Czy jesli do 25 r.z. nie zakochałam sie nigdy to juz sie nie zakocham??

Troche smutna jestem, 26 lat niedlugo mi stuknie, a tu nic. I jak tu dalej wierzyc w milosc, albo cos takeigo. Jak widzicie moje dalsze szanse na pozanie tego kogos....? Dodam, ze nadal jestem tak niesmiala jak kiedys, tylko moze coraz bardziej zamykam sie w sobie... heh. Piszcie mi rady albo cokolwiek.

tez mam a raczej miałam takie mysli najwazniejsze to sie ich pozbyc ;) wkoncu kazdego strzała amora dosiegnie ;)

nie ma co sie zalamywac,ja akurat jestem mlodsza od Ciebie,ale tez niestety czuje taka wewnetrzna pustke ze kogos mi brak,ale jestem dobrej mysl,wierze ze kiedys bede szczesliwa.Masz 26lat i tak naprawde jeszcze cale zycie przed Toba,napewno kogos spotkasz,wychodz czesciej do ludzi,usmiechaj sie,nabierz pewnosci siebie,moze zmien cos w wygladzie.Chodz do roznych knajp,na dysoteki,gdziekolwiek byle nie siedziec w domu

Teoretycznie latwiej jest poznac partnera do 25 roku zycia bo wtedy sie studiuje, ma zwiekszony kontakt z ludzmi, imprezy wyjscia ecc... ale teoria swoje a zycie co innego. Ja mojego meza poznalam w zupelnie innych okolicznosciach nie majacych nic wspolnego z moimi znajomymi i miejscami gdzie imprezowalam. Duzo moich znajomych poznalo swoje polowy w pracy, niektore poznaly przez zupelny przypadek... jak widac nie ma recepty na to gdzie moze siegnac strzala amora. Jedyne co moge radzic to nie zamykac sie w sobie, starac sie wychodzic, moze podrozowac, chodzic do miejsc gdzie spotykaja sie ludzie w podobnym wieku lub o podobnych zainteresowaniach. I zawierzyc sie losowi.