt wargowy widoczny, ale nie przesadnie zaznaczony. Fafle: Miękkie. Zgryz: Zgryz nożycowy lub cęgowy. Oczy: Stosunkowo małe, umiarkowanie głęboko lecz szeroko osadzone; trzecia powieka niewidoczna. Ciemnobrązowe u psów czarnych i biało-czarnych, jaśniejsze dopuszczalne u psów brązowych. Uszy: Stosunkowo małe, trójkątne, o zaokrąglonych końcach, osadzonych daleko w tyle głowy, dobrze przylegające. Długość ucha u dorosłego psa jest t^ka, aby przy mierzeniu sięgało do wewnętrznego kącika oka. S z y j a Mocna, muskularna, dobrze osadzona na łopatkach, długa na tyle, aby pozwalała na dumne noszenie głowy. Bez przesadnego podgardla. T u ł ó w O masywnym kośćcu. Oglądany z boku głęboki i mocny. Górna linia: Horyzontalna i stabilna od kłębu do zadu. Grzbiet: Szeroki. Lędźwie: Mocne i dobrze umięśnione. Zad: Szeroki, opadający pod kątem około 30°. Klatka piersiowa: Szeroka, pojemna i głęboka, z dobrze wysklepionymi żebrami. Linia dolna i brzuch: Prawie horyzontalna, nigdy podciągnięta. K o ń c z y n y p r z e d n i e Proste i równoległe, także w stępie i w wolnym kłusie. Łopatki: Bardzo dobrze umięśnione, wyraźnie ukośnie ustawione. Łokcie: Przylegające. Śródręcze: Nieznacznie nachylone. Łapy: Duże, proporcjonalne do tułowia, dobrze zaokrąglone i zwarte, o mocnych, ściśle przylegających do siebie palcach. Palce połączone błoną. K o ń c z y n y t y l n e Ponieważ zdolność do uciągu dużych ciężarów, do pływania oraz dynamicznego, przestrzennego kroku zależy w dużej mierze od kończyn tylnych, ich budowa ma u nowofundlanda ogromne znaczenie. Miednica powinna być mocna, szeroka i długa. Uda: Szerokie i muskularne. Kolana: Dobrze katowane, ale nie aż tak, aby pies sprawiał wrażenie kucającego Podudzie: Mocne i dość długie. Staw skokowy: Stosunkowo krótki, bardzo nisko ustawiony; stawy równoległe do siebie i szeroko rozstawione; nigdy nie wykręcone ani na zewnątrz ani do wewnątrz. Łapy: Mocne i zwarte. Wilcze pazury, jeśli są, należy usunąć. O g o n U pływającego nowofundlanda pełni rolę steru; dlatego nasada powinna być mocna i szeroka. U stojącego psa ogon zwisa w dół, ewentualnie nieznacznie podkręcony na końcu; sięga do pięty, lub nieco poniżej. W ruchu lub podnieceniu ogon noszony jest w linii poziomej, nieznacznie podkręc ony na końcu, nie może być nigdy zakręcony nad grzbietem ani też wciśnięty pod brzuch. K r o k / r u c h : Ruch nowofundlanda charakteryzuje długi wykrok przednich Kończyn i mocny napęd kończyn tylnych, dające wrażenie swobody i siły. Lekkie kolebanie grzbietu jest naturalne. Gdy pies przyspiesza, kończyny wykazują tendencję do zbieżnego stawiania, linia grzbietu pozostaje pozioma. W ł o s Odporny na przemoczenie i wilgoć. Włos okrywowy umiarkowanej długości i prosty, bez lokowatości. Lekko falisty dopuszczalny. Podszerstek miękki i gęsty, gęstszy zimą niż latem, ale zawsze obecny na zadzie i klatce piersiowej. Włos na czaszce, kufie i uszach krótki i delikatny. Pióro na przednich i portki na tylnych kończynach. Gęsty, długi włos pokrywa całkowicie ogon, nie tworzy jednak pióra. Trymowanie i strzyżenie szaty nie jest popierane. U m a s z c z e n i e Czarne, czarno-białe i brązowe. Czarne: jest tradycyjnym umaszczeniem Nowofundlanda. Kolor jak najbardziej jednolity, ale nieznaczny brązowy nalot dopuszczalny. Białe znaczenia na piersi, palcach i/ lub na końcu ogona dopuszczalne. Biało-czarne: ma dla rasy historyczne znaczenie. Preferowane rozmieszczenie znaczeń: czarna głowa z białą strzałką schodzącą na kufę, czarne symetrycznie zachodzące na boki siodło, czarny zad i czarna wierzchnia część ogona. Pozostałe partie ciała są białe, mogą mieć jednak minimalne czarne nakrapianie. Brązowe: odcienie od czekoladowego do koloru brązu. Białe znaczenia na piersi, łapach i/lub końcu ogona dopuszczalne. Na wystawach psy są oceniane bez podziału na umaszczenia w klasach. W i e l k o ś ć Wysokość w kłębie: Psy: 71 cm (28 inches), Suki: 66 cm (26 inches). W a g a Psy: około 68 kg, Suki: około 54 kg. Duże gabaryty psa pożądane, ale nie są oceniane wyżej niż harmonijność, ogólne wrażenie, solidność konstrukcji i prawidłowy ruch. W a d y Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa. Ogólne wrażenie: wysokonożność, brak masy. Ogólna budowa kośćca: ociężały wygląd, delikatny kościec. Charakter: agresywność, bojaźliwość. Głowa: wąska. Kufa: spiczasta lub długa. Fafle: wyraźne. Oczy: okrągłe, wyłupiaste, żółte, widoczna trzecia powieka. Grzbiet: karpiowaty, miękki lub łękowaty. Ogon: krótki, długi, załamany, skręcony na końcu. Kończyny przednie: miękkie nadgarstki, płaskie łapy, łapy ustawione do-, środka lub na zewnątrz, brak błony między palcami. Kończyny tylne: stromo katowane, o krowiej postawie, beczkowate, szpotawe. Chody: ruch drobiący, powłóczący, \"dryfujący\"- oś ciała niezgodna z kierunkiem ruchu, zbyt wąsko stawiane kończyny, ruch plączący, krzyżowanie kończyn przednich, rozbieżne lub wyraźnie zbieżne ich stawianie, hackney, inochód. Włos: całkowicie nastroszony. Brak podszerstka. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: Usposobienie inne niż wzorcowe. Przodozgryz, tyłozgryz, skrzywienie żuchwy. Krótki i gładki włos. Znaczenia w innym kolorze niż biały u psów czarnych i brązowych. Każde inne umaszczenie niż czarne, biało-czarne i brązowe. dragon (10:04)

jako stróż napewno sprawdzi się owczarek kaukaski,amstaffa sobie nalezy odpuścić.Choćby z uwagi na to że amstaffy nie mogą spędzać życia na dworze i nie są psami stróżującymi.

najlepszy jest owczarek-czujny, wierny, wytrwały no i w lot chwyta tresure

Moskiwski stróżujący bedzie dobry. Wodolaz nie. Budzi respekt wyglądem, ale to taki slodki misiu.