co mam zrobic?kompletna beznadzieja...

mam 21 lat i studiuję zaocznie, ale nie pracuję :O jestem na utrzymaniu rodziców. Chciałabym iśc do pracy, ale mam chłopaka, który mieszka kilkaset km ode mnie i nie mogłabym się z nim widywac (on pracuje) Mi zostały 2 lata studiów. nie mogę znaleźc wyjścia z tej sytuacji... Z jednej strony chcę wreszcie zarabiac i pomóc rodzicom a z drugiej co będzie z moim związkiem? :(

chyba powinnas popatrzec ciut za siebie a w tym przpadku na rodziców i im pomóc. Praca pomimo zasilacza finansowego daje rozwój emocjonalny ... a chłopak, może rzuci pracę w imię Twojej przyszłej? dlaczego masz się poświecać? chyba obojgu powinno zależec na związku a nie tylko Tobie? pozdr r.

pomysl może warto podjąć jakomś prace zobaczysz jak to bedzie wygladac zawsze mozesz zrezygnowac jak faktycznie mielibytscie sie nie widywac

:o rada równorzędna dziecka 12to letniego ps. zerknij czasem do slownika

jak byś pracowa nie mogłabyś się widywać z chłopakiem-jasne,że czeba byłoby jakoś zorganizować czas-oboje musielibyście szukać czasu dla siebie-ale chyba wszyscy tak robią... Ja bym nie chciała pasożytować na rodzicach.... ja studiowałam dziennie - miałam stypendium, pracowałam - ja mieszkam w Krakowie on mieszkał w Opolu a mimo to znajdywaliśmy dla siebie czas...choć nie było łatwo...

studiują dziennie (czasem dodatkowo pracują) albo zaocznie i pracują nie znam takich co tylko żerują na rodzicach...a mino to nie jesteśmy samotnikami :P