po jakim czasie zamieszkałyście ze swoim partnerem?

no właśnie...topików na ten temat było tysiąc, wiem, ale powiedzmy, że interesuje mnie stan na dzień dzisiejszy ;) ile mniej-wwięcej czasu minęło u was od pierwszej randki do zamieszkania razem? byłyście do końca przekonane o swojej decyzji? dlaczego się zdecydowałyście na taki krok? ja właśnie stoję przed taką decyzją i chyba szukam potwierdzenia, że nie zwariowałam do reszty ;) piszcie, zapraszam :)

ja jestem z chlopakiem od 6 m - cy i planujemy po swietach zamieszkac razem.a ty jak dlugo jestes w zwiazku?

po 0k 2 miesiacach:) i mieszkamy do dzis:)

ja jestem z chlopakiem od 3 miesiecy i on mowi ze jak wyremontuje mieszkanie to chcialby zebym przyszla do niego mieszkac, byloby to najwczesniej w czerwcu.

ja jestem ze swoim 2 miesiace i w styczniu chcemy zamieszkac razem...jestesmy na etapie zalatwiania formalnosci z mieszkaniem

pomieszkiwalam w weekendy po 27 dniach znajomosci ........a po 6 wprowadzilam sie ze swoimi zabawkami :)

bohuzel, pocieszasz mnie! :D też jestem w związku jakieś 2 miesiące, no, trochę dłużej i w styczniu planuję się do niego wprowadzić, ale mysli mam tysiąc na sekundę... właściwie nie powinnam się obawiać, bo mam już takie doświadczenia, mieszkałam z facetem 3 lata, zamieszkaliśmy razem po pół roku związku i było całkiem fajnie, ale sie skończyło,.. i nie wiem teraz, czy się znowu ładować w coś podobnego, czy on na pewno przemyślał tą decyzję... i chciałabym i boję się :D

Od samego początku on u mnie \"pomieszkiwał\", a ostatecznie całkowicie wprowadziliśmy się razem do jego nowego mieszkania po ok 2,5 miesiąca od pierwszej randki. Dlaczego? A na co czekać i po co się bawić w podchody? W końcu byliśmy już oboje dorośli. Jesteśmy ze sobą już 5 lat (4 po ślubie). Żeby dobrze się poznać i \"dotrzeć\", to tylko razem mieszkając. Wcześniej byłam z facetem dość długo, ja mieszkałam sama (wynajmowane mieszkanie), a on z mamusią i siostrą które go obsługiwały na każdym kroku. jak pojechaliśmy na 2 tygodnie wspólnych wakacji, to myślałam że z nim nie wyrobię, szlag mnie trafiał już po kilku dniach i miałam ochotę zostać sama chociaż na jeden dzień.

po 5 latach

po półtora roku, ale wcześniej często zostawaliśmy u siebie na noc lub kilka dni.

sarkastyczna...mam takie samo zdanie, bez sensu bawić się w podchody i tracić czas na dojazdy :D martwi mnie tylko to, że 2 miesiące to tak mało czasu, że właściwie bardzo słabo się znamy... oczywiście spędzamy u siebie nawzajem po 3-4 dni w tygodniu non stop, budząc się i zasypiając obok siebie, nie kłócimy się wcale, mamy takie dosyć rozsądne podejście do tego związku, ale no...ukryć się nie da, że po 2 miesiącach człowieka nie można dobrze poznać, a ja nie chcę, żeby coś się spieprzyło... z drugiej strony - po co zakładać, że coś się spieprzy? mętlik w głowie, coś czuję, że to widmo poprzednego związku, wtedy wątpliwości nie miałam żadnych, szał ciał, wielka miłość etc., a tutaj wszystko jest takie spokojne... i tego spokoju jak najbardziej szukałam, ale poprzedni facet chyba mi troche zniekształca obraz tego, co mam teraz... buuuuu :(

po 7 miesiącach

No wiesz- ja tez słabo znałam swojego faceta wtedy, bo faktycznie 2 miesiące to malutko. Co do kłótni - my się nie kłóciliśmy wcale (no może były jakieś mega wyjątki) przez ok rok. potem był taki kryzysowy okres, kiedy się awanturowaliśmy strasznie, ale dzielnie pracowaliśmy razem nad wszystkimi problemami. minął ten burzliwy okres i dalej już sielanka. Wszystko zależy na ile jesteście w stanie podejść do Waszego związku świadomie i odpowiedzialnie. Wiadomo że jakieś problemy się pojawią prędzej czy później. Lepiej chyba się sprawdzić od razu a nie po ślubie czy po kilku latach randek, bo to strata czasu jak się na tym akurat przejedziecie. Ale to moje zdanie oczywiście.

