Przyszla mamusia

Witajcie kochani:) Ciekawa jestem, czy siedza tu na forum dziewczyny spodziewajace sie dziecka? Pytam, bo sama mam termin porodu za 10 dni, i jestem przerazona!!!Mam 21 lat, mieszkam w Londynie z narzeczonym, i to moje pierwsze dziecko( dodam, ze nieplanowane, hmm, tak bywa:/ ) Zawsze wyobrazalam sobie, ze jak urodze dziecko, moja mama bedzie mi we wszystkim pomagac, wspierac, ale nigdy nie pomyslalam, ze uloze sobie zycie za granica, gdzie zostaje juz na stale, a mama daleko w Polsce:/ Do tego przyjaciol tez zostawilam w Polsce, i czuje sie tu strasznie samotna, pracowalam do osmego miesiaca ciazy, dopiero teraz jestem na urlopie maciezynskim . Moj narzeczony pracuje-doslownie-od rana do nocy, i prawie wcale nie ma go w domu..Boje sie, ze nie poradze sobie z opieka nad malenstwem, nie mam zadnego doswiadczenia w tej dziedzinie, wiem, ze to podobno samo przychodzi, i szybko opanuje jak opiekowac sie swoim dzidziusiem, ale mimo wszystko...Moja mama przylatuje na pierwsze dwa tygodnie po porodzie, zeby mi pomoc, a potem...Czy ktos jest w podobnej sytuacji?? Jak poradzic sobie z uczuciem samotnosci siedzac dzien w dzien w domu samej z dzieckiem, gdyz jak wspomnialam, nie mam tu przyjaciol, a narzeczony wiecznie w pracy???

dlugo si estaralas o dziecko

acha wpadka :)

A ja Ci trochę zazdroszczę ;) Nie martw się, podołasz wszystkiemu

ty to masz szczscie ja juz sie staram o dziecko prawie 2 lata

poszukaj w necie informacji o Polakach w Londynie, napewno są jakies towarzystwa czy instytucje, które Ci pomogą. Najpopularniejszy jest chyba www.londek.pl, ale jest wiele innych. Pozdrawiam i życzę dobrego nastawienia :)

Coz, mimo ze to byla tzw. \" wpadka\", to oczywiscie nie zaluje ze to sie stalo, zalowalam na poczatku, zalowalam dopuki moja malutka( to dziewczynka)..nie zaczela kopac:) Wtedy dopiero obudzil sie we mnie instynkt macierzynski, i milosc do kruszynki wzrastala z kazdym dniem. Nie zmienia to jednak faktu, ze sie boje..Porodu, czy wszystko bedzie w porzadku i czy poradze sobie ze zmana stylu zycia...Jestem mloda osoba, a teraz moge juz zapomniec o wolnosci i imprezach, calkowite poswiecenie 24h, i nieprzespane noce..brak czasu na cokolwiek...wielka odpowiedzialnosc, a ja taka roztrzepana i wiecznie niezorganizowana:/ Ech, same wiecie...Staram sie na to nastawic juz teraz, ale boje sie tego zderzenia z rzeczywistoscia, mimo to postaram sie byc pozytywna!

Do Kate1: Wiem, na pewno sa i to mnostwo, poszperam w necie, dzieki:) I dzieki za slowa wsparcia, zawsze sie przydadza, buziaczek:)

po pierwsze forum ciaza i maciezynstwo zaprasza po drugie byl taki topik o dziewczynasz rodzacych w anglii

http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=3226819

Brasilia, no widzisz - cukierek podał scieżkę ;) poczytasz sobie, napewno wiele dobrych rad tam znajdziesz. Wiem, że bez wsparcia rodzinnego może być Ci trudno, ale pomyśl o dziecku - rodząc w Angli dajesz mu obywatelstwo i całkiem niezłą opiekę, napewno sobie poradzisz. Weź męża w obroty, niech Ci pomoże w tych trudnych chwilach :) pozdrawiam :)

ja co prawda juz urodzilam ,ale jestem w podobnej sytuacji. Mieszkam w Isladii mam chlopaka islandczyka i cztero miesieczne dziecko,jestem sama jak palec -bez rodziny i znajomych :( Poczatki po porodzie byly bardzo trudne, nie raz mialam ochote spakowac nas i wrocic do polski ale najgorsze minelo .Cale szczescie bedziesz mala mame przez pierwsze tygodnie a pozniej sama dasz rade jak wpadniesz w rutyne- nie martw sie dasz rade ,jak ja dalam to kazdy da hi hi