przepaść

między mną a innymi ludźmi w moim wieku ludzie w moim wieku od dawna pracują...a jeśli nie od dawna to i tak całkiem skutecznie ludzie w moim wieku mają znajomych...ja miałem kiedyś...i to krótko...jka byłem przdatny...albo się tym amym interesowałem...teraz już nic mnie nie interesuje ludzie w moim wieku mają chociaż pojedyncze kontakty seksualne...a nawet tworzą tzw.małrzeństwa to wszystko nie jest z dnia na dzień niczego nie mam...bo widocznie do niczego się nie nadaję teraz to tylko mogę wskoczyć w tą przepaść

Widze że masz duzy problem,podobnie jak ja....w moim zyciu teraz sie bardzo duzo dzieje a w moim umyśle tysiace mysli na raz...w sumie stwierdzam ze ze mna jest podobnie...kolezanki maja dzieci,rodziny,prace i jakoś ida naprzód...ja natomiast siedze:bez pracy,rodziny,perspektyw i wiary we własne możliwosci...a w głowie pustka...i tak naprawde najgorsze jest to że nie porafie sie pozbierac,nawet wyjscie z domu jest dla mnie duzym problemem..siedze cały dzień i patrze w sufit:( w koncu poszlam do psychologa bo stwierdziłam ze zwariuje.I uswiadomiłam sobie pewne rzeczy:brak poczucia własnej wartosci - jesli to jest mój problem to musze z tym walczyc..pozatym jeśli nie robi sie nic to nie mozna miec potem pretensci ze nie ma sie niczego...postanowiłam cos robic,napisałam nawet cv:)może to smieszne ale jak na mój stan to duze osiagniecie..w najblizszym czasie pójde szukac pracy,kupie gazete...krok po kroczku...może uda mi sie wyjśc z tego ciezkiego stanu...czujesz sie podobnie???????

masz, jak zawsze na poprawe

Cześć Dziara :) Ja Cię lubię :) Gdybyś mieszkał bliżej zaprosiłabym Cię na kawę :D

a mnie:)

jak ci pomóc - jakbym siebie czytała, naprawdę. Nie umiem się zmotywować do niczego, niczego. Najchętniej przespałabym cały dzień, nawet do głupiego sklepu nie chcę iśc. Mam wrażenie, że nic mnie nie czeka w życiu.

by wszystko odmienic uwierzcie w to i kiedyś ten dzień nadejdzie, życzę powodzenia !!!!

To jest chyba jakaś apatia albo depresja...choc jak ma sie depresje to nie ma sie nadziei na nic..a ja jednak ta nadzieje mam,tzn wierze ze kiedyś bedzie lepiej choc wolałabym ten trudny okres przespac.Ale to też nie wyjscie bo praca,pieniadze same do nas nie przyjda:(zaczęłam czytac rózne ksiażki i analizowa moje zachowanie...musi byc jakis powód mojego złego samopoczucia.Czasami jest mi lepiej,czasami sie nawet usmecham...

czasem wystarczy jeden dzień - dzieki za pokrzepienie ale myśle ze jeden dzien nie wystarczy:(

Nigdy nic nie wiadomo. Ja zawsze myślałam że całe życie będę samotna. Nigdy nie miałam przyjaciół, znajomych, byłam nieśmiała, nie czułam sie dobrze w towarzystwie. Po studiach zaczełam pracę i tam poznałam pewnego faceta....ot tak po prostu. To było 7 lat temu, od 3 lat jeteśmy małżeństwem....On też był nieśmiały..... Więc nigdy nic nie wiadomo....wszystko się moze zdarzyc, chociaż czasem trzeba szczęściu trochę pomóc i wyjśc naprzeciw.

