mój synek boi się chodzić po dworze...

Mam 14-miesięcznego synka, od 3 tyg temu zaczął chodzić, ale niepokoi mnie jedna rzecz, po mieszkaniu ładnie sobie spaceruje, ale jak jestesmy na spacerze i wyciągam go z wózka to kurczowo trzyma się moich nóg albo stoi jak wryty w jednym miejscu i za nic nie chce zrobic kroku, jak musie znudzi stanie to sobie siada i na tym kończy sie jego chodzenie, najpierw myślałam, że to wina buów ze niewygodne ale po mieszkaniu chodzi sobie w bucikach i nie narzeka, w piaskownicy boi się chodzic tylko siedzi w jedym miejscu i się bawi a jak mu odsuwam trosze dalej zabawki zeby go zmusić do jedego kroczku to zaczyna płakać nie wiem co mam robić jak go zachęcić do chodzenia po innym podłoże niż podłoga w domu, może kóraś z Was dziewczyny miała podobny problem ???? nie żadnego urazu bo nigdy sie nie przewrócił nikt go nie przestraszył nie wiem co ma robić

do prostej podlogi w domu tez jakis czas sie przyzyczajal wiec nie ma sie co dziwic ze po naszych polskich chodnikach boi sie chodzic albo tym bardziej po tak niepewnym podlozu jak piaskownica :) wszystko bedzie dobrze! pozdrawiam! :)

do prostej podlogi w domu tez jakis czas sie przyzyczajal wiec nie ma sie co dziwic ze po naszych polskich chodnikach boi sie chodzic albo tym bardziej po tak niepewnym podlozu jak piaskownica :) wszystko bedzie dobrze! pozdrawiam! :)

moja corka zachowywala sie identycznie:-) nie zmuszlam,tylko lagodnie naklanialam,najpierw do zrobienia kilku kroczkow juz prawie w klatce,potem troszke dalej. malymi kroczkami do przodu-w tym przypadku doslownie:-) u mojej nie byla to kwestia niepewnosci w stawianiu krokow na np. nierownym terenie,bardziej zwiazane bylo to z jej wrodzona niechecia do poznawania nowych rzeczy- mozna to przypisac pod niesmialosc troche,a czesciowo ona po prostu bardziej lubi to,co zna. taka juz jest. obserwuj synka,a wywnioskujesz,czego tak naprawde sie obawia i potem lagodnie zachecaj do postepow.

i nie zapomnij bic brawo i wycalowac,gdy zrobi chociaz najmniejszy postep:-) postep ten nagrodz tez w ten sposob,ze w danej sytuacji nie bedziesz juz wymagala wiecej: np. synek odwazy sie-troche zachecany - zrobic kroczek w strone zabawki. pomoz mu dojsc reszte,a potem wycaluj i wysciskaj,i przez dluga chwile idz mu na reke i trzymaj na kolanach czy jak on tam najlepiej sie czuje. dopiero potem delikatnie zbadaj,czy jest gotowy na wiecej.

moj syn mial podbnie, z tym ze chodzic zaczal w wieku 11 miesiecy ale na dworzu, byla obraza majestatatu i nie chcial chodzic :( dopiero jak dzieci krecily sie kolo nas, to zaczal niesmialo probowac zejsc mi z rak do nich pozniej byl ores tylko stania, ale po paru dniach sam ruszyl, teraz ma 14 mies i biega ze hohoh, za pasami, kotami , o dzieciach juz nie wspomne....

musi się zapozna z nowym terenem.

Dzięki dziewczyny za rady, może jestem zbyt rygorystyczna, widze jak dzieciaczki w jego wieku biegają i chcę żeby mój mały tez tak biegał ale nic na siłę, na \podwórku ma 3 rówiesników oni szaleja a mój stoi jak słupek, a najbardziej dobijaja mnie teksty babć tych dzieci cyt:" no chłopczyku nie stój pobaw sie z dziecmi no chodż dziekusie" :-( szlag mnie trafia zauwazyłam ze jedyna rzecza kóra zmusza go do chodzenia to psy i gołębie wypatrzy w najgęstszych krzakach, i zapomina ze sie boi i lezie do gołabka ale potem juz do mnie nie wróci :-) tylko stoi i płacze, piasek tez go nie rajcuje więc w weeken postanowilismy z męzem wybrac sie do zoo widocznie ma inne zainteresowania niż grzebanie sie w piasku ;-)

olej glupie baby,totalnie sie nie przejmuj,wez gleboki oddech w razie czego-bo najgorsze co mozesz zrobic to wdac sie w jakas nieprzyjemna wymiane zdan przy dziecku. za to sprobuj oczywiscie ich unikac,zeby synek uniknal \"oswiecenia\" tzn zrozumienia co one gadaja i patrz na te jego ceche z pozytywnej strony. zamiast widziec niesmialosc czy strach zobacz ostroznosc i ciesz sie z niej.

kochana, mój robił to samo, mało tego, jak go wsadziłam do piaskownicy to jęczał, bo się brzydził piasku :D:D:D Po dworze wcale nie chciał chodzić, teraz ma 2 lata i najchętniej podróżuje wózkiem albo siedzi na huśtawce. Do piaskownicy i owszem, wejdzie, ale co chwila otrzepuje rączki. A po domu śmiga jak rakieta. Powiem Ci tak - masz szczęście, że trafiło Ci się takie dziecko :D Ja za pierweszym dzieckiem wszędzie musiałam ganiać odkąd zrobiło piersze samodzielne kroki, ściągać z drabinek, trzepaków, wyciągać ze śmietników, zabierać uzbierane kipy, zanim zostały wetknięte do nosa albo buzi, pilnować, żeby nie schrupała znalezionej bułki itp. A wszystko to z prędkością światła. Do domu wracałam mokra i zmęczona jak po maratonie. I musiałam od razu wsadzać dziecko do wanny i gruntownie szorować. O ubraniach nie wspomnę :D A teraz rozkoszuję się spacerkami z synkiem grzecznie siedzącym w wózeczku..... :)