po co ludzie

Ja młodego nazywam najczęsciej Przemi :) Ale mój tata osiągnął apogeum przekręcania imion :P Zawsze jak woła Przemka, mówi- Przemuchaaaaaa :)

Ale to przynajmniej brzmi podobnie do nadanego imienia, a nie jest tak,ze ludzie w zasadzie nie wiedza,jak dzieciak ma na imie... ja do mojego dziecka mowie normalnie i jest mi za to bardzo wdzieczne:)

A ja na moje dziecko często wołam \"Słoneczko\" :D Bardziej mnie drażni jak ktoś daje ludzkie imię kotku lub psu i wtedy na placu zabaw nie wiadomo czy pani woła swojego pupilka, czy jakaś mama swoje dziecko.

Słoneczko to co inego;) To nie przeinaczenie,raczej pieszczotliwy zwrot,niemajacy z imieniem nic wspolnego.Do mojego dziecka tez tatus mowi czasami "rybko"...

znam psa o imieniu Kuba:D i Sonię

no raczej teraz nie znajdzie sie dziecka o tym imieniu;) Paulka,twoja corcia jest strasznie sliczna:)i duza jak na swoj wiek:) jak moja Ida byla w tym wieku,byla o wiele,wiele mniejsza:)

moze na zdjeciach:) ale ogolnie taka rezolutna sie wydajne:)fajna dziewczynka:)

nie ma za co:) strasznie lubie takie maluch ogladac:)troche tesknie za czasami,kiedy Ida taka byla;)Ale na szczescie drugie dziecko w drodze;)

Ida ma 7 lat:) Prawdopodobnie chlopiec bedzie, ma sie urodzic w styczniu:)

A moja 1,5 córka ma na imię Zuzanna a wołam na nia zusia a jej tata zulugulek:))

Nie zgodzę się z Tobą. Ja mam na imię Dominika, a rodzice i najbliższa rodzina mówią do mnie Dunia, Duńka i ja z tym problemu żadnego nie mam. Mam prawie 30 lat i nie widzę w tym niczego niewłaściwego, to jest bardzo przyjemne :-)

Nazwałam córki Nina i Klementyna, a synów Mikołaj i Dominik. Wszystkie imiona są po dziadkach. Na córeczki wołamy Nisia i Klemcia, a na synków Mikuś i Domiś. Teraz 18 letni już Dominik nadal jest dla nas Domisiem, a 16 letnia Klenentyna, Klemcią. To samo jest 17 letnimi Mikusiem i Nisią. Nasze 4letnie trojaczki mają imiona po pradziadkach. Dobromiła, Felicja, Stanisława. Wołamy do nich Dobrusia, Fela i Stasia. To zależy od rodziców jakie zdrobnienie i imie chcą nadać dziecku. Nigdy nie zapomne jak Ninka przedstawiła się pani w przedszkolu. -Jestem Nisia. -Dobrze Monisiu, siadaj przy zielonym stoliku. -Nisia, Nina, a nie Monisia. Od tamtej pory wszysy mówili do niej Nisia.