Studia wpędzają mnie do grobu

Studia...marzenie moich rodziców...jestem jedynakiem, więc tylk oja mogłem spełnić ich ambicje......tylko ja się męcze...mam 22 lata i mam już dość nauki jak w liceum..bo tak wyglądają moje studia...3 kolokwia w tygodniu , uczenie się codziennie...dzisiaj cały dzień nauki na BZDURY które mi się nie przydadzą...studia zgodne z zainteresowaniami...ale program ich beznadziejny..... Mecze sie i co roku mam jakis warunek... ja chce do pracy odbebnic swoje i robic co sie chce .... nie mam duzych wymagan od zycia....moge mieszkac w bloku, samochodu nie musze miec....Ale rodzina chyba by sie powiesila jakbym rzucil studia....

Po prostu mięczak jesteś i tyle :p Myślisz,że któraś będzie chciała takiego? :D Jeśli program beznadziejny,to może kurna zmień uczelnię?

a czy ja gdzieś napisałem, że chce kobiete ? chce już pracować mieć własne pieniądze( pracuje w weekendy) ale to nie to samo...

oho, tatuś z mamusią hodują potencjalnego pacjenta... jak dostaniesz depresji to podziękuj wtedyza to starym co studiujesz?

Hodowla Zwierząt....kocham zwierzęta...ale studia to pomyłka pierdy i rzeczy w ogóle nie przydatne

heh moj tata jest inżynierem i cale życie chciał aby brat poszedł w jego ślady. No i brat po maturze dostał się na wydział mechaniczny. Wytrzymał pół roku, nienawidził tego. Po pół roku z dnia na dzień po prostu nie poszedł już na uczelnię, rzucił to w cholerę. Cały czas się z ojcem awanturowali. W międzyczasie dorobił sobie maturę rozszerzoną z polskiego, zdał na studia humanistyczne ( w głębi duszy jest humanistą). Brat jest szczęśliwy, ojciec już się pogodził. chyba było warto :)

tak, tak...prognozuję, że już możesz zaklepać miejsce w PZP....:o co prawda czeka się trochę, ale może Cię lekarz przyjmie bez kolejki...:o tylko nastaw się, ze tatuś z mamusią tak łatwo nie odpuszczą....:/

MOże czas zmienić kierunek.... Z tego, co mi się wydaje, to studia polegają na tym, że nikt Cie nie sprawdza, jeżlei chodzi o naukę, a raze na pól roku, zadają pytaja z kosmosu, jak nie znasz odpowiedzi, to masz przechlapane:( Jakby samemu trzeba wiedzieć czego i kiedy się uczyć...

Aha, ale to są płatne studia, prawda????

nie dzienne na państwowej uczelni.....ja poprostu chce iść do pracy odpocząć od nauki..... mam już dość książek....

http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=3463767&start=0 ej, a moze w tym mi poradzisz jak tak studiujesz? :)

na "mieszkanie w bloku"?

Ja mam 23 lata. I zaczęłam kierunek, który, niby mi się podobał na poczatku, ale zaraz doszłam do wniosku, ze program jest realizowany beznadziejnie, a mnie jednak kreci cos innego. W miedzyczasie zaczelam zaocznie studium, w tym roku koncze juz. I rzucialam tamte studia, dokladnie w tym roku po sesji zimowej, kiedy te beznaziejne przedmioty calkiem mnie wykonczyly. W miedzyczasi wyjezdzalam duzo, bralam dziekanki... teraz znowu wyjezdzam. tym razem na rok, a potem chce zdawac na studia do uk albo irlandii. Wierze ze mi sie uda :) A rodzice? nawet nie wiesz jakie w domu przechodzilam pieklo... nikt mnie nie wspieral, kazdy mi ejszcze dokopywal ze bez studiow to nic nie osiagne, ze wstyd w rodzinie i w ogole. Dodam ze bylam bardzo uzalezniona od rodzicow. Ale po moim wyjezdzie za granice przekonali sie ze moge sobie sama poradzic i jakos doszlismy do porozumienia, chociaz ciagle uwazaja ze zle robie... Na zmiany nigdy nie jest za pozno. Pamietaj to Twoje zycie. Moze wez dziekanke, wyjedz za granice, pozyj troche na wlasny rachunek... wymysl cos... pozniej wrocisz beda na ciebie inaczej patrzec. Najwazniejsze zeby sie usamodzilnic. Powodzenia :)

wlasnie o to chodzi ze nie sprawdzaja twojej wiedzy raz na pol roku. Jasne jest sesja, ale i tak w ciagu semestru jest masa kolokwiów itp. Sam autor to napisala a poza tym ja cos o tym tez wiem. Autorze z tego co piszesz wbyika ze studiujemy ten sam lub podobny kierunek :). Jesli chodzi o twoj problem to nie wiem co ci doradzic. Kiedys myslalam podobnie jak ty, mialam dosc nauki itp. Jednak gdy zbliza sie koniec studiow jestem coraz bardziej niepewna przyszlosci. Owszem dorabialam sobie w czasie studiow ale szukanie stalej pracy z naszym zawodem...no coz pozostawia to wiele do zyczenia. Mysle jednak ze jesli naprawde czujesz sie nieszczesliwy to powinienes postawic sie rodzicom. Jednak zaznaczam ze nie powinna to byc decyzja pod wplywem emocji, kazdy ma czasem dosc nauki, idiotycznych przedmiotow , ale to wszystko wreszcie mienie i zacznie sie lepszy okres na studiach, wiec jesli kierunek cie kreci moze warto poczekac :).

z pracy...kuzynka zarabia 800 zł i żyje w mieście... tak mieszkam z rodzicami...... chce wkońcu zrobić remont pokoju... zająć się hobby, pojechać na wakacje zagranice... w roku szkoła, w wakacje praca by mieć cokolwiek swojego...do dupy z takim życiem... i jeszcze podejście wykładowców do studentów....z uczelni komuna chyba jeszcze nie wyszła...

na ktorym roku jesteś?

U mnie kolokwia były na pierwszym i drugim roku, teraz wszyscy się obijają, co nie wychodzi na dobre i podejrzewam, że przetrwają tylko najsilniejsi i najbardziej zmotywowani i ułożeni;) Kolokwia to jest ułatwienie. BO wiadomo, że jak się kogoś zdopinguje, to się będzie uczył systematycznie. A nie 3 dni przed sesją.

zgadzam sie z ta motywacja. Jednak rozumiem tez autora topiku. Pamietam jak sie wsciekalam jak znajomi z innych kierunkow mieli w trakcie semestru luzy, raz na jakis czas jakies kolokwium i moze referacik do napisania a ze mnie sie smiali bo co tydzien cos mialam, nawet po pare kolokwiow. Jednak do wszystkiego mozna sie przyzywczaic ;), ale to chyba nie na temat wiec znikam :)

nic musze iść się uczyć " arcyważnych rzeczy" których pewnie nigdy w życiu nie wykorzystam....człowiek traci ochote na wszystko...