LUDZKA BEZRADNOSC!!

co z tego wynika?moim zdaniem osoby,ktore wyprowadzaja sie od rodzicow wczesniej i potrafia sie utrzymac nie maja takich dylematow,jak autorka tematu po prostu wiedza,co robic

no tak jak przypuszczalam umiejetnosc czytania ze zrozumieneim na bardzo niskim poziomie, a u pana w gaierku bylam :D takze mozesz sobie zaoszczedzic dalszego pisania zawsze znajdzie sie ktos kto zaczyana cudowac swiatem no ale to jest zycie...:) a muehehe, dzieci za rozmowe i pozdrawiam :)

do przedmówczyni: ale co jest złego w inwestowaniu w fundusze i lokaty?czy zakładanie ich uniemożliwia życia na pewnym poziomie,czy raczej je ułatwia?trzeba szukać wielu rozwiązań mam swoje mieszkanie,co prawda to kawalerka,ale nie zamierzam po powrocie z UK kupowac większego,póki nie będziemy mieli dziecka wystarczy nam z powodzeniem,więc na pewno odłożymy pieniądze w funduszu i na lokacie i spokojnie starczy nam na ślub,proste?

zgadzam sie z MNE, ja wyprowadzilam sie z domu majac lat 20, nie powiem, ze rodzice mi nie poagali, bo owszem, czasami odwiedzili, kupili jakis potrzebny mebel czy drobiazg, ale nic poza tym. dwa lata pozniej zamieszkalam z facetem, bylo ciezko, ale nikt nigdy nie powiedzial, ze wszystko bede miec podane na tacy... Trzeba wziasc sie z garsc, moze obnizyc troche swoje marzenia i zaczac patrzec realnie na swiat, a nie bujac w oblokach...

jak to przeskoczyc-jednym słowem oczekiwałaś może tu konkretnych propozycji pomocy rozwiązania tu swojego prpblemu? są specjalne szkolenia o radzeniu sobie z takimi sytuacjami,o prowadzeniu dzialalnosci,o inwestowaniu pieniedzy,o oszczedzaniu tez sie pewnie znajda zadalas tu pytanie-co zrobic,zeby zapewnic sobie byt-no wiec odpowiadam-pracowac i odkladac w madry sposob,czylio nie do skarpety i przede wszystkim inwestowac to,co sie juz ma w celu pomnozenia udzialow ale chyba wolalabys,zebym sie pochylila nad twoim losem z troska i poklepala cie po glowie nie dostrzegasz prostych rozwiazan wiec nie dziwi mnie az tak bardzo,ze masz podobne dylematy

niekoniecznie samodzielność a lokal są rozłączne w dzisiejszych czasach ja mieszkałam z rodzicami bo po pierwsze nie czułam potrzeby mieszkania samotnie (razem z przyszłym mężem nie wchodziło wtedy w grę z różnych przyczyn) i studiowałam (odpłatnie)

jak to przeskoczyc ---> trzymaj się i powodzenia życzę w realizacji planów :D

każdy argument jest dobry-ale znam za dużo osob,ktore mieszkaja z rodzicami do 30-ki(!) ze zwyklej wygody,ktora niestety przeklada sie pozniej na nieporadnosc zyciowa

MNE - dokladnie, a potem w wieku lat 30 nie wiedza jak pokierowac swoim zyciem... ech

jak ktoś jest wygodnickim maminsynkiem to inna sprawa i tego wyprowadzka raczej nie zmieni (jak nie mamusia to żona / dziewczyna się zaopiekuje) :D przecież można z rodzicami dzielić domowe obowiązki i dokładać kasy do prowadzenia domu. nie ma przeciwwskazań

MNE----> a ty aby sie w czepku nie urodzilas ze tak ci latwo wszystko przyszlo ??? co do funduszy inwestycyjnych nie mam nic, bo korzystam i z tego udogodnienia :) i rozwiazan szukam i powiem ci tak, zdanie na temat forum mialam wyrobione ale dzieki twojej osobie i braku umiejetnosci zrozumienei drugiego czlowieka i odroznienia podsuniecia i gotowych konkretnych rozwiazan na ktore nie liczylam :) a swobodnej rozmowie na temat zyciowych dylematow to jest ogromna roznica takze z laski swojej daruj sobie te uszczypliwosci bo nie prowadza one do niczego i szczerzez nie wnosza nic :)

tak,urodzilam sie w czepku bo pracowalam i mam swoje mieszkanie,faktycznie co za zrządzenie losu zdecyduj się-czy chcesz sobie popitolic o tym,jakie to zycie jest ciezkie(?).czy potrzebujesz konkretnych rozwiazan(co w nich złego?) to jakis kiepski masz ten fundusz chyba,skoro nie przynosi wymiernych zysków,jakie oprocentowanie?

