Ponad 6 miesiecy mieneło i dalej nie potrafie sie pozbierać

wszyscy sobie myślą że jestem szczęśliwa i zadowolona a ja nie potrafię zapomnieć i nie rozpamiętywać. Mam wspaniałego faceta czułego opiekuńczego który czesto mnie mile zaskakuje. Pomimo tego nie umie sie tak do końca zaangażować. Boje się przyszłości i tego co przyniesie. Odkąd mój świat wywrócił sie do góry nogami nie potrafię sobie go na nowo poukładać. Mam poczucie bezsensowności istnienia. Pusto jest wewnątrz mnie:(

ale w czym tak w ogole tkwi problem??

depresja

problem tkwi w byłym narzeczonym ot tak poprostu

Czyli znowu do niego myślami wracasz ale czy warto ? Może już czas na zmiany ?

wiec masz nowego a myslisz o starym??

Naprawdę sie staram żyć normalnie, budować nowy związek ale w środku coś krzyczy że nie tak miało być. Nie potrafię się od tego odciąć, zapomnieć, pogodzić się ze stanem rzeczy. Nie potrafię znowu uwierzyć w miłość i że coś będzie trwało na zawsze. Może to naiwne ale potrzebuje tej wiary bardzo.

zawsze sie mowi na uleczenie starej milosci potrzebna jest nowa moze to co teraz masz to jednak nie jest ta prawdziwa milosc

Odnoszę wrażenie że ta prawdziwa miłość już przeżyłam i utraciłam. Na dzień dzisiejszy wydaje mi sie że już nie jestem zdolna do takiego uczucia jakim darzyłam mojego byłego partnera.

spokojnie, dasz rade nawet sie nie obejrzysz a sama nie bedziesz wiedziec ze juz jestes zaswiergolona

Jeśli ktoś sie męczy to ja sama ze sobą. Chciałam się wyżalić pozbyć negatywnych emocji ale widzę że nie można tu znaleźć zrozumienia.

Staram sie żeby twoje prognozy sie nie sprawdziły...

Tamten związek jest definitywnie skończony.

wiesz ja tez mam wrazenie,ze juz nigdy nikogo nie pokocham.. jedyny chłopak jakiego naprawde kochałam okazał sie beznadziejny.. pokrecony klamca..

2,5 roku tkwilam w takim marazmie, zylam nadzieja, ze moj byly rowniez zaklamany i pokrecony facet do mnie wroci, mialam dosc, postanowilam zwalczyc za wszelka cene to uczucie. I wcale nie pomogly mi w tym moje przelotne zwiazki, ktore nawiazywalam w tym czasie, po prostu ktoregos dnia dotarlo do mnie ze juz przebolalam ta strate, ze to juz czas na pozegnanie sie z nim....tak zrobilam, w moich myslach, kilka miesiecy pozniej pojawil sie moj aktualny mezczyzna, wspanialy, dobry, cieply czlowiek, ktorego pokochalam calym sercem. Czasem wracam myslami do tamtych trudnych momentow, ale nie rozpamietuje ich , juz nie.... Teraz jest dobrze, ale musialo minac az tyle czasu abym sie pozbyla z serca tej , jak wydawalo mi sie pierwszej i jedynej milosci.

to nie prawda, ze na nieszczesliwa i nieudana milosc nalepsza jest kolejna. w ten sposob mozna sie jeszcze bardziej pograzyc. wiem z wlasnego doswiedczenia... chcialam sie zakochac, zeby zapomniec o tamtym, tylko ze troche za bardzo mi sie to udalo... dla niego przelotna blizsza znajomosc, a dla mnie... :(

2 i pół roku to strasznie dlugo :( chcialabym sie uwolnic od tych przykrych emocji