muszę się wygadać

Najprawdopodobniej nigdy sie o tym nie dowiesz. Nie sadzę, abyś przesiadywał na kafeterii, a jeśli nawet jakimś niesamowitym przypadkiem to i tak nie będziesz wiedział, że piszę o tobie. Nie, nie zakochałam sie w tobie. Ja ciebie pokochałam, mimo, że bardzo starałam się nie. Ale życie kpi sobie z naszych starań i tak, jak nie można zmusić się do miłości, tak i stawiane tamy nic nie pomogą. Kocham cię i ginie cały świat gdy się pojawiasz... Nieważne staje się miejsce, nieważny jest czas...liczy się tylko obecność. W zasadzie dobrze, że o tym nie wiesz, bo tylko ta twoja nieświadomość pozwala zachować status quo, pozostawić klocki na obecnych miejscach. Mam tylko nadzieję, że chociaż to wspomnienie mi pozostanie. Odwrócę się za siebie za kilkanaście lat i uśmiechnę do tych wspomnień

chyba napisalas rowniez o mnie...piekne

no cóż, ścieżynka do przejścia dość trudna ale miło wiedzieć, że nie jestem na niej sama :))

zupełnie jakbym czytała swoje własne przezycia...;(

o...to już nas trzy :)) Moje życie było już takie rozsądne. Poukładane, zaplanowane. Priorytety takie a nie inne, działania przewidywalne... I nic mi się już nie śniło nigdy. Teraz, po każdym spotkaniu przychodzisz do mnie w snach, całując delikatnie. Po każdej rozmowie telefonicznej po prostu ze mną jesteś, mimo że połączenie już dawno zostało zakończone. Ciekawe, jak długo będę na ciebie chorować...

ja natomiast dopiero wczoraj postanowilam, ze kompletnie zrywam z nim kontakt, sytuacja bez wyjscia, bez nadzieii i bez sensu... po co sie meczyc bardzoo skoro mozna mniej? \"przeczekac trzeba mi\" ...troche łez przy melancholijnych piosenkach i tylko cicha nadzieja, ze szybko przejdzie...

Hej alladynka. Mam tak samo. Pięknie to powiedziałaś. Pozdrawiam.

Najbardziej ranią nas ci, których kochamy ... \"kocham Cię życie\" ;/

nie chcę żeby przeszło... to tak, jakby świadomie odciąć sobie dopływ tlenu. Męczyć? Ja w tym wszystkim portafię się cieszyć. Bo już myślałam, że nie potrafię pokochać Bo nadzieja, którą zamordowałam kiedyś z premedytacją... przeżyła Bo to, co się ze mną dzieje oznacza, że zawsze, po najczarniejszej nocy w końcu i tak zabłyśnie światełko poranka

nie anitka... najbardziej ranią nas ci, od których uczucia oczekujemy. Ja nie oczekuję. Ja tylko kocham.

ja jednak wole aby przeszlo, nie mam juz sily..\"cieszyć\"? kiedys tez ta uczucie sprawiała mi radość, też bałam się że nie potrafie pokochac...ale sa pewne granice ludzkiej wytrzymałości...

alladynka, podziwiam dojrzalość uczucia, którym go darzysz...

być może masz rację, toxic. Ja dziś potrafię się tym cieszyć. Nie wiem, co przyniesie jutro

życze, aby przyniosło to czego oczekujesz...

Nie wiem w jakiej jesteś sytuacji dokładnie, ale nie wierzę, że nie wyobrażasz sobie Was razem... A to oznaczałoby, że jednak oczekujesz. O uczuciach warto mówić. Przynajmniej po to, by nie zadawać sobie w przyszłości pytania \"czemu nie miałam odwagi?\" ale mogę się mylić.

I zgadzam się, że uczucie jednostronne (wyrażane z takim spokojem), jest najdojrzalszym uczuciem, nie wiem czy nie najwyższym przejawem miłości.

Jeśli jest się w sytuacji, gdzie jest choc cien szansy to chyba warto probowac tudzież przynajmniej marzyć...ale gdy sytuacja przerasta, bo w grę wchodzą uczucia wiekszej liczby osob trzeba spasować, dla własnego dobra...

dojrzałość to nie moja zasługa. To czas i wybory w tym czasie. Poznałam go kilka lat temu i zrobił na mnie piorunujące wrażenie. Pożądanie po prostu wbiło mnie w krzesełko na którym siedziałam... Było tylko jedno wielkie chcę tego faceta. Na to akurat nie było miejsca. Ale impuls do bycia blisko pozostał. Pierwsze służbowe spotkania, służbowe telefony. Za każdym razem zadawałam sobie pytanie dlaczego on? Co ma w sobie ten facet, bo bynajmniej urodą nie poraża...Chcę przekształciło się w pragnę poznać. I tak to się zaczęło

i on naprwde nie wie o Twoim uczuciu?? jak cos takiego mozna tak dlugo ukrywac??

może nie wie? A może wie i tylko podbudowywuje sobie tym ego? Nie sądzisz chyba, że go o to zapytam?

a poza tym toxic my rzadko się widujemy, mieszkamy daleko od siebie. Myślę, że odległość jest tu czynnikiem mocno stabilizującym sytuację

no nie byloby to chyba najrozsadniejsze..

alladynka mnie dzieli od faceta 2000km i sama nie wiem, jak sie zdobylam na to szalenstwo. Kochamy sie, ale kazdy dzien jest niepewnoscia "co bedzie jutro?" Najgorsze jest jak zaczynam sie zastanawiac zbyt dlugo nad tym wszystkim. Zycze, zeby Ci sie ulozylo z nim lub z kims innym :)

dzięki za życzenia in love. Pocieszę cię - znam całkiem udane małżeństwo, które w początkowych latach swojej znajomości też dzieliło kilka tysięcy kilometrów. Będzie dobrze :)) A teraz zmykam spać. Wtulę się w kota, chociaż zdecydowanie wolałabym w Niego

Good night and good luck, :)

Znowu mnie dopadła tęsknota... i co ja mam z tym zrobić?