czy myslicie czesto o smierci/

szukam i szukam i nic..

jzu wchodze...

Trafiłaś? Jestem teraz zalogowana.

trafilam, poczytalam i malo nie umarlam ze strachu! jestem beznadziejna!

Heh, no widzisz, zależy co wybierasz i jak na to patrzysz. Zwróć uwagę, jakie pokłady siły i dobra to w ludziach wyzwala, jak uczą się korzystać z czasu, jaki mają dany. Wiem, że to marne pocieszenie, ale to jest właśnie to, co można zrobić - cieszyć się każdą chwilą i spędzać ją, jakby była bardzo cenna.

ja od zawału bardziej cenię życie, przyrodę, zdrowie i częściej myślę o śmierci, zastanawiam się ile jeszcze... mam nadzieję, że do...80-tki????

ja od zawału bardziej cenię życie, przyrodę, zdrowie i częściej myślę o śmierci, zastanawiam się ile jeszcze... mam nadzieję, że do...80-tki????

Myślę, że ludziom wierzącym jest łatwiej - zaliczasz się, aisab?

Witam, Cieszy mnie że nie jestem jedyną osobą, która panicznie boi się śmierci. Czasami zdarza się, że budzę się w nocy i ryczę w poduszkę, bo tak się boję, że umrę albo mój mąż i nie będziemy razem. Miewam także natręctwa - sprawdzam po kilka razy czy gaz nie uchodzi albo czy drzwi są zamknięte, bo obawiam się, że umrę we śnie. Miejsca historyczne, filmy historyczne strasznie mnie przygnębiają, bo wiem, że wkrótce przeminę tak jak całe pokolenia ludzi. A oni też byli piękni, młodzi, też mieli nadzieje i plany i myśleli, że będą żyć wiecznie.

Ciekawy artykuł o takim lęku: http://www.psychologia.net.pl/artykul.php?level=209

Dobra, umykam spać.

ah nie zdążylam cie zlapac ZMOTORYZOWANA! czytalam duzo! podziwiam! a ja czy wierze? chciala bym! wiem ze by mi pomoglo! ale do konca niejestm przekonana! podziwiam tych ludzi! sama troche przeszlam! chetnie Ci o tym opowiem! i moze mi doardzisz... moze rzeczywiscie trzeba zyc chwila! moze to co dobre dopiero nas czeka! chce w to wierzyc! odezwij sie jeszcze ! pozdr!

to przykre, że nikt mnie tu nie zauważył dobranoc

ale ciesze sie ze nie jestem sama! choc moje obawy wynikaja z innych troche pobudek... cos przeszłam... czyjas chorobe...teraz jest dobrze ale ja juz nie zapomne! to zmieniło moje zycie! myslalam ze wygralismy ale ja przegralam! kiedys zylam inaczej! teraz juz nie umiem! ale cóz! zrobie wszystko i bede walczyc by moja rownowaga powrócila! moze mi sie uda!

wyciszona poczekaj!

widzisz ja jestem takim samolubem! zalozylam ten topik! bo mi jest źle! i chyba bym chciala wszystkich obarczyc moimi problemami! mysle ze Ty i tak jestes bardziej wyluzowana ode mnie! ja czasmi boej sie ze sfiksuje!

tez sie juz chyba klade... napisze jeszcze ktos cos?

E tam zaraz nie zauważył nikt... ja jak coś napiszę to przeważnie koniec wątku :D Fajnie wszystko, ale jak z tym lękiem można walczyć? Przecież śmierć to pewnik, każdego to kiedyś czeka. Racja, że strach nic mi nie daje, bo zamiast cieszyć się tym co mogę przeżyć, ja ciągle myślę i myślę... nie przestaję myśleć. Ale czy nie jesteśmy naiwni - gromadząc pieniądze, budując domy, robiąc kariery?

NIE MA CO MYSLEC O SMIERCI, ONA PREDZEJ CZY POZNIEJ POMYSLI O NAS!

Coraz częściej zdarza mi się myśleć ,że gdyby przyszła to nie zmartwiłabym się specjalnie .Nie boję sie śmierci raczej bardziej tego co stanie się po niej.

śmierc- ona gdzies tam krazy. mam ojca nieuleczalnie chorego. skonczyla mu sie ostatnio renta i robil badania i co uslyszal od lekarzy: to pan jeszcze zyje???

Od czasu jak byłem w szpitalu i dostałem narkozę to myślę często. Zasypia się i nigdy się nie budzi. Dotąd myślałem że boję się bólu umierania. Od teraz jednak wiem, że bardziej boję się bólu nieistnienia. Po prostu umierasz i Cię nie ma i nigdy nie wrócisz. Nie obroni Cie ani policjant ani antyterroryści kiedy przyjdzie po Ciebie. Baw się więc i szalej. Nie myśl co dalej.

powiedz to rydzykowi i innym jemu podobnym :-D