Mężczyzna z przeszłością

Jestem z mężczyzną, który był wiele lat w innym związku. Dla mnie jest to pierwszy poważny związek. Planujemy wspólne życie. Jest cudownie. Ale co jakiś czas wchodzi między nas jego przeszłość. Nie chodzi mi ani o wspomnienia (ja też mam jakieś) ani o zobowiązania (akceptuję je). Chodzi mi o to że w pewnych sytuacjach reaguje tak jakby był z nią, nie ze mną. Wiele jego reakcji (zwłaszcza te odruchowe lub w stresie, choć nie tylko) jest takich jakbym ja miała taki charakter czy taką osobowość jak ona. Nie radzę sobie z tym, za każdym razem bardzo mnie to rani. Za każdym razem mam wrażenie że ona jest cały czas z nami, a nawet między nami. I choć wiem że tamto się całkiem skończyło, choć wiem że nie ma powrotu do przeszłości, choć wiem że on tego powrotu nigdy nie chciał i nigdy nie zechce (nawet jak nam się uda) po każdej takiej sytuacji mam wrażenie że w gruncie rzeczy mentalnie on nadal związany jest z nią, nie ze mną!

Jak myślicie, czy to się kiedyś zmieni? Czy jeśli był z nią siedem lat to za siedem w jego psychice nie będzie już śladu po niej? A może do końca życia będę żyć obok jego byłej, bo on będzie ciągle z nią, nie ze mną?

Bo ja wiem czy i kiedy się to zmieni... Myślę że stopniowo tak, ale i ty powinnaś zaakcetować że on może zachowywać się nie tak jak byś chciała i że niektóre jego reakcje to skutki urazów z poprzednich związków... No... ja to mam też na co dzień. Jestem z moim narzeczonym już prawie trzy lata a on jeszcze potrafi odbierać mnie na podstawie tego czego się nauczył od innych kobiet. Ale jest coraz lepiej...

skoro go kochasz to zycze duzo cierpliwosci:)

Nigdy nie wiadomo kiedy się przydarzy, wyłazi w najgorszych momentach :-( Czasami to aż mnie zatyka jak widzę jego reakcję na jakieś moje niewinne zachowanie lub wypowiedź, a potem się okazuje np. że była żona nienawidziła jego matki i robiła wszystko by ich od siebie odseparować czy skłócić i jak ja zaczynam mówić o jego rodzinie to on się od razu wewnętrznie spina i rozważa każde moje słowo pod tym kątem.

No faktycznie... mój potrafi zaskoczyć mnie niespodziewanymi skojarzeniami, irracjonalnymi zachowaniami... potem okazuje się że to na skutek konfliktów z byłą.

W naszym przypadku to ja jestem kobieta z przeszloscia/wdowa/ i wierzcie mi ,ze czasami trudno sie opanowac,ciagle sie kontroluje ,ale czasami powiem o jedno slowo za duzo.Sama jestem na siebie wsciekla,ale bedac w dlugotrwalym zwiazku czlowiek nabiera pewnych przyzwyczajen,ktorych trudno sie pozbyc mimo najszczerszych checi.Życze Wam cierpliwosci i swojemu facetowi,bo czasami naprawde jestem na siebie wsciekla i szczerze mu wspolczuje tak trudnego zwiazku.

Była żona przez kilkanaście lat traktowała go jak bankomat bez prawa głosu, a ja się dziwię dlaczego np. na pytanie „Czy podoba Ci się ta lampa” słyszę „Przecież i tak jak będziesz chciała to ją kupisz czy mi się podoba czy nie!”. I na nic tłumaczenia że jesteśmy partnerami, na nic jego ponad roczne doświadczenie że jego zdanie jest ważne i brane pod uwagę. Jakikolwiek stres i klapka się zamyka, a on reaguje jak „pies Pawłowa”.

Swoją drogą ,czasami zastanawiam się jakie „koleiny” w psyche ma jego była.

A ja właśnie mam taki problem. Nie wiem jak sobie radzić w sytuacjach, gdy w trakcie rozmowy czy dyskusji okazuje się że on właściwie nie spiera się ze mną, tylko z byłą żoną. Co robić gdy moje słowa są postrzegane przez pryzmat nie mojej osobowości czy uczynków? Każde najżyczliwsze słowa można przecież wypaczyć i ja czasami mam wrażenie jakbyśmy do siebie mówili w zupełnie obcych językach.