Samotna mama i jej choroby.Ile potrzeba odwagi!!!

witajcie!Jestem samotną mama już od 12 lat.Wychowuję samotnie 14 letnia,wspaniałą córkę,mam 37 lat.Od roku wiem,że choruję na nieuleczalne,uciążliwe choroby:chorobę Hashimoto,chorobę Addisona,PCO(przy tym hiperinsulinizm ze spadkami cukru i ogromną nadwagą).Osobie dorosłej nie trudno jest sobie wyobrazić jak trudno jest być przez cały czas "czynną" dla dziecka,a jedna udajemi sie to(oczywiście poza pobytami w szpitalu,kiedy to córką zajmuje sie mój tata).Jestem tez po operacji przepukliny kręgosupa i wszelkie szaleństwa typu:jazda na rowerze,dłuugie spaceru,ganianie sie itp.są dla mnie nie do wykonania.A jedak...podpieram sie nosem i robię to!29 lipca-dzień przed moimi 37 urodzinami wsiadłam na rower!Po 2 latach!Czułam się jak szczeniak spuszczony ze smyczy,a moje dziecko patrzyło na mnie z zachwytem.Wbrew krakaniu neurochirurga-jeżdżę! Mam propozyje,abyśmy wspierały się nawzajem w chorobach,bo to także jest istotne,jak każda nieprzespana noc z powodu choroby dziecka. Czekam na Was,Ania.