wczoraj urodziła a ja nie lubię tego dziecka...

moja ciotka wczoraj urodziła dziecko, które ma z żonatym facetem, rozbiła małżeństwo, on zostawił dla niej 2 dzieci i żonę, teraz ma dziecko z nią, nie cierpię jej, tego faceta i teraz nie lubie dziecka... ono nic nie jest winne ale mam takie odczucia jakie mam...

polecam ksiazke :kochałem ją" zmiena poglady

No i prawidłowo. Czym się przejmujesz ? Nie musisz go lubić.

dziecko niczemu nie jest winne

A w ogóle musisz mieć z nimi kontakt? Po co mają cię drażnić? Odsuń się od nich i tyle.

właśnie wiem, że niczemu nie jest winne, głupio mi z tym, że mam takie odczucia, ale na prawde nie potrafię się przemóc jak pomyśle o tej całej sytuacji...może z czasem mi przejdzie, ale teraz nie mam nawet ochoty iśc zobaczyć tego dzieciaka...

A poza tym.. Wiesz.. ten trójkąt składa się z dorosłych ludzi, którzy wiedza co robia i ofiarami nie są, a związek to nie jest niewola. Może teraz podobierali się lepiej. Wcześniej widocznie nie było super.

Całe to pieprzenie o tym "jedynym", "jedynej", a gdy sie okazuje, że jest w związku, to już mogiła. Takie życie, wiążesz się z kimś i nigdy nie wiadomo, czy ta osoba nie spotka na swojej drodze kogoś, kto okaże się...no właśnie tą najwłaściwszą. To samo mogło spotkać żonę. Tylko że kobiety są głupie, za przeproszeniem i dla "dobra dzieci" będą tkwiły w związku, który je nie satysfakcjonuję. Podziwiam odwagę! Tak jak powyżej - związek to nie niewola.

no właśnie że teraz też to nieciekawie wygląda, dużo by pisać, powiem w skrócie, że gościu teraz i ją olewa, naprawde chory związek i dużo przyczyniło się do tego, że mam do nich stosunek taki jaki mam ich zachowanie względem innych, a jak opowiadali przy stole rodzinnym o swoich wyczynach sexualnych to myślałam że się tam porzygam...nikt im nic nie powiedział bo 'nie wypada' ehh co za rodzina... a ciotka nigdy chłopa nie miała, złapała pierwszego lepszego, zrobił jej dziecko i jest jak jest...

to nie idź będą nad nim się zachwycali jakby było czymś wyjątkowym, szczególnie wartościowy a wiadomo jak jest a tobie będzie wypadało im przytakiwać i robić dobrą minę... ble, może zemdlić a, i jeszcze jedno, trochę z innej beczki: zachwycanie się cudzymi dziećmi jest normą obyczajową ale wcale nie leży w instynkcie, bo to obce dziecko i geny, nie nasze

nie pójde...

tak było teraz jest jaka matka, taka córka to niewinne niegdyś dziecko, dziś 18-letnie mieszka z facetem , ojcem dwójki dzieci, który zostawił żonę a matka (moja ciotka) nic nie może powiedzieć , bo zrobiła to samo 20 lat wcześniej

było nawet gorzej, bo moja ciotka zostawiła swoje dzieci a z tym facetem jest do dziś, ale on nią nieźle pomiata :O

:O

mam nadzieje, ze u Ciebie będzie inaczej pomimo nieciekawego początku

już zaczyna mnie to nie obchodzić powoli...

no cóż, wcale się nie dziwię tylko szkoda dzieciaka :(

szkoda, wspołczuje mu tylko ze ma taką matkę walniętą...

Nie bądź taka zasadnicza. Może kiedyś sama będziesz w takiej sytuacji, że pomimo bycia w związku poznasz kogoś, kogo szaleńczo pokochasz a on ciebie. Nie będziesz szczęśliwa, będziesz zagubiona w dotychczasowym związku, będziesz czuła, że ta nowa miłość na całe życie, to osoba której zawsze pragnęłaś. I co? Będziesz wolała być sfrustrowana i nieszczęśliwa w obecnym związku czy odejść do nowego partnera i z nim układać sobie szczęśliwe życie? Nigdy nic nie jest tylko czarne i tylko białe. Są pośrednie odcienie. Życie najczęściej jest szare i zawsze znajdą sie malkontenci krytykujący nasze postępowanie. jeśli tak ci przeszkadzają nie spotykaj sie z nimi i daj im żyć swoim życiem a ty zajmij się własnym.