nie lubię jego dotyku ani seksu z nim

Tu gdzie mieszkam nie mamy przedszkola. Nie ma co zrobić z dziećmi. 3 i 5 lat. Dlatego nie pracuję. Nie zostawie dzieci samych w domu +- z powodu pracy. To byłoby nieodpowiedzialne!

to poprostu nie sypiaj z nim. niech idzie na kanape,a jak macie duze lozko-to on z jednej strony,a ty z drugiej i po sprawie.

Przeciez Cie nie zlinczuje! A nie musisz isc do pracy bo on musi przeciez lozyc na dzieci,a Ty postaraj sie o dofinansowanie od panstwa.

mam tak wiesz jakie to dofinansowanie od państwa? A gdzie mieszkać?

mam tak nie doradzaj jak nie wiesz.

dziekuje wszystkim za rady. dobranoc

Wiesz co , narazie masz nie masz odwagi się przeciwstawić ponieważ nie masz poczucia bezpieczeństwa ekonomicznego. pamiętaj prędzej czy później nie wytrzymasz. Może to potrwać rok , a może jeszcze 20 lat. Powinnaś mówić mu o swoich emocjach. Może coś to zmieni w Waszych relacjach , a jezeli nie pomyśl o sobie i o dzieciach, które to i tak czują. Znajdź pracę i odizoluj się od takiego faceta. ALE ZACZNIJ COŚ ROBIĆ!!!!!!!!!!!. I mów mu o swoich odczuciach!!!!!!!

witaj! może mnie oczytasz jutro... Miałam podobny problem po urodzeniu dziecka...wstręt do seksu i dotyku męża...a przez to wiele przykrych sytuacji... Myślę, że po kilku latach nie ma już takiego spontanicznego seksu jak na początku znajomości, i trzeba nad tym pracować. A urodzenie dziecka to dla kobiety na prawdę przewrócenie świata do góry nogami...rozumię Cię doskonale..i na pocieszenie powiem, że to może minąć. U nas trwało dość długo, i z perspektywy czasu dziwię się, jak to przetrwaliśmy. Wszystko wróciło do normy, i teraz jest o wiele lepiej...Myślę, że przyczyną tego wszystkiego jest zmęczenie...opieka nad dziećmi wymaga przecież wysiłku i całodobowej uwagi, ponadto możesz mieć żal do męża o coś...myślę , że jest jakaś przyczyna tego stanu. Spróbuj pomyśleć, co w mężu jest takiego odpychającego i porozmawiaj o tym z nim.Napewno jemu też zależy, żeby było w tej sferze lepiej między wami, więc warto coś z tym zrobić.

Wydaje sie że nie chcesz nazwac tego co sie stalo po imieniu! Opisalas gwalt! Nie mozna z tym zyc normalnie i nikt tego nie leczy! Taka jest prawda! Dajcie sobie szczęśliwie tym niedoświadczeni MORALNE WYWODY i gadanie o tym co powinna zrobic! Ukrywanie tego przwd soba to jedyny sposob! Przy dzieciach nie znajdzies czasu na leczenie, ktore i tak nic nie da! Tylko sama jedna decydujesz! Paplanina psychologów nic nie da i tak bedziesz sie bala odejsc! Pakuj się bo nic z tego nie będzie! Tylko pretensje do dzieci iz musialas tak tkwic przez nich w tej traumie! Dla facetow zawsze najwazniejsi sa oni sami! I nawet jak cos robia dla rodziny to maja w tym własny interes dowartosciowujacy! NIE MA INACZEJ! Nie licz że cie kiEdyś zrozumie i że tobie przejdzie! To koniec!Ale czy nastapi? To twoja decyzja! A !!! Pamiętaj!! To jasne i normalne! Zawsze bedziesz najgorsza ze wszystkich !!! - nawet dla wszystkich- gdy walczysz o własne szczescie! To zwykle najtrudniejsze!

O Boze,ugryzl Cie w brodawke? Nie mam jeszcze dzieci, ale wyobrazam sobie ze musi to byc w czasie karmienia bardzo wrazliwe miejsce. Wspolczuje, to jakis glupek...nawet Cie rozumiem, bo tez mam mala awersje do seksu ze swoim(dzieki bogu nie bede go wiedziec jeszcze przez 2tyg.). To troche moja wina, bo zachcialo mi sie ostrego seksu, nigdy wiecej. On ma duzego i wkladal tak gleboko ze mnie bolala macica. Nie bede opowiadac co dalej, ale czuje strach przed seksem z nim. Wczesniej bylo ok i nie moglam sie tego doczekac, a teraz czuje strach, niechec i jak sobie pomysle, ze mam z nim znowu to mnie tam wszystko boli...