bez pamieci...

zakochalam sie jak nastolatka... strasznie mi teraz smutno... spedzilismy zaledwie kilka dni razem i myslalam, ze jak juz bedzie po wszystkim po prostu zapomne... nie potrafie...

to mozna tak sie zakochac?

wiesz, myslalam, ze nie... ze mnie to nie spotka... ze to sie nie zdarza... a jednak... tylko... no wlasnie... i tak nic z tego nie bedzie.. bo On nie czuje teraz tak jak ja...

colera ja tak nigdy nie mialam. nigdy nie czulam motylki w brzuchu

oprocz kilometrow dzieli nas jeszcze to, ze jest z inna...

niby nic sie nie wydarzylo... bo nie moglismy sobie na to pozwolic... ale to co sie jednak dzialo bylo magiczne.. chcialam to nazwac... zracjonalizowac jakos... nie potrafie... i nie moge klamac, ze nic nie czuje..

mam wrazenie, ze przecenilismy wplyw miejsca i sytuacji... uciekalismy od nazywania rzeczy po imieniu.. zamienialismy to w smiech... tylko, ze czuje, ze wszystko co sie dzialo jest takie prawdziwe i ludzkie... naturalne... ze w tym calym tlumie sie odnalezlismy... i wlasnie to bylo magiczne..

nie wiem co mam zrobic... tak bardzo sie boje... w sumie moze sie nigdy nie zobaczymy i po prostu zapomne...

po co spotykasz sie z facetem, który ma kobiete ??? jeśli coś ma z tego być to on najpierw powinien być wolny nie sadzisz ???

nie planowalam tego.....

czy z jego strony to też miłość ??? czy tylko chwilowa odmiana od swojej kobiety, której i tak nie zostawi bycie tą drugą to bardzo podła rola ....

lubie żyta szum a wy ?

mijaja kolejne godziny... staram sie robic cokolwiek... jednak wciaz czuje.... ze Go mi brakuje....

jak ma inną to nic nie zrobisz

a co jesli czuje... ze to nie tak do konca jednostronne... ale On gdzies tam to wypiera...? chociaz nie wiem.... moge sie mylic... i wkur..a mnie to... roznosi mnie... i nie wiem co dalej...

... przeciez jest Inna... i dlatego nie robie nic..., bo nie wiem co o tym wszystkim myslec... jednoczesnie.. jak to wszystko sie zadzialo miedzy nami...?

mam wrazenie, ze pewne sprawy sa zbyt trudne... ciezko odniesc sie do nich nie oceniajac nikogo... i jestem zla... z jednej strony dlatego, ze nikt nie napisal nic pokrzepiajacego dla mnie... z drugiej, ze On milczy wciaz... z trzeciej, ze ja... czuje sie glupio po prostu...

Kur...aaaa domyslam sie co musisz przechodzic!!!! To kutas jest!!!!! zapamietaj to sobie!!!!!! Byl z kims zwiazany a z Toba to co? nie jest? ach normalnie Go zgladze!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

też próbował to zracjonalizować i tak samo się gubi? A jeśli w dodatku wypiera? Nie jest prostym nazwać nawet z perspektywy czasu. Trudno kogoś ocenić wystawiając przed szereg i trudno budować na podstawie oceny szeregu. Znajdziesz sposób, może on też znajdzie. Magia to magia.

to wszystko nie jest teraz istotne... mam w sobie ogromnie duzo dziwnych uczuc... nie wiem co mam z nimi zrobic.. mysle teraz, ze sobie nie dam rady i tyle!!!!

a jesli- chcialabym tak to rozumiec... ale milczenie z jego strony napawa mnie obawa...

robie juz durne bledy... bo nie potrafie sie skupic... przepraszam wszystkich i dziekuje za to, ze jestescie

W tej materii dziwnym by było gdybyś się nie obawiała. Nie sądź że faceci w kwestii miłości wiele się różnią od kobiet. Ty milczysz on milczy, może z tego samego powodu. Może tak i może nie. Może z innego. Obawiać się jest poznaniem sztuki miłości. Ale wyzwaniem jest spełniona miłość.

no wlasnie racjonalnie mam wrazenie, ze sie bardzo roznimy chociaz serducho mowi mi cos zupelnie odwrotnego... jednak nie oczekuje zadnych konkretnych rad... bo to, ze sie spotkalismy bylo niesamowitym zbiebiem losu.. czasu... jak kto woli... cokolwiek...teraz po prostu czuje przerazajacy Jego brak! i mam ochote biec te setki kilometrow.. tylko po to, zeby mnie przytulil...

czasami czas jest cykliczny. Dana Wam była jedna chwila, cudem. Jeśli wiesz że może być Wam dana następna, gdzieś, kiedyś to już coś. Dużo.

wiem, wiem, ze masz racje... nie moge tego teraz wytlumaczyc, jednak wiem... tylko teraz czuje jak czuje i zdaje sobie sprawe z tego, ze nie moge zrobic z tym czegokolwiek..., bo sie nie da! pozostaje mi zyc nadzieja i wierzyc w to, ze On tez tak ma... i .. wie, ze jestem gdzies dla niego i tylko dla niego...

a w tym wszystkim najbardziej przerazajaca jest niepewnosc..., ktora jest silniejsza od chwili...

masz do niego kontakt? napisz do niego co czujesz, napisz, ze nie mozesz przestac myslec o tym co sie stalo, zapytaj sie go czy to minie, czy moze on czuje podobnie.

boje sie... chyba tego, ze On nie czuje tak samo... bo z jednej strony to mnie meczy ale z drugiej wspaniale jest to, ze czuje teraz takie cieplo, nazywane miloscia... i moge sobie marzyc... miec nadzieje... cokolwiek...

Jeśli potrafi zrozumieć sytuację, to co się dzieje, to możesz mi zaufać jeśli mówię że wie. Każdy krok tak naprawdę ku czemuś prowadzi, z każdym krokiem zbiera się doświadczenie. Muszisz tylko być pewna tego że doświadczasz dla niego, obok niego może nawet bez niego a Twoje czekanie będzie miało sens. Jeśli on ma tak samo, to spotkanie...