URLOP WYPOCZYNKOWY- proszę o radę

Sytuacja przedstawia się następująco: osoba pracuje na umowę o pracę już od 4 lat, z tym wyjątkiem, że zmieniali się pracodawcy. Wymiar urlopu to 20 dni. Obecnie od miesiąca osoba ta pracuje w nowej firmie, jednakże już w tym roku pracowała i przysługiwało jej prawo do urlopu. W ubiegłym roku osoba ta również pracowała (cały rok) i korzystała z urlopu wypoczynkowego. W obecnej firmie kadrowa poinformowała tą osobę, że urlop przysługuje jej po przepracowaniu miesiąca w wymiarze 1/12, czy słusznie? Skoro osoba ta już pracowała i w tym i w ubiegłym roku i nabyła już prawo do urlopu? W tym roku nastąpiła jednak krótka przerwa w zatrudnieniu. Ja uważam, że osoba ta korzysta już z pełnego urlopu bo nabyła już wcześniej do niego prawo. Jeżeli się mylę, to proszę o wyjaśnienie i podanie podstawy prawnej.

Nie ma już czegoś takiego jak urlop przysługujący po miesiącu przepracowania w danej firmie - z rokiem bodajże 2007 weszła zmiana w kodeksie pracy. Jeżeli urlop nie został wykorzystany w całości w tym roku u innego pracodawcy to normalnie należy się 2 dni za każdy miesiąc.

http://prawopracy.fr.pl/16.php

Może nie jest głupia, tylko po prostu niezorientowana - chociaż w jej profesji powinna być na bieżąco z przepisami... ale spotykam się z wieloma takimi niedociągnięciami. Sama pracuję w kadrach więc wiem jak trzeba być wyczulonym na niektóre przepisy... Jakby co polecam się na przyszłość, nawet z poprowadzeniem kadr i płac:)

