kochacie swoich rodzicow? szczerze

pomijajac dziecinstwo nigdy nie powiedzialam rodzicom ze ich kocham, sama tez rzadko to slyszalam nie czuje z rodzicami zadnej wiezi, nigdy im niczego nie mowilam bo nie czulam takiej potrzeby, w zasadzie malo o mnie wiedza wiem ze chca dla mnie jak najlepiej i sie o mnie martwia z filmow i zycia innych ludzi (to boli najbardziej) wiem ze np matki z corkami sa najlepszymi przyjaciolkami, ze corka jest oczkiem w glowie taty i moze z nim pogadac i w ogole rodzina okazuje sobie milosc, potrafi spedzac razem czas ja nie wyobrazam przytulic sie do ktoregos z rodzicow, czy pocalowac go w policzek, poprostu nie potrafie jestesmy normalna rodzina, nie zadna patologiczna, zyjemy dobrze, rodzice sa wyksztalceni (ale nie zaden ped do kariery) nie wiem dlaczego tak jest i tak to wyglada, gdzie popelnili blad wiem ze zrobie wszystko zeby moja przyszla rodzina taka nie byla, bedzie czuc milosc i cieplo, a wspolne swieta beda radosne...

tak

kocham ale nie potrafię tego okazać zawsze byłam ukochana i jedyna córeczką, oczkiem w głowie taty, ale co z tego skoro też dzięki niemu jestem teraz DDA z mamą czuję większą więź, jestesmy w dobrych stosunkach, szanuję ją i bardzo kocham ale nie okazjuę tego poprzez całusy, przytulanki czy inne tego typu gesty wiem, że mam w niej oparcie i zawsze moge się zwrócic o radę czy pomoc do ojca mam zal, czasem czuję wściekłość i czuję się bezradna ale czuje, że go kocham, w koncu to ojciec i wiem, że zalezy mu na mnie jak na nikim innym na swiecie ale robi to co robi, i nie raz padło za duzo słów

nie kocham, wręcz przeciwnie :O chcę się uwolnić

W mojej rodzinie wszycy sie kochali i to mozna powiedzic - szalenczo - pradziadkowie, dziadkowie , rodzice, za ktorych dalabym sie pokrajac, tak jak i za swoje dzieci.Wspolne omawianie problemow, zyczliwe rady, zawsze bez wyjatku oparcie w domu.Moj maz tez ma swietna rodzine. To niesamowicie wazne w zyciu, czlowiek jest silny. Zyczę wam, zeby wasze przyszle rodziny takie byly.

zawsze twierdziłam ze nie kocham (ale tak naprawde przez duze k)dopoki ostatnio nie nawiedzaja mnie sny ze ktores z nich umiera, nawet przez sen ryczalam jak dzika a uczucia ktore mi towarzyszylo nie da sie opisac nie mam z nimi kontaktu, nie pamietam zeby ktores z nich mnie przytuliłło kiedy mialam nascie lat, wieksza wiez laczy mnie z rodzenstwem. ale poki sa rodzice daja mi paradoksalnie poczucie bezpiueczenstwa

podnosze