Właśnie - jak ma się spieprzyć to się spieprzy i tyle. Zawsze jest takie ryzyko.

po pierwsze-czego chcesz od życia? do decyzji by zamieszkać razem potrzeba odwagi,ale tego chyba nie brakuje na tym etapie twojego związku...Pierwsze miesiące to przecież patrzenie sobie w oczy pocałunki,pocałunki,pocałunki i pieszczoty...(pamiętając,że złe dni także istnieją,ale przechodzi się nad nimi z usmiechem -"przecież on jest taki wspaniały"...)Ja podejscie mam proste- jesli kocham to chcę być z nim i w dzien i w nocy,poznawać,patrzeć, "docierać się".Jak inaczej można żyć miłością.Każda miłość to jak skok na głęboką wodę,albo się nauczysz pływać albo utoniesz. Jeśli jest tak jak piszesz i wszystko jest spokojne i jak twierdzisz tego szukałaś to czy jest nad czym się zastanawiać?! Kochaj,kochaj i żyj miłością a nie strachem przed nią.życie jest jedno...

no u mnie wlasnie "ten etap" jakos niekoniecznie wiaze sie z odwaga w podejmowaniu takich decyzji, bo jestem raczej racjonaliska i ten poczatkowy romantyzm na mnie niespecjalnie dziala, a nawet jesli dziala, to patrze bardzo podejrzliwie na takiego faceta... o milosci narazie tez nie mozna mowic, jest chemia, zauroczenie, zakochanie ale nie chce tego mylic z miloscia. ale macie racje, troche mi sie rozjasnil obraz... nie traktuje go jako faceta 'na chwile", wiec chyba ze spokojem mozna zaryzykowac. ten argument ze strata czasu na randkowanie do mnie przemawia :)

no widzisz:).

Mieszkalam z moim niemal od samego poczatku znajomosci i w zaden sposob nie zaszkodzilo to naszym relacjom. Wiemy, jacy jestesmy naprawde, jak sie zachowujemy poza oficjalnymi sytuacjami, lepiej poznalismy wzajemne poglady na rozne sprawy, podejscie partnera do zycia, do pieniedzy, obowiazkow domowych... Na poczatku zdarzaly sie spiecia, ale wypracowalismy pewne kompromisy i teraz jest swietnie :)

Z ciekawosci. ile Wy kobietki macie lat? Ja jestem z moim 2 lata i ani mysle zeby juz z nim mieszkac.

po dwóch miesiącach.nie mogliśmy żyć bez siebie;))))

Hehe jestem z moim chłopakiem 2miesiace i pojutrze idziemy ogladać nasze przyszłe mieszaknie;)za tydzien parapetówka...niewiem do konca czy dobrze robimy bo rozsądne to niejest ale z drugiej strony "raz sie zyje".może tak byc że nasz zwiazek rozpadnie sie za miesiąc ale mimo to wierze ze za kilka lat siadziemy z naszymi dzieciakami i bedziemy wspominac to szalenstwo młodości...;))))

Fajnie :) oby Ci się udało :)

w piątek sie poznaliśmy a w poniedziałek mieszkaliśmy razem, jesteśmy małżeństwem od 7 lat

po jakichs 2 latach... poprostu uciekłam z domu:P teraz tego załuje ale pierwszych dni nigdy nie zapomne:)

Po siedmiu miesiacach. Ale my mieszkalismy daleko od siebie i wczesniej spotykalismy sie tylko w weekendy, wiec wspolne mieszkanie to byl jedyny sposob, zeby tak naprawde byc ze soba. Poki co uklada nam sie dobrze(mieszkamy razem juz rok)

a ja po 1,5 miesiaca znajomosci, teraz wiem ze to blad, bo mnie nie kocha myslal ze zapomni o bylej... ;/

Dziewczyny, czy nie za wczesnie idziecie z chlopakiem do lozka? Nie za wczesnie z nim mieszkacie? Kilka miesiecy to strasznie malo. Przeciez sie w ogole nie znacie. Bardzo mnie to dziwi. Potem jest szok, ze facet jednak troche inny, niz sie wydawal w pierwszych dniach i tygodniach, ze jest cos nie tak. Wiele o tym topikow. I jeszcze jedno...tak wam spieszni do prania, scierania u niego kurzy, gotowania i prasowania? A gdzie troche romantyzmu? A gdzie gonienie kroliczka?

Gonienie króliczka. hehe.. to nie na dzisiejsze czasy. :) Zresztą parę miesięcy to wcale nie mało. Zresztą seks to przyjemność więc po co odmawiać sobie przyjemności :)

Po 5 miesiącach (bo nie jestem królikiem). :) Potem były zaręczyny, ślub i teraz dziecko w drodze. W sumie jesteśmy razem już piąty rok. :D