RODZICE - chyba znudzilo mi sie miec rodzicow ?

Kolejna rozmowa, kolejny zawod, kolejne spiecie- mam dosc, wiecej nie zadzwonie...nie wysle kartki ani listu. Mam dosc traktowania mnie w ten sposob - ile mam do cholery udowadniac,ze jestem cos warta ? Spieprzyli mi dziecinstwo, nabawili kompleksow a ja dalej pragne akceptacji a jedyne co mam to porcje kolejnej krytyki..., bo ja jestem ta gorsza...od zawsze OK...znajde sile, by nie zadzwonic wiecej... i nie odwiedze wiecej domu rodzinnego. Co bym nie zrobila i tak znajdzie sie to cos... OK...bede czarna owca w rodzinie, a wlasciwie nieobecna w rodzinie..W pewnym momencie to juz chyba przestaje bolec, kilka lez wylanych na klawiature, przycisk "WYKASUJ" z notatnika telefon rodzicow.. W koncu, nie wszyscy na tym swiecie maja rodzicow - to ja tez moge bys sierota i bede ..od dzis!

ale tez mam podobnie- no moze niezupelnie przez rodzicow, ale mam juz fobie spotykania sie z cala rodzina w swieta itd bo wszyscy sa lepsi ode mnie.. a ja taki przegraniec zyciowy :(

smutne :(

według mnie to jest tak, ze rodzice wiedzą od którego dziecka wymagać najwięcej i które jest w stanie najwięcej osiagnąć. Widza, które jest ambitne, zdeterminowane i silne dlatego pozwalaja sioobie na takie zachowania, by wciaż pchać Cię do przodu.Poza tym uwierz mi, ze nawet dzieci z domów dziecka, które byly rzucane po ścianach i były ofiarami patologicznych zachowań mimo to kochaja swoich rodziców.

Ale ja nie bylam adoptowana (chociaz moze dom dziecka wcale nie bylby gorszy patrzac z perspektywy czasu) ... i chyba przestalam wierzyc,ze cokolwiek sie zmieni w stosunku rodzicow do mnie. Nie jestem przegrana zyciowo - wbrew przepowiedniom rodzicow, ze skoncze fatalnie (ktorymi karmili mnie od malego) mam wspanialego meza, niezla sytuacje materialna(mimo,ze kosztowalo mnie to wiecej, bo na drodze do samodzielnosci musialam walczyc z poczuciem nizszej wartosci, ktore zafundowali mi rodzice). Wierzcie lub nie jesli jestes krytykowana(y) cale zycie to wcale nie jest latwe. Polowe zycia walczylam z kompleksem nizszosci, nerwica...zamknieta na ludzi, balam sie przyjazni, ba..ja wszystkiego sie balam.W szkole balam sie zglosic do odpowiedzi, balam sie,ze sie osmiesze, mimo,ze znalam odpowiedz na pytania nauczycieli. W zyciu doroslym balam sie blizszych znajomosci, jakiekolwiek ryzyka w sprawach finansowych, ja balam sie wszystkiego. Dzis niby jestem inna osoba - otoczenie raczej odbiera mnie za osobe smiala, powiedzialbym nawet pewna siebie i wlasciwie taka jestem ...dopoki nie rozmawiam z rodzicami. Po rozmowie z nimi czuje sie nikim...nic nie warta...Dzis przyrzeklam sobie,ze nie zadzwonie wiecej. Ile mozna zniesc!?

nie jestes przegrana-masz dom meza itp osiagnelas w zyciu bardzo wiele,ja jakbym byla w podobnej sytuacji co Ty to poprostu nie utrzymawalabym kontaktu z rodzicami,bo po co?zeby znow wiedziec ze to zrobilam zle tamto tez zle.Poprostu czekalabym az sami sobie o mnie przypomna

ja tez mam beznadziejna syt z rodzicami...skonczylam studia, mam 24 lata a oni chca za mnie ukladac zycie...nie akceptuja mojego zwiazku...chociaz nikt im nic nie zrobil codziennnie sa w domu awantury i odgrywaja sie dantejskie sceny..ale to juz niedlugo sie skonczy...wyprowadze sie do mojego chlopaka-200 km od domu rodzinnego i tez przysiegam sobie ze nigdy nie zadzwonie ..ja chce poprostu zyc wlasnym zyciem i byc szczesliwa..a oni caly czas chca mi wcisnac cos na sile, pouczac, a wszystko to robia krzykiem...jak mam inne zdanie niz oni, jak walcze i bronie swoich idealow, jak chce spelnic woje plany i marzenia..a im one nie pasuja...to klada sie do szpitala i twierdza ze ja ich zabijam...nie wiem czy starczy juz mi sily...zyje juz tylko ta przeprowadzka i mam nadzieje ze w nastepnym tygodniu bede juz te 200 km dalej

Mam wrażenie, że nie odkryłaś całej prawdy... w końcu trudno uwierzyć, że bez żadnego powodu rodzice Tobą pomiatali. Ja też czasami kłócę się z Rodzicami, ale staram się ich zrozumieć. Są ok.

argentyna - ja znam takie słowa, wypowiadała je moja siostra, gdy wyprowadzała się z domu. \"Nigdy nie będę od was chciala pomocy\". I wiesz co się okazało? Że ten \"wspaniały, jedyny, wymarzony\" bił ją regularnie i terroryzował. Wróciła z płaczem. Wniosek? Czasami warto zaufać bliskim i wszystko przemyśleć jeszcze raz.

dzisiaj powiedzieli wprost ze mam sie wyprowadzic bo niestac ich abym z nimi mieszkala i mnie utrzymywali...mimo ze maja 2 somochody, niezly kawal ziemi za miastem i spora chate dzisiaj znowu byla awantura i lecialy talerze...mam dosc...matka powiedziala ze do konca miesiaca mam sie wyniesc

neurosa1 -> \"Mam wrażenie, że nie odkryłaś całej prawdy... w końcu trudno uwierzyć, że bez żadnego powodu rodzice Tobą pomiatali.\" - chyba mało wiesz o ludziach :O argentyna, Juz-chyba-nie-corka - trzymajcie się ciepło :)

no wiecie co :O ja kocham swoich rodzicow :D nie dosyc ze zrodlo pieniedzy to na dodatek sa naprawde wporzo :] mimo tego ze mam wlasny apartament to lubie czasem isc na noc do rodzinnego domu :)

moi rodzice sa naprawde psychcznie chorzy, wczoraj zrobili nieziemska awanture, tak ze lecialy talerze,..a dzisiaj slodcy jak miod,,,wczoraj kazali mi sie wyprowadzac juz a dzisiaj chca mi auto kupic...sami widzicie ze sa nie normalni