NIE WIEM CO ROBIĆ

Witam serdecznie. Mam mały problem- niby błachy, ale ja nie moge sobie z tym poradzic. Chodzi o to, ze moj maz (jestesmy rok po slubie), pracuje na 2 etatach - no trzeba sobie radzic, gdyz z naszych 2 pensji nie moglibysmy sobie na zbyt wiele pozwolic , a mamy wykonczeniie mieszkania przed soba. Bywa niestety czesto tak, że jak pójdzie do pracy w poniedziałek rano to widzę się z nim dopiero pod koniec tygodnia na parę godzinek i znowu do roboty. Powiem szczerze, że przestaje mi się podobać powyższa sytuacja i boję się, czy to nas nie oddali od siebie..... Chwilami czuję się sama w związku:-(

rzeczywiście zbyt mało czasu spędzacie wspólnie, zwłaszcza na początku małżeństwa, kiedy się docieracie i kiedy Wasza głęboka więź powinna się umacniać. ja wolałabym dłużej wykańczać mieszkanie, a cieszyć się każdą wspólną chwilą. dopóki jesteście we dwójkę /z Twojego postu wynika że nie macie dziecka/ oddajcie swój czas sobie, a nie pogonią za innymi rzeczami. To właśnie teraz tworzycie fundamenty waszego małżeńskiego pożycia :) Spróbuj z mężem porozmawiać na ten temat, może On odczuwa to podobnie jak Ty, ale jak to facet - nic nie mówi ;)

Dziękuję za odpowiedź i szczerość, rzeczywiście dziecka nie mamy - może to i dobrze, a co do rozmowy z mężem nie raz próbowałam z nim porpzmawiać, ale on twierdzi, że pracuje przecież dla NAS , że jak nie będzie chodził to mu w ogóle podziękują, więc według niego nie ma innego rozwiązania. Powiem szczerze, że zastanawiałam się nawet nad rozwodem - mam już dość. Do tego po wczorajszym spięciu o palmtopa - on o nim maży z tym tylko, że dla mnie te 1500 można wykorzystać w inny sposób i powiedziałam, ze na chwilę obecną to nie jest zbyt dobry pomysł to skwitował, że ma takie życie jakie ma i musi pracować , żeby mógł sobie coś kupić i najlepiej będzie jak każde z nas będzie żyło za swoje bo wówczas sobie odłoży:-((((

a czy przed ślubem też pracował na 2 etatach? jakie były Wasze wspólne cele? czy tuż przed ślubem rozmawialiście o Waszych priorytetach, jak widzicie Was z związku? - zrozumiałe, że ktoś kto długo i ciężko pracuje ma czasem ochotę kupić sobie coś extra /ja, mimo, że pieniądze zawsze są potrzebne na coś, przymykam oko na niektóre zachcianki męża - niech ma ;) , bo ciężko pracuje. Ale wydatki w małżeństwie trzeba ustalać WSPÓLNIE. Nie musi sam odkładać sobie na przyjemności /tak jak zapowiedział/ - wspólnie planujcie - z zachowaniem dużej tolerancji i uwzględnieniem własnych potrzeb - obydwojga Was. Nawet z kartką i długopisem, byle spokojnie, w luźnej atmosferze, a nie "biurokratycznej księgowości" ;)

nie nie pracował, bo wiesz jak to jest na garnuszku u mamusi zarabiasz generalnie dla siebie i masz co chcesz. Przed slubem wiadomo cieszyliśmy sie i było wiadomo, że dużo pieniędzy pójdzie w mieszkanie. Ostatnio pobąkiwał o dziecku, ale gdzie dziecko .... Do tego najgorsze jest to , ze to mieszkanie jest na jego ojca -niby dostalismy od nich w prezencie slubnym.Na mojego meza przepisac nie moze bo nieste ty ma dziecko z jakiejs imprezy wpadka i placimy alimenty ( co prawda ciotka jego do prawie chwili obecnej za nie płaciła) na mnie nie przepisza bo swojego czasu kłocilismy sie ostro i stwierdzili ze nie wiadomo jak bedzie. Najgorsze to jest to, ze niedosc ze jestem wiecznie sama , bo PAN pracuje - to jeszcze jestem sama jako sama , bo nie mam nawet z kim porozmawiać, z kimś bliskim - rodzice nic nie wiedzą o dziecku i mieszkaniu:(

to rzeczywiście skomplikowana sytuacja. Dlatego zupełnie nie wiem, co Ci doradzić, ponieważ dużo tu zależy od odpowiedzialności i dojrzałości emocjonalnej Twojego męża - czy siebie i Ciebie traktuje jako MY, czy kłotnie są właśnie spowodowane różnymi kierunkami Waszego patrzenia na pewne rzeczy. Trudne jest postawienie facetowi granic w taki sposób, aby nie odczuł tego jako ograniczenie. Nie wiem, ile masz lat, ale z dzieckiem spróbuj poczekać, aż Wasza sytuacja finansowa i materialna na tyle ustabilizuje się, że nie będziesz musiała przeliczać, co kupiłabyś dziecku za pieniądze, które on wyda na - powiedzmy - mało potrzebną rzecz ;). Mąż też musi mieć świadomość, że dziecko niesie za sobą pewne wyrzeczenia finansowe, a przede wszystkim czasowe.

ja mam 26 lat, on 27 więc nie wiem w sumie czas pokaże co się wydarzy, ja bym chciała mieć dziecko on niby też natomiast przeraża mnie myślenie mojego meża. żyć mi sie nie chce, kocham o bardzo,ale nie umiem sobie z nim poradzić

gromiczko, czy mąż wie o Twoich rozterkach? mam na myśli odczucia, a nie ewentualne pretensje, które /być może/ kierujesz w jego stronę. Pretensje to wróg małżeństwa /przerabiałam to/. Nie wiem, jak mąż Cię postrzega. Z doświadczenia wiem, że nie można w rozmowach pokazywać się od strony pokrzywdzonej, marudzącej, matkujacej. W rozmowie trzeba być równorzędnym partnerem i facet to musi czuc. Musi czuć Twoją pewność siebie i to, że masz swoje potrzeby i wymagania. Ale trzeba to respektować w obie strony.

kochana ...staż 12 lat.. masz może gg??