im jestem starsza tym sie miej smieje, a ja tak kocham sie smiac

i w ogole czuje, ze jestem bardziej cicha, zamknieta. taka wewnetrzna klotnia, bo nie chce taka byc ale nie potrfaie byc inna. niby wszystko ok, ucze sie, w weekdny sie bawie, spotykam ze znajomymi ale czuje sie tak obco, nie wiem kim naprawde jestem.chyba jeste na etapie szukania swojego "ja" co wcale nie jest fajne:O

i w ogole czuje beznadziejnosc zycia, chco jak na razie wszystko sie uklada, ale mam wrazenie, ze to, ze zamykam sie w sobie, to, ze nie wiem kim jestem, ze jestem troche niesmiala ip nie pozwoli mi nigdy byc w zwiazku, ze nikt mnie nie pokocha;O mam ochote kogos pobic:D

nbve---> nie rozsmieszaj mnie.:P

pose, bijemy się???? :-) też mam taki nastrój. na moje to łatwiej pokochać nieśmiałą dziewczynę. facet się może poczuć taki męski. :p

tez jestem na takim etapie..tylko, ze mnie sie nic nie uklada....

Sssilly maggot -->dawaj :P kurde, chcialabym juz wiedziec kim jestem, nie wstydzic sie tego kim jestem, byc szczesliwa i pewna siebie i byloby super.niech to sie w koncu uksztaltuje;O

kurde ucielo mi a napisalam, ze bije cie w dupke:D

Nieśmiało ść akurat można zwalczyć. Ale jeżeli ktos jest introwertykiem, to starając się być ekstrawertykiem właśnie będzie oszukiwał sam siebie. Też się nie śmieję, nawet nie uśmiecham. Po prostu taką mam naturę. Co prawda przez to jestem na uboczu, ale trudno.

jeżeli jesteś nieśmiała to chyba właśnie taka jesteś. a pewność siebie nie zawsze daje szczęście. mi nie daje. ale w ogłoe to mam szczęście. znaczy nie teraz, ale zaraz pójdę sobie kupić butki, a jak wrócę to już raczej znajdę szczęście ;-)

wyciskam 20 pompek. nie masz ze mną szans.

okej, moge byc troche zmaknieta w sobie, choc lubie ludzi i lubie przebywac w ich towarzystwie ale gdy oni sa zyczliwi, i nie czuje sie przy nich jak gowno. ale wracaj do tematu to moge byc niesmiala ale wierzyc w siebie, mmo tej niesmialosci powinnam.sa ludzie, korzy sa trche niemsiali, lakoniczni, zamknieci w sobie ale jednak pewni siebie. a w ogole to ja nie che byc cicha, nie mowie, ze chce byc rozwrzeszczana ale czemu mam milczec i sie krepowac? najgorsze jest to, ze ja jestem inna w srodku a ludzie mnie inaczej postrzegaja.uwielbiam adrenaline, zabawe, smiech, gdy cos sie wokol mnie dzieje a ludzie mysla, ze jestem wlasnie bardzo spokojna.tzn w pewbym siensie jestem ale mam tez te szalona strone, ktorej nie potrafie pokazac, chyba ze strachu. a skorko zycie jets jedno to po co sie bac go?:O