muehehe ----> dziekuje i ciesze sie ze chociaz Ty czytasz ze zrozumieneim ;)

MNE----> dazysz do sprowokowania mnie :) daruj sobie dziewczyno, a kiepski to ty masz poglad na zycie i tak na marginesie , idz zobacz czy cie za drzwiami nie ma. ŻEGNAM :D

nie przejmuję się opinią takiej ciamajdy:)

geneza problemu tkwi w tym że autorka tematu nie wie sama o co jej chodzi praca za granicą-niet inwestycje-niet ona by chciała już żyć razem,ale nie ma na to pieniążków-Kafeterianki może jakaś zrzutka?

Mam ten sam problem :( Tylko ze my mieszkamy u moich rodzicow juz 2 lata i praktycznie nie mamy innego wyjscia - a tak bysmy chcieli sami....

a gdyby tak sprzedac dzialke, a za te pieniadze kupic mieszkanie? to jest calkiem rozsadne rozwiazanie. a przynajmniej miec jakis wklad wlasny w mieszkanie, wtedy kredyt jest mniejszy i znacznie latwiejszy do udzwigniecia. inna opcja to kupic mieszkanie na kredyt, wynajac a samemu wyjechac na 2-3 lata. po powrocie mieszkanie mozna sprzedac (wartosc na pewno wzrosnie) a w treakcie pobytu za granica mozna zaczac budowac dom. choc oczywiscie rozumiem, ze wyjazd to niejest preferowane rozwiazanie. ale sporo ludzi tak robi. moi znajomi tesz tak zrobili i niezle na tym wyszli. we wrzesniu wrcaja na wlasny slub z anglii. dom jest zbudowany. mieszkanie kupili jak tylko wyjechali i jego wartosc wzrosla dwukrotnie do teraz wiec maja mnostwo kasy na wykonczenie swojego domu i pewnie jeszcze im zostanie.

dziewczyno ja tez mam 27 lat!slub w tym roku! prace na legalu mam tylko ja! dom równiez planujemy budować! ale nie tworze sobie takich czrnych scenariuszy ja Ty! dla mnie najważniejsze jest zdrowie a kaske sie jakoś skombinuje po trochu! NIE MOŻNA WSZYSTKIEGO MIEĆ OD RAZU!CIERPLIWOŚĆ TROCHĘ!!!!!

ja mam 26 lat, mieszkam bez rodziców 2 lata, a od roku z narzeczonym.Ślub juz na początku lipca.Oboje pracujemy, ale i tak jest ciężko.. Wynajmujemy mieszkanie, dodatkowo kupiliśmy już nowe (oczywiście na kredyt hipot.)Oddane bedzie dopiero za rok,ale juz trzeba spłacać raty.+oczywiście przepłacanie za wynajem. Mieszaknie bedzie golutkie,wiec zaczynająć od podłogi, poprzez wanny,krany, a poźniej meble...itp.,.itd trzeba bedzie wszystko wyposażyć.Zapytacie pewnie..Kokosy zarabiają i im łatwo..A właśnie,że nie. Zarabiamy normalnie,ale ustalamy sobie pewne plany finansowe na każdy miesiąć i poprostu ich przestrzegamy. Może nie kosztem zdrowia i siebie,ale kosztem innych przyjemności zupełnie zbędnych. Niestety teraz jest taka sytuacja na rynku i trzeba z nią sobie jakoś radzić. Mnie też przeraża myśl,że bedziemy spłacać kredy przez 30 lat,że później bedą dzieci,że może strace przez to prace..różne są czarne myśli..Ale trzeba wierzyć, ciąglę wierzyć, a nie zadręczać się, ponieważ to nigdy nie pomorze. Trzeba wziąść życie w swoje ręce i przeżyć je godnie,ciesząc sie tym co mamy-a nie ciągle marzyć..bo wkońcu zabranie nam tego życia na marzenia.