Bywają wielkie zbrodnie na świecie....

mi się chyba już udało ale masz rację jest to emocjonalne samobójstwo. Wiem, że wiele czasu minie jeszcze nim zacznę odbierać i czuć świat jak kiedyś, może nigdy mi się nie uda ale tak czasami musi być.

Właśnie to Prus mial na myśli. Zabijając uczucie zabijasz samego siebie i robisz to wiedząc,że tak jest lepiej, zdrowiej, zabijasz coś czasem dla własnego dobra albo dla dobra innych. Nie zmienia to jednak faktu,że zabijając to, popełnia się coś w rodzaju emocjonalnego samobójstwa. A o tym , wierzcie mi na słowo, pamięta się baaaardzo dlugo, kto wie, czy nie cale życie. Ja o tym wiem.

No i co później? Samotność ? Jakoś nie ma we mnie nadzieji,że coś takiego się powtórzy,a mniej,brzydziej, słabiej nie chce:-(

samotność - ależ nie. Spotkasz jeszcze kogoś , na 100%, tyle tylko,że to już nigdy nie będzie TO. Będzie jednak coś innego, też fajnego, aż tak pesymistyczny w założeniu mój topik nie miał być. Też nie ma co tragizować, ot, po prostu czasem trzeba się pożalić. Zawsze po burzy wychodzi słońce, nie ma innej możliwości. Tylko czasem to słońce inaczej świeci, ale świeci i to jest najważniejsze. :)