ofiara naiwności albo własnej głupoty

Starsza pani już miała wyjść z domu na zakupy, gdy nagle zadzwonił telefon. Odebrała po trzecim dzwonku. Usłyszała w słuchawce męski głos. Facet się przedstawił : ' dzień dobry pani, nazywam się Ixiński i jestem dyrektorem banku, w którym są ulokowane pani oszczędności . Jako dyrektor banku chciałbym szanowną panią poinformować, że do naszego systemu komputerowego wkradł się bardzo groźny wirus , więc dla pani dobra i bezpieczeństwa pani pieniędzy proponuję aby pani zechciała z własnego konta zabrać na chwilę swoje oszczędności i kiedy uporamy się w naszym banku z tym groźnym wirusem komputerowym to panią z przyjemnością o tym powiadomimy. Pan Ixiński przeprosił starszą panią za utrudnienia i zaprosił do banku. Starsza pani, po zakończeniu rozmowy wcale się nie zastanawiała, samo słowo 'wirus' spowodował, że natychmiast pojechała do banku i z własnego konta zabrała wszystkie oszczędności. Nie rozmawiała z nikim na temat tego telefonu. Po wyjściu z banku wsiadła do taksówki , wróciła do domu. Tego samego dnia po południu w mieszkaniu starszej pani zadzwonił dzwonek przy drzwiach, przez wizjer zobaczyła, że za drzwiami na korytarzu jest bardzo elegancka kobieta. Kobieta powiedziała, że jest z banku. Starsza pani otworzyła drzwi do mieszkania i kobieta się przedstawiła, że jest sekretarką pana dyrektora Ixińskiego. Proszę pani, już w banku usunęliśmy wirusa , powiedziała kobieta i żeby pani nie fatygować ponownie do banku to mnie dyrektor Ixiński poprosił aby za panią wpłacić te oszczędności ponownie na pani konto. Za chwilę starsza pani podała tej kobiecie reklamówkę , w której było 110 tys. zł.