Na zakręcie

Kiedyś świat był kolorowy. Potem pojawiły się problemy. Nagle wszystko runęło. Mój świat się zawalił. Ukochane życie, ukochany mąż. Wszysko się skończyło. Wystarczyło jedno zdanie: za 6 miesięcy urodzi się dziecko. Dziecko mojego męża, ale nie moje! Jak mam żyć?? Płakałam ... a on powiedział: Przepraszam

? co jest teraz?

To było 2 dni temu. We wtorek. Teraz nie ma nic.

takie zycie niestety trzeba zyc dalej:O

no ale jaka decyzja? zostajecie razem? on to dziecko z kim ma?

ale co? powiedział przepraszam a ty co na to?nie ma za co? przyjmuje przeprosiny? czy: nie mamy ze sobą o czym rozmawiac?

i co dalej w związku z tym? co on? co Ty?

Nie powiedziałam nic. Zaczęłam płakać i nie mogłam z nim rozmawiać. Nie byłam w stanie. On zostaje z nią. Będzie dziecko. Czuje się do tego zobowiązany. A ja jeszcze nie moge dojść do siebie. Chyba nadal w to nie wierze...

swojej żony - nie czuje że ma jakies obowiązki? nieźle... długo miał romans? wiedziałaś o tym?

macie dzieci?

Nie wiem co on czuje. Chce rozwodu, bo będzie dziecko tylko tyle wiem. Chyba jestem ostatnią osobą, która się o tym dowiedziała. Podobno zawsze tak jest, że żona dowiaduje się ostatnia. Od paru lat myąleliśmy o dziecku. Oglądaliśmy wózki, kupowaliśmy ubranka. A teraz on będzie miał dziecko z inną. Ja jeszcze nie potrafię o tym myśleć. Tak bardzo Go kocham! Straciłam wszystko. Zostałam sama w domu, w którym wszystko przypomina mi o nim...

szkoda, że się w tym wszystkim pogubiłaś prowokatorko!! :P marna prowokatorko :O

no tak tak Jeśli nie masz ochoty to po prostu nie czytaj tego i daj mi spokój!!! Mam dość takich osób ! Ale widać zawsze sie taki ktoś przytrafi. Nie jestem prowokatorką. Potrzebowałam wyrzucić to z siebie. Bo jeśli człowiek czuje się upokorzony to potrzebuje to z siebie wyrzucić. Ale dziekuje takim jak Ty, że przypominaja mi jakie życie jest parszywe

musisz czuc się koszmarnie...przytulam mocno...