Ile jest prawdy w tym co piszecie o sobie?

Niedawno widziałem filmiki z amerykańskiego Idola przedstawiające ludzi, którzy nie przeszli kwalifikacji i skłoniło mnie to do pewnych rozważań. W wielu przypadkch było tak, że ludzie przed (i nawet po) występem przed jury byli pewni siebie, twierdzili, że dobrze śpiewają, znajomi mówili im że dobrze śpiewają. Niestety jury ich nie przepuściło i nie wnikałem dlaczego na wiele tysięcy osób, które odpadły akurat ich umieszczono w sieci. Zwróciłem uwagę na to co mówiły o sobie i jak to się miało w konfrontacji z jury. Wracając do tematu to wiele osób na forum i pewnie wszędzie gdzie jest taka możliwość (np blogi) pisze o sobie różne fajne rzeczy w stylu "Koleżanki mówią że jestem ładna", "Mnie się wydaje, że jestem inteligentny" itp itd. Ile jest w tym prawdy?

nie wiem ile jest prawdy w tym jak ktoś pisze o sobie, że jest + bo jestem obiektywnie beznadziejny

ja piszę całą prawdę i tylko prawdę... może dlatego, że chociaż nie mam się czym chwalić (uroda przeciętna, IQ przeciętne, praca nudna, życie monotonne) i tak jestem szczęśliwa :p

Ja jestem obiektywny :)

no nie wiem. to że myślę o sobie, że jestem piękna, mądra, i idealna to nie znaczy, że inni tak myślą. dla mnie to prawda i tyle ;)

zawsze 100% nawet jak o dupereli. ;O

prawie żadnej ale niektórzy są tępi i nie znają się na żartach

hm.. ja w rzeczywistosci szybciej sie wybielam nniz na forum , tu raczej pisze o sobie gorsze rzeczy .Moze czasai nawet gorzej niz jest w rzeczywistosci ;)

hm.. ja w rzeczywistosci szybciej sie wybielam nniz na forum , tu raczej pisze o sobie gorsze rzeczy .Moze czasai nawet gorzej niz jest w rzeczywistosci ;)

Tu jestem taki jak w rzeczywistosci gdyby mnie lepiej poznac.. nie wszystkim na to pozwalam... \"Czasami wydaje nam się, że mieszka w nas dwóch różnych ludzi. Jeden, który wszystko doskonale czyni i tego człowieka prezentujemy światu. Jest też i ten drugi, którego się wstydzimy, i tego ukrywamy. W każdym człowieku istnieje coś takiego jak wewnętrzny dysonans i niespójność. Każdy chciałby być dobry, a jedynie dokonuje czynów, których sam często nie rozumie. Dlaczego tak jest? Dlatego, że człowiek nie jest Bogiem, nie jest też aniołem, ani jakąś nadistotą, a jedynie małym pielgrzymem w długiej, dalekiej drodze swojego życia. Własne słabości czynią go wyrozumiałym i łagodnym w stosunku do innych. Ktoś, kto jest bezkrytyczny wobec samego siebie, będzie twardy i niezdolny wczuć się w innych. Nie będzie umiał nikogo pocieszyć, dodać odwagi i wybaczyć. Szczęście i przyjaźń tkwią tam, gdzie ludzie są wrażliwi, łagodni i delikatni w słowach, i wzajemnie kontaktach.\" — Phil Bosmans

Mnie sie wydaje ze ludzie piszac posty, blogi ecc opisuje siebie takich jacy chcieliby byc niz realnie jacy sa.

ja sie zgadzam wlasnie z "Sprzedawca Słońca " Wewnetrznie czlowiek ma ciagle jakies rozterki , chcialby byc we wszystkim najlepszy ale oczywiscie to nie mozliwe , dazy do idealu ale nie jest w stanie go osiagnac . A światu nie pokazuje tych watpilwosci , raczej staram sie byc silna , i pewna siebie .