Juz nie daje rady...

Nawet nie wiem jak mam zaczac...Poznalam go ponad rok temu...historia potoczyla sie szybko. Milosc od pierwszego wejrzenia, swiata poza soba nie widzielismy...widywalismy sie kazdego dnia, az po 4 miesiacach zapadla decyzja o wspolnym zamieszkaniu. Pierwszy miesiac totalna sielanka. Bylam chyba najszczesliwsza osoba na tej planecie...po prostu fruwalam. Pozniej przypadkowo odkrylam, ze On bierze narkotyki. Myslalam, ze tylko okazyjnie...jednak prawda okazala sie inna. Zaczela sie walka o ta milosc, o niego, o nas. Nawet nie chce wspominac przez co musialam przejsc przez te pol roku, ale wywalczylam 'nas', wybaczylam mu cala krzywde ktora nam wyrzadzil, dalam temu zwiazkowi szanse. Myslalam, ze slonce znowu dla nas zaswiecilo. I rzeczywiscie tak bylo, przez chwile. On znalazl prace, zaczelismy urzadzac wspolne gniazdko, snulismy plany na przyszlosc, zareczylismy sie. Wierzylam, ze te zle czasy sie skonczyly dla nas...W miedzy czasie pewne fakty zaczely wychodzic na jaw dzieki mojej dociekliwosci. Dowiedzialam sie miedzy innymi tego, ze poprzez jego przeszlosc ma potworne dlugi finansowe. Kazda jego wyplata praktycznie szla na splacanie tych dlugow. Przez to i ja zaczelam miec problemy finansowe. Problemy zaczely nas przerastac. Przez to On stracil prace. Obecnie jestesmy w bardzo kryzysowej sytuacjii, a ja jestem wrakiem. Na srodkach uspokajajacych. Kocham go nad zycie, ale nie mam juz sil walczyc. Gdzies po drodze sie wypalilam...Codziennie placze, a On po prostu ucieka ode mnie, od tych problemow...poprzez ten zwiazek doroslam 20 lat (co najmniej)....wiem, ze zaraz powiecie ''to odejdz od niego''', ale to nie jest takie proste...czasem odechciewa mi sie nawet zyc...

ty sie wykonczysz przy nim, a on znajdzie sobie inna i bedzie robil to samo.

Wlasnie dlatego mowie, ze decyzja o rozstaniu nie jest latwa. Byly dobre czasy...naprawde wspaniale czasy...

ale one byly, a co bedzie teraz??????

decyzja o odejsciu nie jest latwa, z tym sie zgodze, ale wasze dobre czasy juz byly i minely, a on swoja postawa pokazal, ze teraz bedzie gorzej. Nie jest powiedziane, ze jesli odejdziesz, to nie spotka cie nic dobrego. Mysl pozytywnie "kiedy Bog zamyka drzwi, zawsze zostawie otwarte okno" :)

duzo kobiet jak tylko zaczynaja sie problemy siega po srodki uspokajajace, przeciez to tez nalug i prowadzi do tego samego co robi Twoj chlopak. spotykam sie z kims kto jest uzalezniony od klku lat i jesli nie zmienisz swojego podejscia to pojdziesz z nim na dno. powinnas dzialas jak bliscy osob uzaleznionych od alkoholu, a zeby sie o tym dowiedziec udaj sie do poradni leczenia uzaleznien, albo grupe al-anon w swojej okolicy. mimo iz to glownie dla alkoholikow to jednak Ci pomoga zrozumiec co robisz zle, a robisz, bo powinnas stosowac twarda milosc wobec niego czyli kochac, ale nie ustepowac bo tym mu szkodzisz. powinien sam ponosic konsekwencje swoich zynow bo inaczej dajesz mu komfort i znow moze wrocic do nalogu. dlugo mozna by pisac, dlatego poszukaj w interncie czegos na temat uzaleznien, bo on nawet gdy nie cpa to i tak jest chory i prze to nie umie sie odnalezc, a stad juz blisko do cpania. muisz z nim pogadac i powiedziec o tym co Cie meczy i wytlumaczyc na czym stoicie. powiedz ze musi szybko znalezc nowa prace itd.

Dziekuje za pocieszenie drogie kobietki...nie lubie sie uzalac ani narzekac...po prostu jestem wykonczona tym wszystkim. Wiem, ze On tez mnie bardzo kocha...gdzies sie chyba zagubilismy w tych problemach

Kwestia jest taka, ze wyciagnelam go z tego (przynajmniej tak mysle). Obecnie przejelam cala kontrole nad finansami, czyli cala jego wyplata idzie na moje konto. Jednak dlugi nie znikna...jak napisalam wczesniej, On po prostu ucieka od problemow. Za kazdym razem jak proboje z nim porozmawiac, konczy sie to klotnia, albo tym, ze On stwierdza, ze ''wszystko bedzie dobrze''...a jednak nie jest...za kazdym razem jak sie klocilmy, On zabiera manatki i idzie spac u kolegi...zaczelam robic to samo, i zatoczylo sie bledne kolo...nie wiem jak mam walczyc o to...poradzcie cos:(

Droga Anne, bylam..a wlasciwie wciaz jestem w tej samej sytuacji jak ty. wiec jak branie narkotykow przez partnera zmiania zwiazek..ile wyrzadza zlego. przekonalam sie na wlasnej skorze. opisalas prawie mnie. jestem rownie na wykonczeniu, i siedze...noca..z papierosem i kawa w reku.. zaplakana czasem, niewiem co z wszystkim zrobic. i wiem ze nie jest latwo powiedziec - zegnaj. wiem tez ze nie powiem. nie wiem za to.co zrobic.jestem zagubiona do ostatniego tchu..

ja juz wiele probowalam..wiele sie staralam.. czasem mi sie wydaje ze poprostu obydwoje zle juz skonczymy, ze niema dla nas szansy..umrzemy w rozpaczy.

Ignorance...mozesz powiedziec jak narkotyki wplynely na Twoj zwiazek???

Ignorance...mozesz powiedziec jak narkotyki wplynely na Twoj zwiazek???

Ja mam problem podobny, z tym że chodzi o alkohol. Też brak mi już sił, żeby walczyć o związek, często płaczę, w sumie nie mam komu się wyżalić, bo każdy zajęty jest sobą. Chodzę na terapię dla osób współuzależnionych, fajnie móc się porządnie wygadać, mieć świadomość, że nie jesteś sama z tym problemem, no i przede wszystkim uczysz się jak postępować a osobą uzależnioną (mimo, że nie pije, chodzi na terapię - do końca życia pozostaje chory). Wiele razy myślę, czy nie dać sobie spokoju i zakończyć to, tym bardziej, że najgorszy jest właśnie ten proces leczenia - niepicia przez alkoholika. Na ogół jest po prostu źle. Długi, kredyt do spłaty, wieczne pretensje, kłótnie - przerabiam to na co dzień i mam dość !!!! Chcę być szczęśliwa, ale naprawdę ciężko z takim człowiekiem.