Nuda w moim związku

Jestem z moim partnerem 3 lata. Ostatnio jest jakoś dziwnie. Wiele w życiu przeszliśmy. Teraz ostatnio ciągle się denerwujemy na siebie, warczymy. Mi ciągle coś przeszkadza w nim, a jemu we mnie. Powiedzieliśmy sobie wiele przykrych słow. Nie moge zapomnieć o początku naszej znajomości - okresie najcudowniejszym w moim życiu. Nie wiem co dalej robić... Myślimy o wspólnej przyszłości ale czemu teraz jest tak źle, co bedzie później. Tak bym chciała by było dobrze, a jednocześnie jestem uparta gdy on coś robi źle, lub coś idzie źle. Jest źle tak jakoś od miesiąca może troche dłużej. Czy ktoś ma podobne doświadczenia? Co robić?

przechodziłąm to w wakacje. zaczeło sie cos psuc.jesttesmy razem 4,5 roku.on zaczal sie buntowac bo zaczelo go wkurzac ze wiecznie mi o cos chodzi.ja zrozumialam ze jak nie zmienie swojego podejscia to nie ma sensu. kiedy warczelismy ( jak ty to nazwalas ) na siebie bylo gorzej i gorzej. w koncu zaczelam walczyc bo chcialam . bardzo i nadal chce.jest lelpiej. nawet dobrze :) nie tak jak wczesniej...czyli tak...ze on na wszystko si.e zgadza. i nie ma swojego zdania . tylko ja mam duzo do powiedzluzenia.tak juz nie jest. jest normalnie.decyzje podejmujemy razem.ja nawet zrobilam sie bardziej \'\'wyluzowana\'\'.zaczelam go traktowac z szacunkiem.tak zeby mial zawsze cos do powiedzenia. zaczelismy dzielic wszystko ....na pol . nie ze JA JA JA JA i ON tylko MY MY MY. wiadomo.sprzeczki sa. ale jest ok bo wreszcie on mowi co mysli . czasem jest mi ciezko ale walcze z tym ...bo bylam zawsze uparta...

aniu dziekuje za wpis... ja tez chce walczyc... on mowi, ze ja jestem egoistką. Moze i troche jestem bo jestem jedynaczką. Zawsze robie tak jak chce. Ale go kocham strasznie i nie chce stracić. NApisz cos wiecej.

mam podobna sytuacje, 5 lat Razem i niedawno zaczeło sie psuc, jestesmy zareczeni byly plany i sa nadal, ale teraz juz sie na tym tak nie skupiam, bo przez to ze ciagle myslalam o weselu i innych rzeczach typu mieszkanie zapomnialam o Nas, zarzucil mi ze nie mam dla niego takiego szacunku, ze coraz czesciej traktowalam go jak kolege :( ja tego nie widzialam i pewna sytuacja musiala mi otworzyc oczy bo chyba nigdy bym tego nie zobaczyla, wyjechalismy Razem na kilka dni dal mi szanse bo tez chce byc ze mna i dzielic ze mna wszystko ale nie mogl pozwolic na takie traktowanie teraz to rozumiem i staram sie tego nie spartolic!!!! a wszstko przez to ze nie potrafie opanowac swojej wybuchowosci i jak cos plane to juz jest za pozno :(