Przeraza mnnie fakt, ze po porodzie bede iedziec w domu.

:( nic nie poradze.. mam nadzieje, ze akos przetrwam:O i wszystko sie ulozy...

nie wiem co masz na mysli czy to,ze nie pojdziesz do pracy przez kilka miesiecy czy to,ze np,na dyskoteke na cala noc sie nie wybierzesz????

To ze nie pojde do pracy, to ze za rok, czy 2 bede musiala poszukac nowej ze wzgledu na pzreprowadzke, to ze bede karmic, to ze bede siedziec w domu i gotowac obiadki... ochh..:( Jedyna moja rozrywka bedzie uczelnia co 2 weekend..:O Bardzo je kocham..pomimo, ze jest jeszcze w brzuszku.. ale nie chce siedziec w domu.!!! :(:(

;) Tobie Paulko duzo cierpliwosci zycze.. i zdrowka przedewszystkim DLA KRUSZYNKI.. I CIEBIE:) Czytalam..twoj topic.. masakra... az sie nie chce komentować..:O trzymam kciukasy:)

i nie przeskoczysz. Mnie tez perzerazalo przed i po porodzie. Coś za coś.

Dałabym wszystko, żeby móc siedzieć z dzieckiem w domu, ale już 3 dni po porodzie musiałam zjawić się na uczelni. Nie narzekaj, bo siedzenie w domu nie jest takie straszne.

a mnie teraz przeraza powrot do pracy i jak ktos sie zajmie miom synkiem.....

akurat wiem z autopsji... nicolo..:O po prostu nie naleze do osob ktorych cieszy mozliwosc siedzenia w domu...

Paulka,, ale mnie rozbawilas:D:D hehs.. no wiem, ze nie bedzzie tak ź;e.. raxczey naleze do optymistow.. ale pomarudzic czasami trzezba.. :D

A ja siedzę w domu od 5 miesiąca (ciąża zagrożona) teraz córka ma prawie 2.5 roku ja idę do pracy dopiero we wrześniu i bardzo się cieszę ze miałam taka możliwość bycia z moim dzieckiem nie przeszkadza mi że zajmuję się domem dzieckiem cały czas na pomoc babć mogę liczyć sporadycznie ale to oczywiście zależy kto co lubi nie raz miałam wszystkiego dosyć byłam zmęczona tym ale to mi szybko mijało lubię planować sobie dzień dysponować czasem wedle uznania i nic mnie nie ominęło jeśli chodzi o dziecka,ale wiadomo ze nie każdy lubi takie życie:)

rozumiem przerazona.Tez mialam nieraz ochote gdzies wypaśc,tak zupelnie bez zobowiazan, jak kiedys.:) (nadal mam, ale moj synek ma roczek i to juz inaczej wyglada-moge go zostawic z babcia, tata ) Nie martw sie na zapas, teraz rob co najlepsze dla dziecka, potem to wszystko sie jakos unormuje, zobaczysz, czas przy dziecku leci strasznie szybko. No i (tak przynajmnej u mnie jest) dziecko daje tyle szczescia, ze nie tesknisz tak bardzo za wychodzeniem. Powodzenia!

paulka-:):):) moge sie podpisac pod wiekszoscia tego co napisalas