mam problema.nie wiem zupelnie jak rozmawiac z ludzmi, zaczac znajomosc.

jestem eraz na 1 roku studiow, wiec nowi ludzie sa wczedzie, chcialabym sie skumac z kims sympatycznym ale nie potrafie rozmawiac:Omam taka blokade. musze kogos dlugo zac by z nim normalnie gadaca tu taki zonk.jestem z kolezanka na tych studiach ja znam tak sobie i tez bywa, ze mi sie geba nie otwiera:O. tak sobie mysle, ze brakuje mi poczucia humoru chyba:O a kocham sie smiac:O ale nie potrafie ostatanio jakby w zaden sposob tego smiechu wbudzic.:O

kochanie nic na siłe! nie myśl o tym i zachowuj się naturalnie!!! jezeli czujesz sie stremowana i nie wiesz co powiedziec, to nic nie mów :) ja miałam taki sam problem, ale poprostu olałam to! kto co sobie o mnie pomysli, niech mysli.... jak z kims zagadałam, zapytałam sie o to czy o tamto, a jak nie wiedziałam juz co powiedziec to poprostu czesto mowie na zasadzie "no i zapadła niezreczna cisza.. hehe" albo "teraz to juz nie wiem co powiedziec haha" i zaczynam sie zmiac :) a z chłopakami na randkach mam podobnie... mowie "ale mi serce wali, widzisz to ty tak na mnie działasz.. heheh:)" mowie co mysle i tyle.. i zawsze zaczynam sie smiac pozniej.. i jakos sytuacja sie rozładowywuje :)

no niby tak, ale jak teraz sie zamkne na ludzi-na samym poczatku, to pozniej juz nic nie zbuduje.wszyscy beda "polaczni" a ja nikogo nie poznam iz nikim sie nie zakumpluje:O a tego nie chcemy o nie.juz nie raz slyszalam, jaka to jamilczaca jestem no ale nie potrafie inaczej przy nowych ludziach.cos tam powiem, zagadam itp. ale jednak czuje treme.:O