Nie jest moim celem posiadanie faceta...ja sobie po prostu sama ze soba nie radze,ze swoimi uczuciami,z niezależnoscia,nie potrafie samodzielnie kierowac swoim życiem..I chocbym miała najwspanialszego faceta na swiecie to jednak nie w tym cel...nawet jeśli bym go posiadała to nie chce zeby on kierował mną...musze sobie poradzic najpierw sama ze soba i ułożyc w glowie wszystko..odnaleźc siły zeby dalej zyc i przede wszystkim uwierzyc w siebie...a to jest najtrudniejsze:(

jak ci pomóc, na pewno nie powinnaś się zamykac na innych ludzi....a przesadne analizowanie własnej osobowosci też nie jest zbyt dobre....gdy człowiek siedzi sam w domu to za dużo ma czasu na myślenie i szukanie problemów tam gdzie ich nie ma, wiem to po sobie, dlatego zbytnie koncetrowanie się na samym sobie nie jest dobre lepiej jest znaleźc sobie jakieś hobby wśród ludzi i w ten sposób spędzac czas, wtedy mniej się myśli o samym sobie ale też dostrzega się innych ludzi i ich potrzeby

no własnie chyba za duzo mysle i mi sie w glowie przewraca:(tylko ze jak nie mysle tyle to tez nic nie robie ze swoim zyciem i nadal próznie siedze i czekam nie wiem na co..i znów chce wziac sprawy w swoje rece:5 min i znów mnie nachodza watpliwosci czy to co chce zrobic to dobra decyzje...znów zwatpienie i głupie mysli co bedzie w przyszlosci...i błedne koło sie zamyka...ja chyba jakas nienormalna jestem

Napisz coś o sobie. Ile masz lat, co robisz na codzień.

Mam 25 lata,włąsnie sie rozstaje z mężęm ale narazie on mnie utrzymuje... na codzien siedze przy necie,leże w łózku,ogladam telewizje...czasem sie spotkam z koleżankami...ot,całe moje nudne zycie:(

Dlaczego nie pracujesz ? Nie możesz znaleźc pracy w zawodzie czy nie próbowałaś ?

No własnie nie mam sił,motywacji,chęci -- eh nie wiem jak to nazwac.

Może to co się z Tobą teraz dzieje to po prostu reakcja na rozstanie z mężem. Może gdy sytuacja się unormuje znaowu wrócisz do aktywności. Zresztą sytuacja sama Cię do tego zmusi.

Byc moze to własnie to...nie wiem...tylko ze mam wrazenie czasem ze to sie nigdy nie unormuje:(bede tu wieczorkiem dzieki i papa

jak ci pomóc--> z całym szacunkiem ale co my mamy ze sobą wspólnego nie mam takiej mentalności jak Ty...nie mam takich problemów ja miałem i mam znacznie lepsze życie nie rozwodzę się z mężem...bo to wymagałoby wcześniejszego bycia normlanym ale dzięki jak ktoś myśli...że praca coś zmienia to się myli...na to tez trzeba być normalnym człowiekiem...nie wytrzymuję w żadnej pracy...bo za dużo tam bezsensów i normlanych ludzi dookoła

nie skomentuje

może rzeczywiscie sie do niczego nie nadajesz...ja tego nie wiem

Tak, ten pan najwyraźniej lubi babrac sie w swojej nienormalności i chełpic swoimi problemami.... my tylko chcielismy pomóc, ale jak widac Ty nie pomocy oczekiwałeś ale użalania się nad Tobą....

dawaj dalej jak to kurwa nic szczerze nie można trzeba zawsze przemysleć...panowac nad sobą i inne takie bo co...bo niby kogos obraziłem...nie...wykazałem tylko pewną różnicę

dziara, a moze tak Ci po prostu dobrze, co ? lepiej narzekac niż zrobic coś ze swoim życiem ?

dziara---a w czym problem?można Ci jakoś pomóc?

tak zawsze mi tak było lepiej tylko jak pójść do zawodówki po studiach jak napić się z kimś...jak ma się lustro właśnie...kiedyś nie piłem...bo tak chciałem...i nie byłem równy...bo tak ustalili inni

dziara----chyba Cię rozumiem i nawet nie wiesz jak bardzo chciałabym pogadać z kimś takim jak Ty

raczej szybko by ci przeszła ochota na rozmowę ze mną poza tym...ja nie lubie mówić ja miałem...bo w końcu od nawału mysli mózg mi się zlasował...cholernie bogate życie wewnętrzne...ale ani 1%...nie wyszedł na zewnątrz...żyłem w swojej głowie a nie realnie...może i to mi pasowało...tysiące nierealnych dobrych i złych scenariuszy

A jednak po coś załorzyłeś ten topik:) i skąd ta pewność że szybko przeszłaby mi ochota na rozmowę?Inie pisz o sobie że zlasował Ci się mózg,bo na pewno tak źle nie jest:)