1 1. Obowiązujące do 31.12.1996 r. uregulowanie kwestii rozliczenia przysługującego pracownikowi urlopu, w przypadku zmiany pracy w trakcie roku kalendarzowego, nakładało na pracodawcę, u którego pracownik nabył uprawnienie do urlopu, obowiązek udzielenia urlopu w naturze w pełnym wymiarze lub wypłacenia ekwiwalentu, natomiast nowy pracodawca przyjmował pracownika bez zobowiązań w zakresie urlopu. Rozwiązanie to nadmiernie obciążało pracodawcę, z którym pracownik rozwiązywał stosunek pracy (cały 26-dniowy urlop musiał rozliczyć ten pracodawca, u którego pracownik nabył prawo do kolejnego urlopu nawet w przypadku zatrudnienia na bardzo krótki okres), natomiast pracownicy musieli wykorzystać przed ustaniem stosunku pracy cały przysługujący urlop, a kolejny należał się im dopiero w następnym roku kalendarzowym. Rozwiązanie to w znacznym stopniu ograniczało mobilność pracowników na rynku pracy. Zasadniczą zmianę, w zakresie określenia uprawnień urlopowych w przypadku rozwiązania i nawiązania stosunku pracy z pracownikiem uprawnionym do urlopu wypoczynkowego, spowodowało wejście w życie od 1.1.1997 r. przepisu art. 1551, którym w zakresie zobowiązań urlopowych pracodawców wprowadzono zasadę proporcjonalności wymiaru urlopu odpowiednio do okresu przepracowanego u dotychczasowego i kolejnego pracodawcy. 2 2. Zgodnie z brzmieniem art. 1551 § 1 nadanym nowelą z 26.7.2002 r. urlop proporcjonalny dotyczy wyłącznie kolejnego urlopu wypoczynkowego. Uprawnienie do kolejnego urlopu nabywane jest bowiem w pełnym wymiarze na początku roku kalendarzowego, co sprawia, że w razie ustania stosunku pracy możliwe jest zredukowanie przysługującego pracownikowi wymiaru urlopu odpowiednio do okresu pracy w tym roku kalendarzowym. W przypadku urlopu w roku kalendarzowym, w którym pracownik podejmuje pracę po raz pierwszy w zawodowym życiu, pracownik nabywa do niego prawo, w ustalonym przepisami wymiarze, dopiero po przepracowaniu odpowiedniego okresu, a zgodnie z regułą, nie można wstecznie zredukować wymiaru urlopu za okres przepracowany. Zastosowanie zasady nabycia prawa do urlopu w roku kalendarzowym, w którym pracownik podejmuje pierwszą pracę \"z dołu\" powoduje w konsekwencji, że nawet gdy poprzedni pracodawca błędnie udzielił pracownikowi urlopu proporcjonalnego w okresie przed upływem 1 miesiąca pierwszej pracy i odnotował ten fakt w świadectwie pracy - kolejny pracodawca powinien uznać udzielony u poprzedniego pracodawcy urlop jako świadczenie ponadwymiarowe \"z korzyścią dla pracownika\" i po upływie okresu pracy wymaganego do uzyskania urlopu, udzielić go w pełnym, przysługującym po tym okresie wymiarze. II. Proporcjonalny wymiar urlopu 3 1. Przepis art. 1551 § 1 pkt 1 określa zobowiązania urlopowe pracodawcy w sytuacji, gdy następuje po raz pierwszy rozwiązanie stosunku pracy w ciągu danego roku kalendarzowego. W takim przypadku pracownik nabywa uprawnienie do urlopu w wymiarze proporcjonalnym do okresu przepracowanego u pierwszego pracodawcy w tym roku kalendarzowym (tj. okresu od początku roku do dnia rozwiązania stosunku pracy). Następny przepis art. 1551 § 1 pkt 2 dotyczy zobowiązań urlopowych kolejnego pracodawcy, u którego pracownik podejmuje pracę w trakcie roku kalendarzowego, w którym ustał dotychczasowy stosunek pracy. W takiej sytuacji pracownik nabywa prawo do urlopu w wymiarze proporcjonalnym do okresu pozostałego do końca danego roku kalendarzowego - gdy zawarto umowę o pracę na czas nie krótszy niż do końca danego roku kalendarzowego lub w wymiarze proporcjonalnym do okresu zatrudnienia w danym roku kalendarzowym - gdy zawarto umowę na czas krótszy niż do końca danego roku kalendarzowego. 4 2. Doprecyzowanie zasady proporcjonalności urlopu wypoczynkowego do okresu przepracowanego zawiera przepis art. 1551 § 2, w którym określono zależność między urlopem wykorzystanym u dotychczasowego pracodawcy i wymiarem urlopu u kolejnego pracodawcy. Mianowicie w sytuacji, gdy pracownik przed rozwiązaniem stosunku pracy wykorzystał u dotychczasowego pracodawcy urlop wypoczynkowy w wyższym wymiarze niż wynikałoby to z proporcji do okresu przepracowanego, to u kolejnego pracodawcy przysługuje mu za ten rok kalendarzowy urlop w wymiarze odpowiednio niższym, ale łączny wymiar urlopu nie może być jednak niższy niż wynikający z okresu przepracowanego w tym roku u wszystkich pracodawców. Regulacja ta ma również zastosowanie do sytuacji, gdy w danym roku kalendarzowym nastąpiło rozwiązanie, a następnie nawiązanie stosunku pracy z tym samym pracodawcą. Szczegółowe zasady naliczania urlopu w wymiarze proporcjonalnym zawiera art. 1552a, 1553 i § 2-3 UrlopWypoczR. Patrz: Komentarz do Prawa pracy, Nr 16. III. Dopuszczalna redukcja urlopu

