mam 30 lat i przerasta mnie dorosłość!

mieszkam na razie z rodzicami i dosłownie mam gęsią skórkę jak sobie pomyślę o takiej prawdziwej dorosłości, utrzymaniu siebie, przyszłego dziecka i jeszcze życiu na jako-takim poziomie. jak sobie z tym radzicie ?

nie musisz mie dzieci .

pracujesz chociaz?

Też tak myślałam jeszcze w marcu tego roku.Teraz mam męża,cudowne dziecko,żyjemy skromnie ale jest ok.Polecam.

ja mam 30 lat i nic w zyciu nie mam

ze ja mam 25 lat. Nie chodzi o to, ze chce byc na ich utrzymaniu cale zycie. Z jednej strony chcialabym juz zyc "na swoim" , ale z drugiej strony boje sie ze nie podolam, ze to wszystko mnie przerosnie :(

pracy :( nawet nie wiem gdzie szukac

bo 30 lat to za póżno na takie decyzje,tak mi się wydaje ;-)

myślicie, że za późno? pewnie czym człowiek starszy tym gorzej, ale to chyba jakas blokada psychiczna:( zycie jest tak cholernie drogie - jak temu podołać?

Dasz rade, tylko musisz cos przedsięwziąć. Moze na poczatek jakis wolontariat za granicą albo przynajmniej w innym mieście. Potem dobrze by było wyprowadzic sie od rodziców - niekoniecznie na drugi koniec polski, moze byc nawet to samo osiedle, ale jednak spróbowac sie troche odciać.