5 1. Ograniczenie wymiaru urlopu wypoczynkowego związane z przerwaniem stosunku pracy w ciągu roku kalendarzowego nie dotyczy pracownika, który w okresie przed ustaniem stosunku pracy wykorzystał cały przysługujący mu urlop. W takim wypadku pracodawca, który udzielił urlopu, nie ma żadnych roszczeń z tytułu wykorzystania przez pracownika urlopu w wyższym wymiarze niż wynikający z okresu trwania stosunku pracy. Na podstawie tej regulacji nie można jednak odmówić pracownikowi udzielenia urlopu w początkowych miesiącach roku, ponieważ prawo do kolejnego urlopu w pełnym wymiarze przysługuje od początku roku, a nie narastająco stosownie do przepracowanego okresu, tzn. po przepracowaniu jednego miesiąca - do 1/12 urlopu, po przepracowaniu dwóch miesięcy - do 1/6 urlopu itd. Odmiennie kształtują się natomiast zobowiązania urlopowe pracodawcy, gdy jest wiadome, że stosunek pracy ulegnie rozwiązaniu w ciągu roku kalendarzowego, np. w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę lub zawarciem umowy terminowej - wtedy pracodawca powinien udzielić urlopu proporcjonalnego do okresu przepracowanego (zob. art. 1671). Nie ma jednak przeszkód, aby pracodawca, pomimo wiedzy o faktach powodujących ustanie stosunku pracy, udzielił pracownikowi urlopu w pełnym wymiarze (jest to \"korzystniejsze\" dla pracownika niż uregulowanie zawarte w przepisach prawa pracy). 6 2. Prawo pracodawcy do udzielenia pracownikowi odchodzącemu z pracy urlopu tylko w wymiarze proporcjonalnym nie jest uzależnione od przyczyny i okoliczności ustania stosunku pracy. Dotyczy ono również pracowników kończących pracę zawodową, w związku z przejściem na emeryturę lub rentę oraz odchodzących z pracy bez pewności, czy podejmą kolejne zatrudnienie, i w związku z tym, uzyskają możliwość skorzystania z urlopu. Wykładnię taką potwierdza uchw. SN z 20.8.1997 r., III ZP 26/97 (OSNAPiUS 1998, Nr 5, poz. 145), w której SN wyjaśnił, że w przypadku rozwiązania stosunku pracy i niewykorzystania z tego powodu urlopu wypoczynkowego nabytego w pełnym wymiarze (art. 153 § 3) pracownikowi przysługuje od dotychczasowego pracodawcy ekwiwalent pieniężny odpowiadający urlopowi w wymiarze proporcjonalnym do okresu przepracowanego u tego pracodawcy w roku, w którym rozwiązano stosunek pracy, także w sytuacji, gdy nastąpiło to w związku z nabyciem przez pracownika uprawnień emerytalnych (art. 171 § 1 w zw. z art. 1551 § 1 pkt 1). IV. Urlop zaległy 7 1. Zasada udzielania pracownikowi urlopu w wymiarze proporcjonalnym w roku ustania stosunku pracy nie dotyczy urlopu zaległego (por. M. Łajeczko, Z problematyki urlopu wypoczynkowego, Sł. Prac. 1997, Nr 4, s. 24). Zatem w przypadku gdy pracownik posiada zaległości urlopowe z lat ubiegłych, pracodawca powinien udzielić mu całego zaległego urlopu przed ustaniem stosunku pracy, a gdy wykorzystanie tego urlopu w naturze jest niemożliwe, to powinien wypłacić ekwiwalent pieniężny w zamian za urlop. Reguła ta dotyczy urlopu, który nie uległ przedawnieniu (por. uwagi do art. 152 Nb 9). V. Pierwszy urlop 8 1. Urlop wypoczynkowy w wymiarze proporcjonalnym do okresu zatrudnienia nie dotyczy sytuacji pracownika, który do dnia rozwiązania stosunku pracy nie nabył prawa do urlopu w roku kalendarzowym, w którym podjął pierwszą pracę w życiu zawodowym. Urlop ten przysługuje w pełnym wymiarze dopiero u tego pracodawcy, u którego upłynie wymagany okres zatrudnienia. Zastrzeżenie w art. 1551 § 1 zd. 1, iż urlop proporcjonalny dotyczy tylko pracownika uprawnionego do kolejnego urlopu, potwierdza zasadę nabycia prawa do urlopu w zależności od okresu pracy (art. 153 w zw. z art. 1541). Wobec powyższego nowelą z 26.7.2002 r. skreślono § 3 art. 1551, który drugi raz regulował omawianą kwestię. VI. Urlop po przerwie w zatrudnieniu 9 1. W stanie prawnym przed 1.1.2003 r. przepisy nie określały wprost, czy urlop proporcjonalny ma zastosowanie do pracownika, który podejmuje pracę zawodową po przerwie w zatrudnieniu, tj. w innym roku kalendarzowym niż rok, w którym ustał poprzedni stosunek pracy. Pomimo wyjaśnień MPiPS (pismo z 28.3.1997 r., PP-053-394/97), które stanęło na stanowisku, że należy w takim przypadku odpowiednio stosować przepisy o urlopie proporcjonalnym, w doktrynie funkcjonowała interpretacja literalna, zgodnie z którą w omawianym przypadku pracownikowi należy udzielić urlopu w pełnym wymiarze przysługującym na dany rok kalendarzowy. Dzięki wprowadzeniu nowelizacją z 26.7.2002 r. przepisu art. 1551 § 21 rozwiązanie tego problemu znalazło bezpośrednie oparcie w przepisach KP. VII. Porozumienie pracodawców 10 1. Co do zasady, nowy pracodawca nie przejmuje obowiązku udzielenia urlopu wypoczynkowego, do którego pracownik nabył prawo u poprzedniego pracodawcy, chociażby stosunek pracy u dotychczasowego pracodawcy został rozwiązany na mocy porozumienia stron w wyniku porozumienia pracodawców. Nadal aktualnym w tym zakresie jest stanowisko SN, który uznał, że porozumienie pracodawców w przedmiocie zmiany pracy przez pracownika jest umową prawa pracy dwóch stron porozumienia, tj. dotychczasowego i nowego pracodawcy, i wobec tego, że wywołuje ono skutki prawne dla pracownika, za zgodą zainteresowanego pracownika może obejmować także jego uprawnienia urlopowe (por. wyr. z 27.11.1980 r., I PRN 124/80, OSNCP 1981, Nr 6, poz. 113).